ΚΥΡΙΑΚΗ ΒΑΡΥΣ ΗΧΟΣ

 

ΤΣΑΒΒΑΤΕΣΠΕΡΑΣ

 

ΕΝ ΤΜΙΚΡΕΣΠΕΡΙΝ

 

Στιχηρὰ Ἀναστσιμα τς κτωχου

 

χος βαρς

Δετε γαλλιασμεθα τΚυρίῳ, τσυντρψαντι θαντου τκρτος, καφωτσαντι νθρπων τ γνος, μετ τν σωμτων κραυγζοντες· ΔημιουργκαΣωτρ μν δξα σοι. (Δς)

 

Σταυρν πμεινας Σωτρ, καταφν δι' ἡμς, θαντδὲ ὡς Θες, θνατον νκρωσας· διπροσκυνομεν τν τριμερν σου νστασιν, Κριε δξα σοι.

 

πστολοι δντες τν γερσιν τοΔημιουργοῦ, ἐθαμασαν βοντες τν ανεσιν τν γγελικν. Ατη δξα τς κκλησας, οτος πλοτος τς Βασιλεας, ὁ παθν δι' ἡμς, Κριε δξα σοι.

Δξα... Κανν ... Θεοτοκον Δογματικν

χος βαρς

Φρικτν καὶ ἄρρητον ντως, τὸ ἐπσοπεπραγμνον, μυστριον μαντε! Λγον γρ τν πντων ατιον, ὑπρ αταν κα λγον, τῷ ἁγίῳ Πνεματι σωματωθντα ττοκας, ἐκ σοτν σρκα νειληφτα, τς οκεας φσεως, ἀμεταβλτου μεινσης· συνδραμντων γρ κατρων, αθυπρκτως καθ' ὑπστασιν νικν, διπλος τφσει προρχεται λος Θες, καὶ ὅλος νθρωπος, τν π' ἀμφον λτητα, ἐνεργητικος διμασιν νδεικνμενος· πεπονθς γρ ν Σταυρσαρκικς, ἀπαθς διμεινεν ατς θεϊκς, ὥσπερ βροτς τεθνηκώς, ἀνεβω ς Θες τριμερος, τκρτος τοθαντου καθελών, καφθορς υσμενος τὸ ἀνθρπινον. Ατν ς Λυτρωτν, καΣωτρα τογνους μν, Θεομτορ ατησαι, καταπμψαι μν, τν οκτιρμν ατοῦ, τμγα λεος.

 

πστιχα τς Θεοτκου, Προσμοια

Καταφρονσαντες πντων ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

νστης κ τοτφου, Σωτρ τοκσμου, κασυνγειρας τος νθρπους, σν τσαρκσου, Κριε δξα σοι.

 

Στχ. Μνησθσομαι τοῦ ὀνματς σου ν πσ γενεκαγενεᾷ.

 

νατολτοῦ Ἡλου, τονοητοΠαρθνε γγονας, ἐπδυσμν τς καθ' ἡμς γενομνου φσεως, ἀλλ' ὡς χουσα παρρησαν, ατν κδυσπησον Θεοτκε πανμνητε, ἀμετρτων πταισμτων λευθερσαι, τς ψυχς μν.

 

Στχ.κουσον, θγατερ, καὶ ἴδε, κακλνον τος σου, καὶ ἐπιλθου τολαοσου κατοοκου τοΠατρς σου.

 

Ῥάβδος ῥίζης Παρθνε, τοῦ Ἱεσσασαφς βλστησας, τν τφυτ τς πτης, ἐκ ῥίζης φανσαντα, ἀλλ' ὡς χουσα παρρησαν, ἀπαστως κτευε, ἐκριζσαι Πανμνητε, ττς καρδας μου πθη, κατν ατοῦ ἐμφυτεσαι φβον, κα σσαμε.

 

Στχ. Τπρσωπν σου λιτανεσουσιν οπλοσιοι τολαοῦ.

 

Πλη ΘεοΠαναγα, ἐκ τν πυλν τοῦ ᾅδου ῥῦσαμε, καμετανοας τν δν, κμοκαθυπδειξον, δι' ἧς ερσω πλην, τν πρς ζων εσγουσαν, ὁδηγπλανωμνων, πιστν νθρπων τ γνος φρορησον, κασσον τς ψυχς μν.

Δξα... Κανν ... Θεοτοκον

κ σοπαναγα Θεοτκε Παρθνε, ἀφρστως τχθη Χριστς Θες μν, ἀληθς πρχων Θες προαινιος, καὶ ἄνθρωπος πρσφατος, τμν, ὢν αδιος, τ δέ, δι' ἡμς γενμενος· σζει γρ ν αυτῷ, ἑκατρας φσεως τν διτητα, τν μν, διαλμπων θαμασι, τν δέ, πιστομενος πθεσιν· θεν ες καὶ ὁ ατς, καθνσκει ς νθρωπος, καὶ ὡς Θες νσταται, ὃν κτευε, σεμνὴ Ἀπειργαμε, σωθναι τς ψυχς μν.

 

πολυτκιονχος βαρς ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Κατλυσας τΣταυρσου τν θνατον, ἠνέῳξας τΛσττν Παρδεισον, τν Μυροφρων τν θρνον μετβαλες, κατος σος ποστλοις κηρττειν πταξας· τι νστης Χριστὲ ὁ Θες, παρχων τκσμτμγα λεος.

Δξα... Κανν ... Θεοτοκον

ς τς μν ναστσεως θησαρισμα, τος πσοπεποιθτας Πανμνητε, ἐκ λκκου καβυθοπταισμτων νγαγε· σγρ τος πευθνους τῇ ἁμαρτίᾳ, ἔσωσας τεκοσα τν σωτηραν, ἡ πρτκου Παρθνος, καὶ ἐν τκΠαρθνος, καμεττκον πλιν οσα Παρθνος.

 

ΕΝ ΤΜΕΓΑΛΕΣΠΕΡΙΝ

 

χος βαρς

Δετε γαλλιασμεθα τΚυρίῳ, τσυντρψαντι θαντου τκρτος, καφωτσαντι νθρπων τ γνος, μετ τν σωμτων κραυγζοντες· ΔημιουργκαΣωτρ μν δξα σοι.

 

Σταυρν πμεινας Σωτρ, καταφν δι' ἡμς, θαντδὲ ὡς Θες, θνατον νκρωσας· διπροσκυνομεν τν τριμερν σου νστασιν, Κριε δξα σοι.

 

πστολοι δντες τν γερσιν τοΔημιουργοῦ, ἐθαμασαν βοντες τν ανεσιν τν γγελικν. Ατη δξα τς κκλησας, οτος πλοτος τς Βασιλεας, ὁ παθν δι' ἡμς, Κριε δξα σοι.

 

Κν συνελφθης Χριστέ, ὑπὸ ἀνμων νδρν, ἀλλσμου εΘες, καοκ ασχνομαι, ἐμαστχθης τν ντον, οκ ρνομαι. Σταυρπροσηλθης, καοκρπτω· ες τν γερσν σου καυχμαι· γρ θνατος σου ζωμου. Παντοδναμε καφιλνθρωπε, Κριε δξα σοι.

 

Δαυϊτικν προφητεαν κπληρν, Χριστς μεγαλειτητα, ἐν Σιν, τν οκεαν Μαθητας ξεκλυψεν, ανετν δεικνς αυτν, καδοξαζμενον εί, σν Πατρτε καΠνεματι γίῳ, πρτερον μν σαρκον ς Λγον, ὕστερον δδι' ἡμς, σεσαρκωμνον, κανεκρωθντα ς νθρωπον, καὶ ἀναστντα κατ' ἐξουσαν ς φιλνθρωπον.

 

Κατλθες ν τῷ ᾍδ Χριστὲ ὡς βουλθης, ἐσκλευσας τν θνατον, ὡς Θες καΔεσπτης, καὶ ἀνστης τριμερος, συναναστσας τν δμ, ἐκ τν τοῦ ᾍδου δεσμν κατς φθορς, κραυγζοντα καλγοντα· Δξα τῇ Ἀναστσει σου, μνε φιλνθρωπε.

 

ν τφκατετθης, ὡς ὁ ὑπνν Κριε, καὶ ἀνστης τριμερος, ὡς δυνατς ν σχϊ, συναναστσας τν δμ, ἐκ τς φθορς τοθαντου, ὡς παντοδναμος.

Θεοτοκον

Μτηρ μν γνσθης, ὑπρ φσιν Θεοτκε, ἔμεινας δπαρθνος, ὑπρ λγον καὶ ἔννοιαν, κατθαμα τοτκου σου, ἑρμηνεσαι γλσσα οδναται· παραδξου γρ οσης τς συλλψεως γνή, ἀκατληπτς στιν τρπος τς κυσεως· που γρ βολεται Θες, νικται φσεως τξις. Διό σε πντες Μητρα τοΘεογινσκοντες, δεμεθσου κτενς. Πρσβευε τοσωθναι τς ψυχς μν.

 

πστικα

χος βαρς

νστης κ τοτφου, Σωτρ τοκσμου, κασυνγειρας τος νθρπους, σν τσαρκσου, Κριε δξα σοι.

 

Τν ναστντα κ νεκρν, κα φωτσαντα τπντα, δετε προσκυνσωμεν· κ τς τοῦ ᾍδου γρ τυραννδος, ἡμς λευθρωσε, διτς ατοτριημρου γρσεως, ζων μν δωρησμενος, κατμγα λεος.

 

πτν δην κατελθν Χριστέ, θνατον σκλευσας, κατριμερος ναστς, ἡμς συνανστησας, δοξζοντας τν σν παντοδναμον γερσιν, Κριε φιλνθρωπε.

 

Φοβερς φθης Κριε, ἐν τφκεμενος ς ὁ ὑπνν, ἀναστς δτριμερος ς δυνατς, τν δμ συνανστησας κραυγζοντα· Δξα τῇ Ἀναστσει σου, μνε φιλνθρωπε.

Θεοτοκον

πτν σν Δσποινα σκπην, πντες ογηγενες, προσπεφευγτες βομν σοι· Θεοτκε ἡ ἐλπς μν, ῥῦσαι μς ξ μτρων πταισμτων, κασσον τς ψυχς μν.

 

πολυτκιονχος βαρς ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Κατλυσας τΣταυρσου τν θνατον, ἠνέῳξας τΛσττν Παρδεισον, τν Μυροφρων τν θρνον μετβαλες, κατος σος ποστλοις κηρττειν πταξας· τι νστης Χριστὲ ὁ Θες, παρχων τκσμτμγα λεος.

Δξα... Κανν ... Θεοτοκον

ς τς μν ναστσεως θησαρισμα, τος πσοπεποιθτας Πανμνητε, ἐκ λκκου καβυθοπταισμτων νγαγε· σγρ τος πευθνους τῇ ἁμαρτίᾳ, ἔσωσας τεκοσα τν σωτηραν, ἡ πρτκου Παρθνος, καὶ ἐν τκΠαρθνος, καμεττκον πλιν οσα Παρθνος.

 

ΕΝ ΤΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚ

 

Κανν Τριαδικς, οὗ ἡ Ἀκροστιχς

Ανῶ, Τρις, στν μοναρχικν φσιν

 

δα' Ἦχος βαρς

Ερμς

Νεσει σου πρς γεδη ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

νοιξν μου τστμα, τνοερν τς καρδας, καχελη τὰ ἔνυλα, πρς ανεσν σου τρφωτε, μα Θετης πντων δειν σοι δν, φωτουργχαριστριον.

 

να τὸ ὑπερβλλον, τς σς χρησττητος δεξς, διπλασας νθρωπον, Τρις πειροδναμε, μνην εκνα πηλνην, σοτς ρχικς, πλαστουργκυριτητος.

 

Νος ὁ ἄναρχος Λγον, συναϊδως γεννσας, καΠνεμα συνναρχον, ἐκλμψας κατηξωσεν, ἕνα Θεν κατ' οσαν, σμμορφον μς, προσκυνεν τρισυπστατον.

Θεοτοκον

φθης πτς βτου, τΜωϋσΘεοΛγε, ὡς πρ καθαρτριον, μφλγον δτσνολον, τν κ Παρθνου προτυπν σου, σρκωσιν δι' ἧς, τους βροτος νεμρφωσας.

 

δγ' Ὁ κατ' ἀρχς τος ορανος ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Τν νικν κα τριλαμπῆ, καπαντουργόν σε Δεσπτην, ἀνυμνοντες τν μαρτιν, κατν πειρασμν ατομεν λτρωσιν, ἀπειροδναμε Θε· μον παρδς τος πστει, σοτν γαθτητα δοξζοντας.

 

Ῥάδαμνος φθης κ Πατρς, ὡς πὸ ῥίζης νρχου, Θες Λγος καὶ ἰσοσθενς, σν τσυμφυεκαθείῳ Πνεματι, καδιτοτο οπιστοί, τριαδικν τος προσποις, μαν Κυριτητα δοξζομεν.

 

σοκλεκασυμφυῆ, τν τρισυπστατον φσιν, ἀμερστως καδιαιρετς, καμοναρχικν Τριδα πντες σε, δοξολογομεν οπιστοί, καπροσκυνοντες ατομεν, τν πλημμελημτων τν συγχρησιν.

Θεοτοκον

ναλλοιτως τος βροτος, ὁμοιωθες κατπντα, ΘεοΛγε Κρης ξ γνς, προλθες σαφς, καπσιν δειξας, τν θεαρχαν τριλαμπῆ, καὶ ἑνικν τοσίᾳ, τν παραλλκτων ποστσεων.

 

Κθισμα

δι' ἐμὲ ἀνασχμενος ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

μαρτηκτας λησον, Τρις γα τος δολους σου, ος δξαι μετανοοντς σοι Εσπλαγχνε, κασυγχωρσεως ξωσον.

Δξα... Κανν ... Θεοτοκον, ὅμοιον

Τς κακωθεσας ψυχς μν, τας μαρταις γθυνον, πναγνε Θεοτκε, καλτρωσαι πταισμτων, τος σὲ ὑμνοντας Θεονμφευτε.

 

δδ' Ὁ Πατρικος κλπους ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Συνεκτικτρφωτε Μονς, θεαρχικκασωστικτν λων τος σος μνδος νν περιφρορησον, κασσον κ θλψεων, καπαθν καπσης κακσεως.

 

Σημαντικν λξεων τς σς, ἀκαταλπτου τριφαος Θετητος, ἀποροντες νυμνομέv σε, φιλνθρωπε Κριε, καδοξζομν σου τν δναμιν.

 

πτς γς ς ν ορανος, σν σωμτων τος χορος, Μονς, Τρις, ἀμερστως σε μερζομεν, καπθδοξζομεν, ὡς τν ντων πντων δεσπζουσαν.

Θεοτοκον

Τς Πατρικς δξης οκ κστς, ες τν μν σχατιν κατλθες κν, σαρκωθες ὁ Ὑπεροσιος, καπντας νψωσας, πρς τν θεαν δξαν ς εσπλαγχνος.

 

δε' Οἱ ὀρθρζοντες ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Ἡ ἀρχφωτος φσις, Τρις τος χαρακτρσι, καΜονς ν βουλσει, καδξκατιμῇ, κραταωσον μς, ες τν σν γπησιν. (Δίς)

 

Νον καΛγον καΠνεμα, τν μαν θεαρχαν, κατρισλιον φσιν, δοξζοντες ατομεν, ῥυσθναι πειρασμν, καπαντοων θλψεων.

Θεοτοκον

Μορφωθες ΘεοΛγε, τν φσιν τν νθρπων, ἐξ γας Παρθνου, Τριδα ν Μονδι δδαξας μνεν, σμμορφον κασνθρονον.

 

δς' Ναυτιν τσλ ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

μοδξκρτει, τν μοναρχικν θεαρχαν, τρισν ποστσεσι πεφυκυαν, ἀπαραλλκτως λλλαις δοξζομεν, τν διαφορν χοσαις μνην, τς παρκτικς κστης διτητος. (Δίς)

 

Νοεραί σε τξεις, τν γγελικν διακσμων, ανοσι τρισλιε Μοναρχα, μεθ' ὧν καὶ ἡμες, ἐν πηλνοις στμασιν, ὡς ποιητικν πντων μνην, ἀνυμνολογομεν καπιστς δοξζομεν.

Θεοτοκον

πορρτλγῳ, Λγος γεννηθες ξ λου Πατρς, ἄλλος λιος πραἰώνων, ἐκ τς Παρθνου σχτως ντειλε, καμοναδικν τρισπροσποις, τν περινητον Θεν δδαξε.

 

Κθισμα

Πυρς φωτειντερον ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Τρις μοοσιε, Μονς τρισυπστατε, ἐλησον ος πλασας θνατε, καταφλγουσα κακας τν πταιντων, καφωτζουσα καρδας τν μνοντων, τν εσπλαγχναν σου, ὁ Θες μν, δξα σοι.

Θεοτοκον Δξα... Κανν ... ὅμοιον

Πυρς φωτειντερον, φωτς ναργστερον, τὸ ἔλεος τς χριτς σου Δσποινα, καταφλγον μαρτας τν νθρπων, καδροσζον διανοας ανοντων, τμεγαλεῖά σου, Θεοτκε πανμωμε.

 

δζ' Οἱ ἐν καμντοπυρς ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Ῥήσεσι θεων Προφητν, πειθαρχοντες να σε μνον, Θεν τν λων δοξζομεν, ἐν τρισχαρακτρσιν, οτω βοντες· Ελογητς εΚριε, ὁ Θες τν Πατρων μν. (Δίς)

 

Χοϊκος χελεσιν μες, σν ἀΰλοις τξεσιν μνοις, Τρις γα σμλπομεν, ἐν μονδι οσας ναβοντες· Ελογητς εΚριε, ὁ Θες τν Πατρων μν.

Θεοτοκον

να πλσας τν δμ, ἀναπλσΠναγνε πλιν, ἐκ σοσαφς νηνθρπησε, τος νθρπους θεσας, οτω βοντας· Ελογημνος Πναγνε, ὁ καρπς τς κοιλας σου.

 

δη' Ἀφλεκτος πυρ ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Κρατες τοπαντς, ἡ τριττκαὶ ἑνιαα, Κυριαρχα ναρχε, καδιϊθνεις ορανν κατν γν· διό με φλτρτσῷ, καταθελγμενον εί, φλαξον ψλλειν σοι. Πντα τὰ ἔργα Κυρου, τν Κριον μνετε, καὶ ὑπερυψοτε, ες πντας τος αἰῶνας.

 

λου βολας, τριλαμπος καταυγασθναι, φωτουργικας ξωσον, τν μνδν σου τς καρδας, κανν ρν τκλλος τσν, Τρις Μονς ς φικτν, δρησαι πντοτε, πσι τος πστει πρεποσῃ, τν σν μεγαλωσνην, ἀνυμνολογοσιν, ες πντας τος αἰῶνας.

 

Ναόν με τς σς, τριφαος ποησον αγλης, ἀγαθουργφιλνθρωπε, καμετουσας καμεθξεως, ἀπρσιτον τος χθρος τος ορτοις, κασαρκς πθεσι, Δσποτα, δεξον μονρχα Θεμου, καΚριε τς δξης, τοῦ ὑμνολογεν σε, ες πντας τος αἰῶνας.

Θεοτοκον

Φς θεαρχικν, ἐκ γαστρς σου νατελαν, Παρθενομτορ χραντε, πντα τν κσμον τρισηλίῳ φωτκατηγασε, κατν γν, καθπερ λλον ορανν δειξε ψλλουσαν. Πντα τὰ ἔργα Κυρου, τν Κριον μνετε, καὶ ὑπερυψοτε, ες πντας τος αἰῶνας.

 

δθ' Μτηρ ΘεοκαΠαρθνος ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

ψηγορεν καὶ ὑμνεν ξως σε, ὃν ν ψστοις παστως, Σεραφεμ νυμνοσιν, οκ ξισχομεν οπλινοι, πλν ς Δεσπτην τν λων τολμντες, καφιλανθρωπτατον Θεν μεγαλνομεν.

 

Σωματικς λγηδνος λτρωσαι, καψυχικς μπαθεας, τος πιστος μνδος σου, μοναδικΤρις χριστε, καδιαφυλττεσθαι τρτους, ἐκ πντων τν βιοτικν, πειρατηρων ξωσον.

 

σοσθενς θεαρχα τρφωτε, προϊσχομνη τκρτος, ἀπαρλλακτον κλλος, τς οσιδους γαθτητος, δς τν πταισμτων τν λσιν σος δολοις, κατν πειρασμν, καπαθν πολτρωσιν.

Θεοτοκον

Νον καψυχν κασαρκς τφραμα, προσειληφς Θεοτκε, ἐκ σς μτρας χρντου, ὁ Θες Λγος κατ' ἀλθειαν, ἄνθρωπος φθη, καθεας οσας, κοινωνν τν νθρωπον, σαφς ναπφηνε.

 

Ἡ Ὑπακοὴ Ἦχος βαρς

Ὁ ἡμετραν μορφν ναλαβών, καὶ ὑπομείνας Σταυρν σωματικς, σσν με τῇ Ἀναστσει σου, Χριστὲ ὁ Θες, ὡς φιλνθρωπος.

 

ΕΝ ΤΟΡΘΡ

 

πολυτκιονχος βαρς ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Κατλυσας τΣταυρσου τν θνατον, ἠνέῳξας τΛσττν Παρδεισον, τν Μυροφρων τν θρνον μετβαλες, κατος σος ποστλοις κηρττειν πταξας, ὅτι νστης Χριστὲ ὁ Θες, παρχων τκσμτμγα λεος.

Δξα... Κανν ... Θεοτοκον

ς τς μν ναστσεως θησαρισμα, τος πσοπεποιθτας Πανμνητε, ἐκ λκκου καβυθοπταισμτων νγαγε· σγρ τος πευθνους τῇ ἁμαρτίᾳ, ἔσωσας τεκοσα τν σωτηραν, ἡ πρτκου Παρθνος, καὶ ἐν τκΠαρθνος, καμεττκον πλιν οσα Παρθνος.

 

Καθσματαχος βαρς

Ζωὴ ἐν ττφῳ ἀνκειτο, κασφραγς ν τλθῳ ἐπκειτο, ὡς Βασιλα πνοντα, στρατιται φλαττον Χριστν, καὶ Ἄγγελοι δξαζον, ὡς Θεν θνατον. Γυνακες δὲ ἐκραγαζον· νστη Κριος, παρχων τκσμτμγα λεος.

Δξα...

Ττριημρταφσου σκυλεσας τν θνατον, καφθαρντα τν νθρωπον, τζωηφρῳ Ἐγρσει σου, ἀναστσας Χριστὲ ὁ Θες, ὡς φιλνθρωπος δξα σοι.

Κανν ... Θεοτοκον

Τν σταυρωθντα πρ μν, καὶ ἀναστντα Χριστν τν Θεν, κα καθελντα τοθαντου τκρτος, ἀπαστως κτευε, Θεοτκε Παρθνε, ἵνα σστς ψυχς μν.

 

Καθσματαχος βαρς

σφραγισμνου τομνματος, ἡ Ζωὴ ἐκ τφου ντειλας Χριστὲ ὁ Θες, κατν θυρν κεκλεισμνων, τος Μαθητας πστης, ἡ πντων νστασις· Πνεμα εθς δι' ατν γκαινζων μν, καττμγα σου λεος.

Δξα...

πτμνμα δραμον Γυνακες, μετδακρων μρα φρουσαι, καστρατιωτν φυλασσντων σε, τν τν λων Βασιλα, ἔλεγον πρς αυτς· Τίς ποκυλσει μν τν λθον; ἀνστη μεγλης Βουλς γγελος, πατσας τν θνατον· Παντοδναμε Κριε, δξα σοι.

Κανν ... Θεοτοκον

Χαρε κεχαριτωμνη Θεοτκε Παρθνε, λιμν καπροστασα τογνους τν νθρπων· κ σογρ σαρκθη Λυτρωτς τοκσμου· μνη γρ πρχεις Μτηρ καΠαρθνος, ἀεελογημνη καδεδοξασμνη, πρσβευε ΧρισττΘεῷ, ερνην δωρσασθαι, πστοκουμνῃ.

 

Ἡ Ὑπακοὴ Ἦχος βαρς

Ὁ ἡμετραν μορφν ναλαβών, καὶ ὑπομείνας Σταυρν σωματικς, σσν με τῇ Ἀναστσει σου, Χριστὲ ὁ Θες, ὡς φιλνθρωπος.

 

Οἱ Ἀναβαθμοὶ Ἀντφωνον Α'

Δξα... κανν ...

γίῳ Πνεματι, πηγτν θεων θησαυρισμτων, ἐξ οσοφα, σνεσις, φβος, ατανεσις, δξα, τιμκακρτος.

ντφωνον β'

Δξα... κανν ...

γίῳ Πνεματι, τσμπαντα τεναι χει· πρπντων γρ Θες, τν λων κυριτης, φς πρσιτον, ζωτν πντων.

ντφωνον Γ'

Δξα... κανν ...

γίῳ Πνεματι, βυθς χαρισμτων, πλοτος δξης, κριμτων βθος μγα, ὁμδοξον ΠατρκαΥἱῶ· λατρευτν γρ.

Προκεμενον

νστηθι, Κριε Θες μου, ὑψωθτω χερ σου, μὴ ἐπιλθτν πεντων σου ες τλος.

Στχ.ξομολογσομασοι, Κριε, ἐν λκαρδίμου.

 

Κανν ναστσιμος

 

δα' Ἦχος βαρς

Ερμς ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

«Νεσει σου πρς γεδη, ἀντιτυπαν μετχθη, ἡ πρν εδιχυτος, ὑδτων φσις Κριε· θεν βρχως πεζεσας, ᾄδει σραλ σοι, ᾠδν πινκιον».

 

Στχ. Δξα τῇ Ἁγίᾳ Ἀναστσει σου, Κριε.

 

Κκριται τοθαντου, ἡ τυραννς διξλου, ἀδκθαντσου, κατακριθντος Κριε· θεν ὁ ἄρχων τοσκτους, σομκατισχσας, δικαως κββληται.

 

Στχ. Δξα τῇ Ἁγίᾳ Ἀναστσει σου, Κριε.

 

δης σοι προσπελσας, κατος δοσι μσθνων, συντρψαι τσμσου, τς σιαγνας τθλασται· θεν Σωτρ τς δνας, λσας τοθαντου, ἀνστης τριμερος.

Θεοτοκον

Στχ.περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

Λλυνται αἱ ὀδναι, ατς προμτορος Εας· δνας λαθοσα γρ, ἀπειρογμως ττοκας· θεν σαφς Θεοτκον, Πναγνε εδτες, σπντες δοξζομεν.

 

Κανν Σταυροαναστσιμος

 

Πντῳ ἐκλυψε ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Δο πηγς μν, ἐν Σταυρῷ ἀνβλυσεν, ὁ Σωτρ ζωηφρους, ἐκ τς ατονυγεσης πλευρς, ᾄσωμεν ατῷ, ὅτι δεδξασται.

 

Στχ. Δξα σοι, ὁ Θες μν δξα σοι.

 

Τφον οκσας, καὶ ἀναστς τριμερος, ἀφθαρσας παρσχεν, ἀπεκδοχν Χριστς τος θνητος, ᾄσωμεν ατῷ, ὅτι δεδξασται.

Θεοτοκον

Στχ.περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

Μνη Παρθνος, καμεττκον δεχθης· τν γρ Κτστην τοκσμου σεσαρκωμνον ττοκας· Χαρσοι· διπντες κραυγζομεν.

 

Κανν τς Θεοτκου, κατ' Ἀλφβητον

 

Νεσει σου πρς γεδη ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

βυσσον τεκοσα, τς εσπλαγχνας Παρθνε, ψυχν μου καταγασον, τφωτοφρλμψει σου, ὅπως ξως μνσω, τν σν θαυμασων, σν πθτν βυσσον.

 

Στχ.περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

Βλει τς μαρτας, κατατρωθντας Λγος, ἡμς θεασμενος, ὡς εεργτης κτειρεν· θεν φρστως νοται, Πναγνε σαρκί, τῇ ἐκ σοῦ ὁ Ὑπρθεος.

 

Στχ.περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

Γγονε τθαντῳ, κατασχεθεσα φσις, φθαρτκαὶ ἐπκηρος, ἡ τν νθρπων Πναγνε, σ δζων συλλαβοσα, τατην κ φθορς, πρς ζων πανγαγες.

 

δγ'

Ερμς ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

«Ὁ κατ' ἀρχς τος ορανος, παντοδυνμσου Λγῳ, στερεσας, Κριε Σωτρ, κα τπαντουργκαθείῳ Πνεματι, πσαν τν δναμιν ατν, ἐν σαλετμε πτρᾳ, τς μολογας σου στερωσον».

 

Στχ. Δξα τῇ Ἁγίᾳ Ἀναστσει σου, Κριε.

 

Σὺ ἀνελθν πξλου, ὑπρ μν δυνσαι, ἑκουσως εσπλαγχνε Σωτρ, καφρεις πληγν ερνης πρξενον, κασωτηρας τος πιστος, δι' ἧς τσῷ Ἐλεμον, πντες κατηλλγημεν Γενντορι.

 

Στχ. Δξα τῇ Ἁγίᾳ Ἀναστσει σου, Κριε.

 

Σύ με καθρας τς πληγς, τν τψυχ τετρωμνον, δρακοντείῳ δγματι Χριστέ, καὶ ἔδειξας φς ν σκτει πλαι μοι, κατκισμνκαφθορ· διΣταυρογρ ες δην, καταβεβηκώς με συνανστησας.

Θεοτοκον

Στχ.περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

Τς πειρνδρου σου Μητρς, τας κεσαις τκσμῳ, τν ερνην βρβευσον Σωτρ, κα τΒασιλετν νκην δρησαι, κατβαρβρων δυσμενν, κατς φρστου σου δξης, τος δοξολογοντς σε ξωσον.

 

Κανν Σταυροαναστσιμος.

 

ορανος τλγ ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Ὁ ἐν Σταυρτπθη πομείνας, κατΛσττν Παρδεισον νοξας, ὡς εεργτης καΘες, στερωσν μου τν νον, ες τθλημσου μνε Φιλνθρωπε.

 

Στχ. Δξα σοι, ὁ Θες μν δξα σοι.

 

Ὁ ἀναστς τριμερος κ τφου, κατν ζων τκσμῳ ἀνατελας, ὡς ζωοδτης καΘες, στερωσν μου τν νον, ες τθλημσου μνε Φιλνθρωπε.

Θεοτοκον

Στχ.περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

τν Θεν σπρως συλλαβοσα, κατς ρς τν Εαν υσαμνη, Παρθενομτορ Μαριμ, δυσπησον τν κ σοῦ, σαρκωθντα Θεν σσαι τν πομνην σου.

 

Τς Θεοτκου

 

κατ' ἀρχς τος ορανος ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Δρκων ρπσας ξ δμ, ἐμθεσεως πθῳ, δελεσας ρριψεν ες γν, ἀλλ' ὁ συμπαθς καφσει εσπλαγχνος, κατοικτειρσας θεουργεῖ, ἐν τγαστρσου σκηνσας, καὶ ὁμοιωθες μοι Μητροπρθενε.

 

Στχ.περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

Ελογημνος καρπς, της σς κοιλας Παρθνε, Θεοτκε πντων χαρ· χαρν γρ πανττκόσμττοκας, καεφροσνην ληθς, διασκεδζουσαν λπην, τν τς μαρτας Θεονμφευτε.

 

Στχ.περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

Ζων αἰώνιον καφς, Θεογενντορ Παρθνε, καερνην ττοκας μν, τν τν παλαιν νθρπων πλεμον, πρς τν Πατρα καΘεν, καταπρανουσαν πστει, καὶ ὁμολογίᾳ τσς χριτος.

 

δδ'

Ερμς ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

«Ὁ Πατρικος κλπους μλιπών, κακαταβς πτς γς, Χριστὲ ὁ Θες, τμυστριον κκοα τς οκονομας σου, καὶ ἐδξασσε μνε Φιλνθρωπε».

 

Στχ. Δξα τῇ Ἁγίᾳ Ἀναστσει σου, Κριε.

 

Τν αυτοντον δεδωκώς, ὁ ἐκ Παρθνου σαρκωθες ες μστιγας, δολου πτασαντος ακζεται, Δεσπτης νεθυνος, διαλων μου τὰ ἐγκλματα.

 

Στχ. Δξα τῇ Ἁγίᾳ Ἀναστσει σου, Κριε.

 

Παρεστηκς βματι κριτν, παρανομοντων ς κριτς εθνεται, καὶ ῥαπζεται πηλνχειρί, ὁ πλσας τν νθρωπον, ὡς Θες κακρνων δικαως τν γν.

Θεοτοκον

Στχ.περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

ς ληθς Μτηρ τοΘεοῦ, τν Ποιητν σου καΥἱὸν κτευε, πρς σωτριον θναμε, λιμνα Πανμωμε, τοατοῦ ἐνδξου θελματος.

 

Κανν Σταυροαναστσιμος

 

Κατανον Προφτης ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

μεδς, ἁμαρταν, καδιτατην γεγονς Κριε, ὃ οκ σθα, μορφοσαι λαβν τὸ ἀλλτριον, ἵνα σσς τν κσμον, κακτενς δελεσας τν τραννον.

 

Στχ. Δξα σοι, ὁ Θες μν δξα σοι.

 

πΣταυροῦ ἀνηρτθης, κατοπροπτορος δμ, λσας τν μαρταν, χαρς τν προμτορα, Κριε νεπλσω, ὅτι πντας τοσσαι, τος χριστος σου λλυθας.

Θεοτοκον

Στχ.περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

Σγεννηθες κ Παρθνου, θνσκεις, ζωος δτν δμ, γνμτν πλανηθντα· καγρ κατπτηξε θνατος τν σχν σου, ὅτε πντας τοσσαι, τος φθαρντας λλυθας.

 

Τς Θεοτκου

 

Πατρικος κλπους ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Ἡ ἐκλεκτὴ ὅλη κακαλή, ἀναφανεσα τΘεπρ κτσεως, τ λαμπρτητι Πανμνητε, τς φωτοχυσας σου, τος μνοντς σε καταφαδρυνον.

 

Στχ.περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

Θεν βροτος ττοκας γνή, σεσαρκωμνον ξ γνν αμτων σου, τν λυτρομενον πταισμτων πολλν, τος πθγεραροντας, καὶ ὑμνοντς σε Μητροπρθενε.

 

Στχ.περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

ερουργεφσις λογική, τῷ ἀνατελαντι, ἐκ σοΠανμνητε, τμυστριον τὸ ἄφραστον, τς κυοφορας σου, μυηθεσα νν παμμακριστε.

 

δε'

Ερμς ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

«Νξ φεγγς τος πστοις Χριστέ, τος δπιστος φωτισμς, ἐν ττρυφτν θεων λγων σου· διτοτο πρς σὲ ὀρθρζω, καὶ ἀνυμνσου τν Θετητα».

 

Στχ. Δξα τῇ Ἁγίᾳ Ἀναστσει σου, Κριε.

 

πρ σν δολων πιπρσκΧριστέ, καὶ ῥαπισμν καρτερες, ἐλευθερας πρξενον, τος μελδοσ σοι· Πρς σὲ ὀρθρζω, καὶ ἀνυμνσου τν Θετητα.

 

Στχ. Δξα τῇ Ἁγίᾳ Ἀναστσει σου, Κριε.

 

Τθεϊκσου δυνμει Χριστέ, δι' ἀσθενεας σαρκς, τν σχυρν κατβαλες, κανικητήν με θαντου Στερ, δι' Ἀναστσεως νδειξας.

Θεοτοκον

Στχ.περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

Θεν γννησας Μτηρ γνή, σεσαρκωμνον κ σοῦ, θεοπρεπς πανμνητε, ἐπεοκ γνως ρρενος ενν, ἀλλ' ἐξ γου κεις Πνεματος.

 

Κανν Σταυροαναστσιμος

 

Κριε Θες μου ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

τε ν τος νμοις, λογισθες ψθης ν τΚρανίῳ, φωστρες κρπτοντο, καδιεκλονετο γῆ, κα ναοφαιδρτης ρργη, Ἑβραων δηλοσα τν κπτωσιν.

 

Στχ. Δξα σοι, ὁ Θες μν δξα σοι.

 

Στν ξανελντα, τοτυρννου πσαν τν δυναστεαν, ἰσχύϊ Θετητος, τς καταλπτου σου, κανεκρος τσῇ Ἀναστσει, ἐγεραντα, ὕμνοις δοξζομεν.

Θεοτοκον

Στχ.περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

Μτηρ τοΒασιλως, καΘεοπανμνητε Θεοτκε, τος πστει καπθσε, ὕμνοις εφημοσιν εί, ἱλασμν τας σας κεσαις, τν παραπτωμτων κατπεμψον.

 

Τς Θεοτκουατς

 

Κλμακα θεωρσας, Ἰακβ, πρς ψος στηριγμνην, εκνα μεμηται, τς πειρογμου σου· δισογρ Θες νθρποις, ὡμλησε πναγνε Δσποινα.

 

Στχ.περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

Λτρωσιν αωναν, δισοΠαρθνε νν ερηκτες, προθμως βομν σοι, τό, Χαρε Θενυμφε, κατσφωτγεγηθτες, πανμνητε μνοις σε μλπομεν.

 

Στχ.περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

Μνην σε Νυμφος, ἀκανθν ν μσκρνον Παρθνε, ερν διαλμπουσαν, ἁγνεας στιλπντητι, καφωτττς παρθενας, Πανμωμε νμφην προσκατο.

 

δς'

Ερμς ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

«Ναυτιν τσλῳ, τν βιοτικν μελημτων, συμπλοις ποντομενος μαρταις, καψυχοφθρθηρπροσριπτομενος, ὡς ωνς Χριστβοσοι· κ θανατηφρου με βυθοῦ ἀνγαγε».

 

Στχ. Δξα τῇ Ἁγίᾳ Ἀναστσει σου, Κριε.

 

μνημνευν σου, ακατακλεισθεσαι τῷ ᾅδψυχαί, καὶ ἐκλεπουσαι τν Δικαων, καπαρσοσωτηραν προσηχοντο, ἣν διΣταυροΧριστπαρσχες, τος καταχθονοις πιβς ς εσπλαγχνος.

 

Στχ. Δξα τῇ Ἁγίᾳ Ἀναστσει σου, Κριε.

 

Πρς τν μψυχν σου, καὶ ἀχειροποητον δμον, λυθντα παθμασιν, ἐπιβλψαι πλιν χορς ποστλων πλπισεν, ἀλλ' ὑπρ λπδα προσκυνσας, ἀνεγηγερμνον, πανταχοῦ ἐκρυξε.

Θεοτοκον

Στχ.περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

Τοῦ ἀφρστου τκου, σοτς παναμμου τν τρπον, Παρθνε Θενυμφε, τοδι' ἡμς, τίς ρμηνεσαι νθρπων δυνσεται; ὅτι Θες περιγρπτως, Λγος νωθες σοι, σρξ κ σοῦ ἐγνετο.

 

Κανν Σταυροαναστσιμος

 

Ὁ Ἰωνς κ κοιλας ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

ν τΣταυρῷ ὑψωθες, Σωτρ κουσως, ττοῦ ἐχθροῦ ἠχμαλτευσας κρτος, ἐν τοτπροσηλσας, τς μαρτας γαθτ χειργραφον.

 

Στχ. Δξα σοι, ὁ Θες μν δξα σοι.

 

κ τν νεκρν ναστς, Σωτρ ξουσα, συνγειρας τν νθρπων τ γνος, ζων καὶ ἀφθαρσαν, δωρησμενος μν ς φιλνθρωπος.

Θεοτοκον

Στχ.περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

ν τεκες Θεοτκε νερμηνετως, Θεν μν, δυσωποσα μπασῃ, ῥυσθναι κ κινδνων, τος μνοντς σε γνὴ Ἀειπρθενε.

 

Τς Θεοτκου

 

Ναυτιν τσλ ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Νομικοί σε τποι, κατν Προφητν απρορρσεις, σαφς προεμνυον, τεξομνην τν εεργτην γνπσης κτσεως, τν πολυμερς καπολυτρπως, εηργετηκτα τος πιστς μνοντς σε.

 

Στχ.περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

Ξενωθντα πλαι, ἐξ πιβουλς βροτοκτνου, Ἀδμ τν πρωτπλαστον, τς νθου τοΠαραδεσου τρυφς πειργαμε, αθις πανγαγες τεκοσα, τν κ παραβσεως μς υσμενον.

 

Στχ.περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

βουλσει θείᾳ, δημιουργικτε δυνμει, τπν συστησμενος κ μὴ ὄντων, ἐκ τς γαστρς σου γνπροελλυθε, κατος ν τσκτει τοθαντου, θεαρχικωτταις στραπας κατλαμψεν.

 

Κοντκιονχος βαρς

 

Οκ τι φλογνη ομφαα ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Οκτι τκρτος τοθαντου, ἰσχσει κατχειν τος βροτος· Χριστς γρ κατλθε συντρβων, καλων τς δυνμεις ατοῦ, δεσμεται ὁ ᾍδης, Προφται συμφνως γλλονται. Ἐπστη λγοντες Σωτρ, τος ν πστει, ἐξρχεσθε οπιστοες τν νστασιν.

Οκος

τρεμε κτωθεν τκαταχθνια σμερον ὁ ᾍδης καὶ ὁ θνατος τν να τς Τριδος, ἡ γῆ ἐκλονετο, πυλωροδὲ ᾍδου δντες σε πτηξαν, ἡ κτσις δπσα σν τος Προφταις χαρουσα ψλλει σοι, ἐπινκιον δν τλυτρωτῇ ἡμν Θετκαταλσαντι νν θαντου τν δναμιν. Ἀλαλξωμεν καβοσωμεν τῷ Ἀδμ, κατος ξ δμ. Ξλον τοτον εσγαγεν· ξρχεσθε οπιστοες τν νστασιν.

 

δζ'

Ερμς ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

«Κμινον Παδες, πυρφλεκτον πλαι, δροσοβολοσαν πδειξαν, ἕνα Θεν νυμνοντες καλγοντες· ὁ ὑπερυψομενος, τν Πατρων Θες, καὶ ὑπερνδοξος».

 

Στχ. Δξα τῇ Ἁγίᾳ Ἀναστσει σου, Κριε.

 

Ξλνεκροται, Ἀδμ κουσως, παρακον ργασμενος, ὑπακοδΧριστοῦ ἀναππλασται· δι' ἐμσταυροται γρ Υἱὸς το Θεοῦ, ὁ ὑπερνδοξος.

 

Στχ. Δξα τῇ Ἁγίᾳ Ἀναστσει σου, Κριε.

 

Σὲ ἀναστντα, Χριστὲ ἐκ τοτφου, ἡ κτσις πσα νμνησε· σγρ ζων τος ν δῃ ἐξνθησας, τος νεκρος νστασιν, τος ν σκτει τφς, ὁ ὑπερνδοξος.

Θεοτοκον

Στχ.περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

Χαρε Θυγτηρ, Ἀδμ τοφθαρντος, χαρε μνη Θενυμφος, χαρε δι' ἧς φθορὰ ἐξωστρκισται, ἡ Θεν κυσασα, ὃν δυσπει γνή, σωθναι πντας μς.

 

Κανν Σταυροαναστσιμος

 

Οἱ ἐν καμντοπυρς ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Ὁ ἐν τξλτοΣταυροῦ, ἁμαρτας κντρον μβλνας, κατς δμ παραβσεως, τχειργραφον λσας, λγχπλευρσου, ελογητς εΚριε, ὁ Θες τν Πατρων μν.

 

Στχ. Δξα σοι, ὁ Θες μν δξα σοι.

 

τν πλευρν διανυγες, καὶ ῥανσιν αματος θεου, τν γν καθρας τος αμασι, τς εδωλομανας καταχρανθεσαν, ελογητς εΚριε, ὁ Θες τν Πατρων μν.

Θεοτοκον

Στχ.περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

Τν πρὸ ἡλου φωτισμν, ἀνατλλεις κόσμΘεοκυτορ, Χριστν τοσκτους υσμενον, καφωτζοντα πντας, Θεογνωσίᾳ, ελογητς εκρζοντας· Θες τν Πατρων μν.

 

Τς Θεοτκου

 

Κμινον Παδες ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Πεποικιλμνον διχρυσον κσμον, σκεκτημνην γπησεν, ὁ πλαστουργς σου Παρθνε καΚριος, ὁ ὑπερυψομενος, τν Πατρων Θες, καὶ ὑπερνδοξος.

 

Στχ.περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

Ῥύπτεται Κρη τν νθρακα πλαι, ὁ Ἡσαας δεξμενος, συμβολικς τν σν τκον θεμενος, τν περυψομενον, τν Πατρων Θεν, καὶ ὑπερνδοξον.

 

Στχ.περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

Σμβολα πλαι τοθεου σου τκου, θεοι Προφται θεμενοι, χαρμονικς νυμνοντες κραγαζον· ὁ ὑπερυψομενος, τν Πατρων Θες, καὶ ὑπερνδοξος.

 

δη'

Ερμς ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

«Ἄφλεκτος πυρί, ἐν Σινπροσομιλοσα, βάτος Θεν γνρισε, τβραδυγλσσκαδυσχΜωσεῖ, καΠαδας ζλος Θεοῦ, τρες ναλτους ν πυρί, ὑμνδος δειξε. Πντα τὰ ἔργα, τν Κριον μνετε, καὶ ὑπερυψοτε, ες πντας τος αἰῶνας».

 

Στχ. Δξα τῇ Ἁγίᾳ Ἀναστσει σου, Κριε.

 

χραντος, Ἀμνς, λογικς πρ τοκσμου, σφαγιασθες κατπαυσε, τκατνμον προσφερμενα, καθρας τοτον χωρς παραπτωμτων ς Θες, τν εκρζοντα· Πντα τὰ ἔργα, τν Κριον μνετε, καὶ ὑπερυψοτε, ες πντας τος αἰῶνας.

 

Στχ. Δξα τῇ Ἁγίᾳ Ἀναστσει σου, Κριε.

 

φθαρτος οκ οσα, πρπθους ληφθεσα, ὑπτοΚτστου σρξ μν, μεττπθος κατν γερσιν, ἀπρσιτος τφθορᾷ, κατεσκευσθη, καθνητος καινουργεκρζοντας· Πντα τὰ ἔργα, τν Κριον μνετε, καὶ ὑπερυψοτε ες πντας τος αἰῶνας.

Θεοτοκον

Στχ.περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

Σοτκαθαρν, καπανμωμον Παρθνε, τὸ ῥυπαρν καὶ ἔμμυσον, τς οκουμνης πεκάθηρε, καγγονας τς μν, πρς τν Θεν καταλλαγς ατα Πναγνε· πντες διό σε, Παρθνε ελογομεν, καὶ ὑπερυψομεν ες πντας τος αἰῶνας.

 

Κανν Σταυροαναστσιμος.

 

Τν μνον ναρχον ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Τν πομεναντα κουσως τπθη, καὶ ἐν Σταυρπροσηλωθντα βουλσει, καλσαντα τς τοῦ ᾅδου δυνμεις, ὑμνετε ερες, λας περυψοτε ες πντας τος αἰῶνας.

 

Στχ. Δξα σοι, ὁ Θες μν δξα σοι.

 

Τν καταργσαντα τοθαντου τκρτος, καὶ ἀναστντα κ τοτφου ν δξῃ, κασσαντα τν νθρπων τγνος, ὑμνετε ερες, λας περυψοτε ες πντας τος αἰῶνας.

Θεοτοκον

Στχ.περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

Τν μνον εσπλαγχνον καπροαινιον Λγον, τν π' ἐσχτων κ Παρθνου τεχθντα, καλσαντα τν ρχααν κατραν, ὑμνετε ερες, λας περυψοτε ες πντας τος αἰῶνας.

 

Κανν τς Θεοτκου

 

φλεκτος πυρ ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Τφγγει τοσοτοκετοῦ, τν οκουμνην, ξενοπρεπς φτισας, Θεογενντορ· τν γρ ντως Θεν, ἀγκλαις φρεις τας σας, καταλαμπρνοντα πιστος, τος εκρζοντας· Πντα τὰ ἔργα, τν Κριον μνετε, καὶ ὑπερυψοτε ες πντας τος αἰῶνας.

 

Στχ.περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

μνομεν γνή, εσεβς τν σν γαστρα, τν τν Θεν χωρσασαν, ἀνερμηνετως σωματομενον, τν δντα πσι πιστος, θεογνωσας φωτισμν, τος εκρζουσι· Πντα τὰ ἔργα, τν Κριον μνετε, καὶ ὑπερυψοτε ες πντας τος αἰῶνας.

 

Στχ.περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

Φωτς σου τας μαρμαρυγας, τος σὲ ὑμνοντας, φωτοειδες πργασαι, φωτογενντορ Θεοτκε γν· φωτς γρ φθης σκηνή, καταφαιδρνουσα φωττος εκρζοντας· Πντα τὰ ἔργα, τν Κριον μνετε, καὶ ὑπερυψοτε ες πντας τος αἰῶνας.

 

δθ'

Ερμς ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

«Μτς φθορς διαπερκυοφορσασα, καπαντεχνμονι Λγσρκα δανεσασα, Μτερ περανδρε, Παρθνε Θεοτκε, δοχεον τοῦ ἀστκτου, χωρον τοῦ ἀπερου πλαστουργοσου Σμεγαλνομεν».

 

Στχ. Δξα τῇ Ἁγίᾳ Ἀναστσει σου, Κριε.

 

ΟτΘετητι πθη προσεφαρμζοντες, ἐπιστομζεσθε πντες λλοτριφρονες· Κριον δξης γρ, σαρκὶ ἐσταυρωμνον, ἀσταρωτον δφσει, τθείᾳ, ὡς ν δο, ἕνα φσεσι μεγαλνομεν.

 

Στχ. Δξα τῇ Ἁγίᾳ Ἀναστσει σου, Κριε.

 

Οτν σωμτων τν γερσιν θετσαντες, πρς τΧριστοπορευθντες μνμα διδχθητε, ὅτι νενκρωται, καὶ ἐγγερται πλιν, ἡ σρξ τοζωοδτου, ες πστωσιν σχτης, Ἀναστσεως, ἣν λπζομεν.

Τριαδικν

Στχ.περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

Οθεοττων Τριδα, ἀλλ' ὑποστσεων, οδΜονδα προσπων, ἀλλΘετητος, σβοντες, τμνομεν, τος τατην διαιροντας, συγχομεν δπλιν, τος σγχυσιν τολμντας, καττατης, ἣν μεγαλνομεν.

 

Κανν Σταυροαναστσιμος

 

Μτηρ ΘεοκαΠαρθνος ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Φς κ φωτς, Πατρικς παγασμα δξης, ἀχρνως κλμψαν, ὡς ν σκτει τβω, τῷ ἀνθρωπνΧριστς λαμψε, κατδικον πλασε σκτος, ὃν καταπαστως οπιστομεγαλνομεν.

 

Στχ. Δξα σοι, ὁ Θες μν δξα σοι.

 

Πθη σαρκς, καὶ ἰσχν Θετητος, ἐν Χριστκαθορντες, οφρονοντες τν μαν, σνθετον φσιν ασχυνσθωσαν· γρ ατς ς μν νθρωπος θνσκει, ὡς δτοπαντς Δημιουργς ξανσταται.

Θεοτοκον

Στχ.περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

Πλν σου Θεν, ογινσκω τερον, ἡ Ἐκκλησα βοσοι, ἐξ θνν με πστων, οκεαν νμφην κλεξμενον· δδου ον Λγε πιστος σωτηραν, στς κυησσης πρεσβεαις, ὡς εσπλαγχνος.

 

Τς Θεοτκουατς

 

Χαρς μν αωνου πρξενος, καεφροσνης δεχθης, ἀειπρθενε Κρη, τν Λυτρωτν κυοφορσασα, τν ληθείᾳ καΠνεματι θείῳ, τος ατν τιμντας, ὡς Θεν κλυτρομενον.

 

Στχ.περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

Ψλλων Δαυδ σς προπτωρ Πναγνε, σ κιβωτν νομζει, ἁγισματος θεου, ὑπερφυς Θεν χωρσασαν, τν ν πατροις καθμενον κλποις, ὃν καταπαστως οπιστομεγαλνομεν.

 

Στχ.περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

ς ληθς περτρα πφυκας, πσης τς κτσεως Κρη· τν γρ κτστην τν λων, σωματικς μν γννησας· θεν ς Μτηρ τομνου Δεσπτου, φρεις κατπντων ρχικς τὸ ἐκνκημα.

 

Ανοιχος βαρς

νστη Χριστς κ νεκρν, λσας θαντου τδεσμά, εαγγελζου γχαρν μεγλην, ανετε ορανοΘεοτν δξαν.

 

νστασιν Χριστοθεασμενοι, προσκυνσωμεν γιον Κριον, Ἰησον τν μνον ναμρτητον.

 

Χριστοτν νστασιν, προσκυνοντες οπαυμεθα· ατς γρ μς σωσεν, ἐκ τν νομιν μν, ἅγιος Κριος ησος, ὁ δεξας τν νστασιν.

 

Τί νταποδσωμεν τΚυρίῳ, περπντων ν νταπδωκεν μν, δι' ἡμς Θες ν νθρποις, διτν καταφθαρεσαν φσιν, ὁ Λγος σρξ γνετο, καὶ ἐσκνωσεν ν μν, πρς τος χαρστους Εεργτης, πρς τος αχμαλτους ὁ Ἐλευθερωτς, πρς τος ν σκτει καθημνους, ὁ Ἥλιος τς δικαιοσνης πτν Σταυρν ὁ ἀπαθς, ἐπτν δην τφς, ἐπτν θνατον ζωή , ἡ Ἀνστασις διτος πεσντας, πρς ν βοσωμεν, ὁ Θες μν δξα σοι.

 

Πλας δου συντριψας Κριε, καθαντου τκρτος κατργησας, τκραταιδυνμει σου, κασυνγειρας νεκρος, τος π' αἰῶνος ν σκτει καθεδοντας, τθείᾳ καὶ ἐνδξῳ Ἀναστσει σου, ὡς Βασιλες τοπαντς, καΘες παντοδναμος.

 

Δετε γαλλιασμεθα τΚυρίῳ, καεφρανθμεν ν τῇ Ἀναστσει ατοῦ ὅτι συνγειρε νεκρος, ἐκ τν τοῦ ᾍδου λτων δεσμν, καὶ ἐδωρσατο τκόσμῳ ὡς Θες, ζων αἰώνιον, κατμγα λεος.

 

ξαστρπτων γγελος, ἐν τλθῳ ἐκθητο τοΖωοδχου μνματος, καΓυναιξΜυροφροις εηγγελζετο λγων· νστη Κριος, καθς προεπεν μν, ἀπαγγελατε τος Μαθητας ατοῦ, ὅτι προγει μς ες τν Γαλιλααν, τδκόσμπαρχει, ζων αἰώνιον, κατμγα λεος.

 

Τί πεδοκιμσατε τν λθον τν κρογωνιαον, ὦ παρνομοι ουδαοι; Οτς στιν λθος, ὃν θετο Θες ν Σιν, ὁ ἐκ πτρας πηγσας ν ρμτὸ ὕδωρ, καὶ ἡμν ναβλζων κ τς πλευρς ατοῦ ἀθανασαν, οτς στιν λθος, ὁ ἐξ ρους Παρθενικοῦ ἀποτμηθες, ἄνευ θελματος νδρς, ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρπου, ὁ ἐρχμενος πτν νεφελν τοορανοῦ, πρς τν Παλαιν τν μερν, καθς επε Δανιλ, κααἰώνιος ατοῦ ἡ Βασιλεα.

 

ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

 

ΟΙ ΜΑΚΑΡΙΣΜΟΙ ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ 

Μακριοι οἱ ἐλεμονες, ὅτι ατοὶ ἐλεηθσονται.

 

ραος ν κακαλς ες βρσιν, ὁ ἐμθανατσας καρπς, Χριστός στι τξλον τς ζως, ἐξ οφαγν ο θνσκω, ἀλλβοσν τΛστ· Μνσθητμου Κριε, ἐν τΒασιλείᾳ σου.

 

Μακριοι οκαθαροτκαρδίᾳ ὅτι ατοτν Θεν ψονται.

 

ν τΣταυρῷ ὑψωθες οκτρμον, τοῦ Ἀδμ τ χειργραφον, τς πλαι μαρτας ξλειψας, καὶ ἔσωσας κ πλνης, ἄπαν τγνος τν βροτν· θεν νυμνομν σε, εεργτα Κριε.

 

Μακριοι οερηνοποιοί, ὅτι ατουοΘεοκληθσονται.

 

Προσλωσας ν ΣταυρΟκτρμον, τς μν μαρτας Χριστέ, κατσθαντῳ, τν θνατον νκρωσας, ἐγερας τος τεθνετας κ νεκρν· θεν προσκυνομν σου, τν σεπτν νστασιν.

 

Μακριοι οδεδιωγμνοι νεκεν δικαιοσνης, ὅτι ατν στιν βασιλεα τν ορανν.

 

ξχεε τν ἰὸν ὁ ὄφις, ἀκοας τας τς Εας ποτέ, Χριστς δὲ ἐν τξλτοΣταυροῦ, ἐπγασε τκόσμῳ, τς ζως τν γλυκασμν. Μνσθητμου Κριε, ἐν τΒασιλείᾳ σου.

 

Μακριοί ἐστε ταν νειδσωσιν μς, καδιξωσι, καεπωσι πν πονηρν ῥῆμα καθ΄μν ψευδμενοι νεκεν μοῦ.

 

ν μνματι ς θνητς τθης, ἡ ζωτν πντων Χριστέ, καὶ ἔθλασας τοῦ ᾅδου τος μοχλος, καὶ ἀναστς ν δξῃ, τριμερος ς δυνατς, πντας κατεφτισας. Δξα τῇ ἐγρσει σου.

 

Χαρετε καὶ ἀγαλλισθε, ὅτι μισθς μν πολς ν τος ορανος.

 

Κριος ναστς τριμερος κ νεκρν, ἐδωρσατο ερνην τν δαν τος μαθητας, κατοτους ελογσας, ἐξαπστειλεν επν· Πντας προσαγγετε, ες τν Βασιλεαν μου.

Δξα...

Φς Πατρ, φς Υἱὸς κα Λγος, φς τΠνεμα τὸ ἅγιον, ἀλλ' ἓν φς ττρα· ες γρ Θες, ἐν τρισμν προσποις, μιδφσει καὶ ἀρχῇ, ἄτμητος, ἀσγχυτος, πλων προαινιος.

Κανν ... Θεοτοκον

κησας τν Υἱὸν καΛγον τοΠατρς, ἐν σαρκὶ ἐπγς, ὡς οδε Θεοτκε ατς· διΠαρθενομτορ, οθεωθντες δισο· Χαρέ σοι κραυγζομεν, τν Χριστιανν ἡ ἐλπς.