«Χάρις δὲ τῷ Θεῷ ἐπὶ τῇ ἀνεκδιηγήτῳ αὐτοῦ δωρεᾷ»
(Β’Κορ. θ’,15),
Σεβασμιώτατε Ἐκπρόσωπε τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερωνύμου, Μητροπολίτα Καισαριανῆς, Βύρωνος καί Ὑμηττοῦ κ. Δανιήλ, Σεβασμιώτατοι ἅγιοι Συνοδικοὶ Σύνεδροι, Ὕδρας, Σπετσῶν καί Αἰγίνης κ. Ἐφραίμ, Πειραιῶς καί Φαλήρου κ. Σεραφείμ, Χαλκίδος κ. Χρυσόστομε, καί λοιποί Σεβασμιώτατοι ἅγιοι ἀδελφοί καί Συνιεράρχαι Ἄρτης κ. Ἰγνάτιε, Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου κ. Ἱερόθεε, Χαρτούμ κ. Ἐμμανουήλ, Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομε καί Ἰλίου κ. Ἀθηναγόρα, Ἐξοχώτατε κ. Ὑπουργὲ Ἐθνικῆς Ἄμυνας, Ἐντιμότατοι κ. Βουλευταί, κ. Περιφερειάρχα, κ. Ἀντιπεριφερειάρχα, κ. Δήμαρχε Κορινθίων, Ἐντιμότατοι Ἄρχοντες, κ. Ἐκπρόσωποι τῶν Στρατιωτικῶν, Ἀστυνομικῶν καὶ λοιπῶν Ἀρχῶν τοῦ Νομοῦ μας, Εὐλαβέστατε Ἱερὲ Κλῆρε καί Ὁσιώτατες Μοναστικές Ἀδελφότητες, φιλάγιε καὶ εὐσεβῆ Λαέ τοῦ Θεοῦ.
Εὐχαριστία ὀφείλεται στὸν Θεὸν γιὰ τὴν δωρεὰ Του νὰ ἀξιώνει ὅλους μας γιὰ μία ἀκόμη φορά νὰ γιορτάζουμε καὶ νὰ πανηγυρίζουμε μὲ τὴν σεπτή παρουσία, ἐξαιρέτως τῶν ἁγίων ἀδελφῶν, τῶν Συνοδικῶν Συνέδρων, ἀλλὰ καὶ τῶν ὑπ᾿ ἐμοῦ προσκεκλημένων Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτῶν καί ὅλων ἐσᾶς, τὴν μνήμην τοῦ Ἱδρυτοῦ τῆς καθ᾿ Ἑλλάδα Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας ἀλλὰ καὶ τῆς Τοπικῆς μας Ἐκκλησίας, τοῦ Προστάτου, Ἐφόρου καὶ Πολιούχου μας, Ἀποστόλου Παύλου, ὁ ὁποῖος ὑποβλήθηκε σὲ κόπους περισσότερο ἀπ᾿ ὅ,τι θὰ περίμενε κανείς, ὑπέστη στὸ σῶμα του κτυπήματα καὶ πληγὲς ὑπερβολικές, ρίφθηκε στὶς φυλακὲς περισσότερο ἀπὸ κάθε ἄλλον, καί πολλὲς φορὲς διέτρεξε κινδύνους νὰ θανατωθεῖ (πρβλ. Β’ Κορ. ια’, 23) γιὰ τὸ Εὐαγγελικὸ Κήρυγμα, γιὰ τὴν μετάδοσι τῆς μιᾶς καὶ μοναδικῆς ἀλήθειας ἔχοντας ἀκλόνητη τήν πεποίθησι, πού ἀπέκτησε μετά τό ὅραμα στόν δρόμο πρός τήν Δαμασκό, ὅτι «οὐκ ἐστιν ἐν ἄλλῳ οὐδενὶ ἡ σωτηρία» (Πραξ. δ’, 12) πλὴν Ἐκείνου, γιὰ τὸν Ὁποῖον ἔγραψε στοὺς προγόνους μας καὶ «οἰκείους τῆς πίστεως»: «οὐ γὰρ ἔκρινα τοῦ εἰδέναι τι ἐν ὑμῖν εἰ μὴ Ἰησοῦν Χριστὸν καὶ τοῦτον ἐσταυρωμένον» (Α’ Κορ. β’, 2).
Πανηγυρίζουμε κι᾿ ἐφέτος ἐξ ἴσου λαμπρὰ ἀπὸ τότε, πού κατόπιν τῆς ἀποφάσεως τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ὅπως ὁ ἑσπερινὸς τῆς Ἑορτῆς τοῦ Ἀποστόλου Παύλου τελεῖται ὑπ᾿ Αὐτῆς ἐδῶ στὴν Κόρινθο, στὴν πόλι πού ἔζησε καὶ ἔδρασε ὁ ἔνδοξος Ἀπόστολος πλέον τοῦ ἐνάμισυ χρόνου, ἔστω καὶ ἂν οἱ ἡμέρες πού διανύουμε σκιάζονται ἀπὸ τὰ νέφη μιᾶς οἰκονομικῆς κρίσεως - καὶ ὄχι μόνον.
Γιορτάζουμε καί πανηγυρίζουμε, ἀφοῦ σκοπός τῶν ἑορταστικῶν ἐκδηλώσεων πρός τιμήν τῶν τιμωμένων Ἁγίων δέν εἶναι ἡ πρόκληση, ἡ ἐπίδειξη, ὁ ἐντυπωσιασμός, ὅπως πολλοί δυστυχῶς νομίζουν, ἤ κακοβούλως ἰσχυρίζονται ὅσοι ἐπιθυμοῦν νά θέσουν τήν Ἐκκλησία στό περιθώριο τῆς ζωῆς, ἀλλά ἡ προσφορά λατρείας στόν ἐν Ἁγίοις θαυμαστό Τρισάγιο Θεό, ἡ ἀπόδοσις τῆς ὀφειλομένης εὐγνωμοσύνης μας, ὡς στρατευομένης Ἐκκλησίας πρός τά ἐν οὐρανοῖς θριαμβεύοντα μέλη Της, ἡ ἐν Χριστῷ ἑνότης ὅλων ἡμῶν τῶν Χριστιανῶν, ἀφοῦ «ἡ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ συνέχει ἡμᾶς» (Β’ Κορ. ε’,14) καί ὁ Θεός καί πατήρ εἶναι ὁ «θέμενος ἐν ἡμῖν τόν λόγον τῆς καταλλαγῆς» (Β’ Κορ. ε’, 19).
Γιορτάζουμε γιατί αὐτός, ὁ πρῶτος μετὰ τὸν Ἕνα, στὴν Β’ πρὸς Κορινθίους ἐπιστολὴ του, ἐνισχύει τὴν ἐλπίδα μας δυναμώνει τὴν πίστι μας καί καλλιεργεῖ τήν ἀπαντοχή μας, καθώς περιγράφει τὴν γενικὴ οἰκονομικὴ δυσχέρεια, στὴν ὁποία εἶχαν περιέλθει οἱ Μακεδόνες τῆς ἐποχῆς του, ὅταν οἱ Ρωμαῖοι κατάσχεσαν τὰ μεταλλεῖα χρυσοῦ καὶ ἀργύρου, καί φορολόγησαν τὸ δικαίωμα τοῦ νὰ χύνουν χαλκὸ καὶ σίδηρο, παρακρατῶντας ἀκόμη γιά τοὺς ἰδίους τὴν εἰσαγωγὴ ἅλατος καὶ τὴν κοπὴ τῆς ναυπηγήσιμης ξυλείας, κηρύξαντες δέ ἐπὶ πλέον καὶ διωγμὸ ἐναντίον τῶν Χριστιανῶν! Οἱ Χριστιανοί Μακεδόνες ὅμως τότε δὲν ἐμεμψιμοίρησαν γιὰ τὶς θλίψεις τους. Ἀνέλαβαν τίς εὐθύνες τους, ὅπως πράττουν οἱ πιστοί στό Θεό ἄνθρωποι, καί ὑπέμειναν αὐτὲς τίς πικρίες ἀγόγγυστα καὶ μετὰ χαρᾶς, ἐπέδειξαν μάλιστα πλοῦτο ἀγαθῆς διαθέσεως μὲ τὸ νὰ συντρέξουν τούς σὲ κατάστασι πτωχείας εὑρισκομένους ἄλλους ἀδελφοὺς Χριστιανούς ἐμπιστευόμενοι τοὺς ἑαυτούς τους στὸν Θεό καί τήν Πρόνοιά Του! Καὶ τοῦτο γιατί πρὶν νὰ προσφέρουν τὰ «ἑαυτῶν» προσέφεραν «ἑαυτούς», ὅπως χαρακτηριστικὰ γράφει ὁ Ἀποστολός μας: «ἑαυτοὺς ἔδωκαν πρῶτον τῷ Κυρίῳ» (Β’ Κορ. η’, 5).
Νά! Γιατί εὐχαριστοῦμε τὸν Θεὸν «ἐπὶ τῇ ἀνεκδιηγήτῳ αὐτοῦ δωρεᾷ» ἐπειδή μᾶς χάρισε τέτοιον Ἀπόστολο Πατέρα, Προστάτη καί Ἐκγυμναστή στίς δοκιμασίες, τίς θλίψεις καί τήν ἀνέχεια.
Νά γιατί γιορτάζουμε κι᾿ ἐμεῖς τήν ὥρα πού ψηφίζεται τό μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα. Γιορτάζουμε γιατί ὅπως ἡ παροιμία λέει: «βίος ἀνεόρταστος μακρά ὁδός καί ἀπανδόκευτος». Γιορτάζουμε μέ τήν προοπτική ὅπως ἡ στενωπός, στήν ὁποία εἰσήλθαμε μετατραπεῖ σέ ὁδό «εὐθεῖαν λίαν» ἐν Χριστῷ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν. Γι᾿ αὐτό «Ἰσχύσατε», λοιπόν, «χεῖρες ἀνειμέναι, καί γόνατα παραλελυμένα… Ἰσχύσατε καί μή φοβεῖσθε, …Ὁ Θεός σώσει ἡμᾶς»!
Ἔτσι μὲ τὴν πίστη ἐνισχυμένη, μὲ τὴν ἐλπίδα βέβαιη, ἀφοῦ «τὰ γὰρ βλεπόμενα πρόσκαιρα, τὰ δὲ μὴ βλεπόμενα αἰώνια» (Β’ Κορ. δ’, 18) σᾶς καλωσορίζουμε, ἅγιοι πατέρες καί ἀδελφοί, ἐπ᾿ εὐκαιρίᾳ τῆς μνήμης τοῦ Πολιούχου μας, καὶ σᾶς εὐχαριστοῦμε γιὰ τὴν τιμὴ πού μᾶς περιποιήσατε. Καλοῦμε δὲ τὸν ὑπὸ τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ὁρισθέντα ὁμιλητή, τὸν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Καισαριανῆς Βύρωνος καὶ Ὑμηττοῦ κ. κ. Δανιήλ, μέλος τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἐκλεκτό, ἀγαπητὸ ἀδελφὸ καὶ φίλο σύμψυχο νὰ λάβει τὸν λόγο γιὰ νὰ μᾶς καταρτίσει, παραμυθήσει καὶ διδάξει, εὐχαριστοῦντες αὐτὸν ἐκ βαθέων.
Ἅγιε ἀδελφέ, ἔχετε τὸν λόγον…