ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΛ Β΄ ΗΧΟΣ

T ΣΑΒΒΑΤΕΣΠΕΡΑΣ

 

ΕΝ Τ ΜΙΚΡ ΕΣΠΕΡΙΝ

 

Στιχηρὰ Ἀναστσιμα τς κτωχου

 

χος πλ. β'

Νκην χων Χριστέ, τν καττοῦ ᾍδου, ἐν τΣταυρῷ ἀνλθες, ἵνα τος ν σκότει θαντου καθημνους, συναναστσς σεαυτῷ, ὁ ἐν νεκρος λεθερος, ὁ πηγζων ζων ξ οκεου φωτς, Παντοδναμε Σωτρ, ἐλησον μς. (Δς)

 

Σμερον Χριστς, θνατον πατσας, καθς επεν νστη, κατν γαλλασιν τκόσμῳ ἐδωρσατο, ἵνα πντες κραυγζοντες τν μνον οτως επωμεν· πηγτς ζως, τὸ ἀπρσιτον φς, παντοδναμε Σωτρ, ἐλησον μς.

 

ΣΚριε τν ντα ν πστκτσει, ἁμαρτωλοποφγωμεν; ἐν τορανῷ; ατς κατοικες, ἐν τῷ ᾍδῃ; ἐπτησας θνατον, ες τβθη τ τς θαλσσης; ἐκεῖ ἡ χερ σου Δσποτα. Πρς σκαταφεγομεν, σοπροσππτοντες κετεομεν· Ὁ ἀναστς κ τν νεκρν, ἐλησον μς.

 

Δξα... κανν... Θεοτοκον Δογματικν

χος πλ. β'

ξιόν στιν ς ληθς, μακαρζειν σε τν Θεοτκον· τν σν γρ χραντον ποδς γαστρα, ὁ πντων Δημιουργς, ἐγνετο σρξ, ο τραπες τν φσιν, οδφαντσας τν οκονομαν, ἀλλτῇ ἐκ σοληφθεσλογικς μψυχωμν σαρκί, καὶ ἐν αττεναι λαβοσῃ, ἑνωθες καθ' ὑπστασιν· θεν εσεβς ν δο φσεσιν πιδηλουμναις, τν διαφορν ποιομεθα. Ατν κτευε, σεμνΠαναγα, καταπμψαι μν ερνην, καμγα λεος.

 

πστιχα Προσμοια τς Θεοτκου

λην ποθμενοι ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Τν νστασν σου ΧριστΣωτρ, Ἄγγελοι μνοσιν ν ορανος, καὶ ἡμς τος πγς καταξωσον, ἐν καθαρκαρδίᾳ σδοξζειν.

 

Στχ. Μνησθσομαι τοῦ ὀνματς σου ν πσ γενεκαγενεᾷ.

 

ρκῳ ὡς πσχετο, τσπροπτορι πλαι, Θες περχρνιος, ἐπ' ἐσχτων τν χρνων τετελεωκε, προελθν χραντε, ἐκ γαστρς σου θεας· καγρ ντως ξαντειλεν, ἐκ σοῦ ὁ Κριος, ὁ δρακσυνχων τπρατα, ὄνπερ κμοεὐΐλατον, ποησον ν ρτς κρσεως, Παρθνε Μαρα, ατοτς Βασιλεας με τυχεν, δι' ἀρετν νυψσεως, καπαθν νεκρσεως.

 

Στχ. κουσον, θγατερ, καὶ ἴδε, κακλνον τος σου, καὶ ἐπιλθου τολαοσου κατοοκου τοΠατρς σου.

 

Νος καθαρτητι, ὁ Ἡσαας Παρθνε, πρρωθεν προφησε, ποιητν τς κτσεως τεξομνην σε, ὦ σεμνΠναγνε· σγρ φθης μνη, ἐξ αἰῶνος παναμμητος· διό σου δομαι, τν μεμολυσμνην καρδαν μου, καθρισον καλμψεως, θεας κοινωνόν με νδειξον, Κρη τοΥοσου, καστσεως ατοτς δεξις, ὀταν καθσῃ ὡς γγραπται, κρναι κσμον παντα.

 

Στχ. Τπρσωπν σου λιτανεσουσιν οπλοσιοι τολαοῦ.

 

Θαντου κατλυσις, διτοτκου σου φθη· σγρ Κρη πφηκας, τς ζως φθρτου νδιατημα· δισου δομαι, ἐν πυθμνι τοῦ ᾍδου, τν παθν μου κατακεμενον, σὺ ἐξανστησον, καπρς εφροσνην καζωσιν, Παρθνε χειραγγησον, πρς τν μακαραν ντδοσιν, κατς νωλθρου, καθεας καταξωσον χαρς, ἔνθα τρυφὴ ἡ ἀΐδιος, ἔνθα φς νσπερον.

Δξα... κανν... Θεοτοκον Δογματικν

χος πλ. β'

Δετε πντα τὰ ἔθνη, ἐν φωνῇ ἀγαλλισεως, τν Παναγαν Παρθνον, καΘεοτκον νευφημσωμεν, τς νθρωπνης οσας τ χωνευτριον, τν πορρτων θαυμτων τὸ ἐργαστριον· ν ατγρ γγονε καινά, ὁ Ἄναρχος ρχεται, ὁ Λγος παχνεται, ὁ Θες νθρωπος γνεται, ἵνα Θεν τν νθρωπον περγσηται, οτροπτν φσεων, ἀλλ' ἑνσει τκαθ' ὑπστασιν· προρχεται γρ ες κ δο τν ναντων, ἐν δυστελεαις τας φσεσιν, ἀδιαιρτως γνωριζμενος, θεληματικς τε καὶ ἐνεργητικς, καθ' ἑκατραν οσαν, ὁ ατς τὸ ἀληθς πιστομενος, τς σωτηρου οκονομας, Χριστς Θες μν, ὁ παρχων τκόσμῳ ἱλασμν, ερνην, κατμγα λεος.

 

πολυτκιονχος πλ. β' ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

γγελικαΔυνμεις πτμνμσου, καοφυλσσοντες πενεκρθησαν, καὶ ἵστατο Μαρα ν ττφῳ, ζητοσα τὸ ἄχραντν σου σμα. Ἐσκλευσας τν δην, μπειρασθες π' ατοῦ, ὑπντησας τΠαρθνῳ, δωρομενος τν ζων, ὁ ἀναστς κ των νεκρν, Κριε δξα σοι.

Θεοτοκον

τν ελογημνην καλσας σου Μητρα λθες πτπθος κουσίᾳ βουλῇ, λμψας ν τΣταυρῷ, ἀναζητσαι θλων τν δμ, λγων τος γγλοις· Συγχρητμοι, ὅτι ερθη ἡ ἀπολομνη δραχμή, ὁ πντα σοφς οκονομσας, δξα σοι.

 

ΕΝ ΤΜΕΓΑΛΕΣΠΕΡΙΝ

 

Στιχηρὰ Ἦχος πλ. β'

Νκην χων Χριστέ, τν καττοῦ ᾍδου, ἐν τΣταυρῷ ἀνλθες, ἵνα τος ν σκοτει θαντου καθημνους, συναναστσς σεαυτῷ, ὁ ἐν νεκρος λεθερος, ὁ πηγζων ζων ξ οκεου φωτς, Παντοδναμε Σωτρ, ἐλησον μς.

 

Σμερον Χριστς, θνατον πατσας, καθς επεν νστη, κατν γαλλασιν τκόσμῳ ἐδωρσατο, ἵνα πντες κραυγζοντες τν μνον οτως επωμεν· πηγτς ζως, τὸ ἀπρσιτον φς, παντοδναμε Σωτρ, ἐλησον μς.

 

ΣΚριε τν ντα ν πστκτσει, ἁμαρτωλοποφγωμεν; ἐν τορανῶ; ατς κατοικες, ἐν τῷ ᾍδῃ; ἐπτησας θνατον, ες τβθη τ τς θαλσσης; ἐκεῖ ἡ χερ σου Δσποτα. Πρς σκαταφεγομεν, σοπροσππτοντες κετεομεν· Ὁ ἀναστς κ τν νεκρν, ἐλησον μς.

 

ν τΣταυρσου Χριστκαυχμεθα, κατν νστασν σου, ὑμνομεν καδοξζομεν· σγρ εΘες μν, ἐκτς σου λλον οκ οδαμεν.

 

Διπαντς ελογοντες τν Κριον, ὑμνομεν τν νστασιν ατο· Σταυρν γρ πομείνας, θαντθνατον λεσε.

 

Δξα τδυνμει σου Κριε, ὅτι κατργησας τν τκρτος χοντα τοθνατου, ἀνεκανισας μς διτοΣταυροσου, δωρομενος μν ζων καὶ ἀφθαρσαν.

 

ταφσου Κριε, τδεσμτοῦ ᾍδου συντρψασα διρρηξεν, ἡ ἐκ νεκρν νστασις τν κσμον φτισε. Κριε δξα σοι.

Θεοτοκον

Τίς μμακαρσει σε, Παναγα Παρθνε; τίς μὴ ἀνυμνσει σου τν λχευτον τκον; ὁ γρ χρνως κ Πατρς κλμψας Υἱὸς μονογενς, ὁ ατς κ σοτς γνς προλθεν, ἀφρστως σαρκωθες, φσει Θες πρχων, καφσει γενμενος νθρωπος δι' ἡμς, οκ ες δυδα προσπων τεμνμενος, ἀλλ' ἐν δυδι φσεων, ἀσυγχτως γνωριζμενος. Ατν κτευε, σεμνΠαμμακριστε, ἐλεηθναι τς ψυχς μν.

 

πστικαχος πλ. β'

Τν νστασν σου ΧριστΣωτρ, Ἄγγελοι μνοσιν ν ορανος, καὶ ἡμς τος πγς καταξωσον, ἐν καθαρκαρδίᾳ σδοξζειν.

 

Πλας συντρψας χαλκς, καμοχλος τοῦ ᾍδου συνθλσας, ὡς Θες παντοδναμος, γνος νθρπων πεπτωκς νστησας. Διτοτο καὶ ἡμες συμφνως βομεν· Ὁ ἀναστς κ τν νεκρν, Κριε δξα σοι.

 

εσεως μς τς πλαι Χριστς πανορθσαι θλων, Σταυρπροσπγνυται κατφτθειται, ὃν Μυροφροι Γυνακες, μετδακρων ζητοσαι, θρηνοσαι λεγον· Ομοι Σωτρ τν πντων , πς κατεδξω τφοκσαι; οκσας δθλων, πς κλπης; πς μετετθης; ποος δτπος τ σν ζωηφρον κατκρυψε σμα; Ἀλλ Δσποτα, ὡς πσχου, ἡμν μφνηθι, καπασον φ' ἡμν, τν δυρμν τν δακρων, θρηνοσαις δατας, Ἄγγελος πρς ατς πεβησε. Τν θρνον παυσμεναι, τος ποστλοις επατε· τι νστη Κριος, τκόσμδωρομενος λασμν, κατμγα λεος.

 

Σταυρωθες ς βουλθης Χριστέ, κατν θνατον τταφσου σκυλεσας, τριμερος νστης, ὡς Θες μετδξης, τκόσμδωρομενος τελετητον ζων, κατμγα λεος.

Θεοτοκον

ποιητς καλυτρωτς μου Πναγνε, Χριστς Κριος, ἐκ τς σς νηδος προελθών, ἐμὲ ἐνδυσμενος, τς πρην κατρας, τν δμ λευθρωσε· διό σοι Πναγνε, ὡς τοΘεοΜητρτε καΠαρθνῳ ἀληθς, βομεν σιγτως, τΧαρε τοῦ Ἀγγλου. Χαρε Δσποινα, προστασα κασκπη, κασωτηρα τν ψυχν μν.

 

πολυτκιονχος πλ. β' ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

γγελικαΔυνμεις πτμνμσου, καοφυλσσοντες πενεκρθησαν, καὶ ἵστατο Μαρα ν ττφῳ, ζητοσα τὸ ἄχραντν σου σμα. Ἐσκλευσας τν δην, μπειρασθες π' ατοῦ, ὑπντησας τΠαρθνῳ, δωρομενος τν ζων, ὁ ἀναστς κ των νεκρν, Κριε δξα σοι.

Θεοτοκον

τν ελογημνην καλσας σου Μητρα λθες πτπθος κουσίᾳ βουλῇ, λμψας ν τΣταυρῷ, ἀναζητσαι θλων τν δμ, λγων τος γγλοις· Συγχρητμοι, ὅτι ερθη ἡ ἀπολομνη δραχμή, ὁ πντα σοφς οκονομσας, δξα σοι.

 

ΕΙΣ ΤΟ ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ

 

Κανν Τριαδικς, οὗ ἡ Ἀκροστιχς.

Τν κτον μνον προσφρω σοι, θειτης.

 

δα' Ἦχος πλ. β' Ὁ Ερμς

ς ν περπεζεσας ὁ Ἰσραλ ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Τρες ποστσεις μνομεν θεαρχικς, ἑνιαας φσεως, ἀπαρλλακτον μορφν, ἀγαθν φιλανθρωπον Θεν, τν πταισμτων λασμν μν δωρομενον.

 

Ὁ ὑπεροσιος μνος κατριλαμπς, χαρακτρσι Κριος, ἐν Θετητι μιᾷ, πεφυκς συντισον μς, καὶ ἀξωσον τς σς θεας λλμψεως.

 

Νυμφοστολσας Παλος τν ξ θνν, Ἐκκλησαν να σε, τρισυπστατον Θεν, προσκυνεν δδαξεν, ἐξ οκαδι' οπερ, καὶ ἐν τπντα γγονεν.

Θεοτοκον

κ τς γαστρς σου προλθεν νοητς, Θεοτκε λιος, κακατηγασεν μς, τριφαος Θετητος αγας, ὃν μνοντες εσεβς, σμακαρζομεν.

 

δγ' Οκ στιν γιος ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Κοσμσας τρφωτε Θεέ, Τξεις τς ορανους, κατεσκεασας μλπειν, τρισαγαις σε φωνας, δξαι μεθ' ὧν καὶ ἡμς, ἀνυμνοντας σοτν γαθτητα.

 

Τν μνην τρεπτον τριττν, σμμορφον νιααν, θεαρχαν μνοντες, λιτζομν σε θερμς, ἁμαρτημτων πολλν, καταπμψαι νν μν συγχρησιν.

 

Νος ὁ ἄναρχος Πατρ, σμμορφε ΘεοΛγε, κατΠνεμα τθεον, τὸ ἀγαθν καεθς, τος νυμνοντας πιστς, τ σν κρτος φρορησον ς εσπλαγχνος.

Θεοτοκον

Νομν νστειλε φθορς, ἄνθρωπος κατ' οσαν, γεγονς Θες μου, ἐν τμτρσου γνή, κατος γενρχας τς πρν, καταδκης μνος λευθρωσε.

 

Κθισμα Τν πρ μν ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Δσποτα Θεέ, ἐπβλεψον ορανθεν, ἴδε τν μν ταπενωσιν ς οκτρμων, κασπλαγχνσθητι φιλνθρωπε πανγαθε· οδαμθεν γρ λπζομεν, συγχωρσεως τεξασθαι, τν κακν ν μρτομεν· διγενομεθ' ἡμν, καοδες καθ' ἡμν.

Δξα... κανν... Θεοτοκονμοιον

Δσποινα γνή, ἐπβλεψον ορανθεν, ἴδε τν μν τραυμτων τς λγηδνας, κασπλαγχνσθητι πανχραντε, καὶ ἴασαι τοσυνειδτος τν κασωνα, τσῷ ἐλει δροσζουσα, καβοσα τος δολοις σου. Ἐγώ εμι μεθ' ὑμν, καοδες καθ' ὑμν.

 

δδ' Χριστς μου δναμις ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

ψοδινοιαν, Μονς τρφωτος, καψυχν κακαρδαν σν μνητν, θττον ναββασον, κατς λλμψεως τς σς, καλαμπρτητος ξωσον.

 

Μετασχημτισον, καμεταμρφωσον, ἐκ κακας με πσης πρς ρετν, μνη σχημτιστε, καὶ ἀναλλοωτε Τρις, τας σας αγλαις καταλμπρυνον.

 

Νοσας πρτερον, σοφς πστησας, τν γγλων τς τξεις λειτουργικς, σοτς γαθτητος, ἡ τρισυπστατος Μονς, μεθ' ὧν δξαι μου τν ανεσιν.

Θεοτοκον

φσει κτιστος, Θες ἀΐδιος, τν κτιστν τν νθρπων προσειληφώς, φσιν νεμρφωσεν, ἐν τῇ ἁγίᾳ σου γαστρί, Θεοτκε ειπρθενε.

 

δε' Τθείῳ φγγει σου ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Νοοντες φσιν θεαρχικν, προνοητικν κασωστικν, πντων πρχουσαν Δσποτα, τρφωτν τε μαν πρς σὲ ὀρθρζομεν, συγχρησιν ατοντες τν παραπτσεων.

 

Πατρ ὁ ἄναρχος καΘες, καὶ ὁ συναδιος Υἱός, Πνεμα τὸ ἅγιον στριξον, μοναρχικωττη Τρις, τος σος μνητς, καπσης πηρεας ῥῦσαι καθλψεως.

 

υθμζων λμψεσι θεουργος, καπρς εαρστησιν τς σς, τρισυποσττου Θετητος, Ἥλιε τς δξης καθοδηγν με εί, τς νω Βασιλεας μτοχον ποησον.

Θεοτοκον

πντα φρων κασυντηρν, τπαντοδυνμσου χειρί, Λγε Θεοῦ ἀναλλοωτε, φρορει, κασυντρει, τος σδοξζοντας, πρεσβεαις τς τεκοσης σε Θεομτορος.

 

δς' Τοβου τν θλασσαν ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Σοφαν κασνεσιν, θεαρχα τριφας, τος μνητας σου δρησαι, κατοκλλους κτσι τοφωτουργοῦ, τς σς γαθτητος, καταλμπεσθαι πντας καταξωσον.

 

Φς τὸ ἀδιαρετον, κατ' οσαν τριλαμπς, παντοκρατς πρσιτον, τς καρδας καταγασον τν πιστς, ανοντων τκρτος σου, καπρς θεαν γπην ναπτρωσον.

Θεοτοκον

ν σοκατεσκνωσεν, Ἀειπρθενε σαφς, ὁ συνοχες καΚριος, τν πντων, καμαν τρισσολαμπῆ, μορφν τς Θετητος, προσκυνεν τος νθρπους εσηγσατο.

 

Κθισμα Τν πρ μν ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Πτερ καΥἱέ, σν Πνεματι τῷ ἁγίῳ, βλψον ες μς, τος πστει σε προσκυνοντας, καδοξζοντας τκρτος σου Εσπλαγχνε, σν τος πυρνοις οπλινοι· λλον γρ πλν σου οκ οδαμεν, καβησον τος μνοσσε· γώ εμι μεθ' ὑμν, καοδες καθ' ὑμν.

Δξα... κανν... Θεοτοκονμοιον

Βλψον ες μς, πανμνητε Θεοτκε, λμψον φωτισμν, καρδαις σκοτισμναις, κακαταγασον τν πομνην σου Πανχραντε· σα γρ θλεις καδνασαι, ὡς Μτηρ οσα τοκτστου σου, καβησον τος ατοσσε· γώ εμι μεθ' ὑμν, καοδες καθ' ὑμν.

 

δζ' Δροσοβλον μν τν κμινον ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

ωμαλαν μοι δινοιαν πρυτνευσον, τρφωτε χαρακτρσι Μονς, τοφυλττειν σου, κατηρεν τς θεας ντολς, καπντοτε ψλλειν σοι πιστς· Ελογητς εἶ ὁ Θες, ὁ τν Πατρων μν.

 

ς ταυττητι τς φσεως μνομενος, ἀφρστως νιαος Θες, τος προσποις δέ, τς Τριδος φρων ριθμν, συντρησον παντας μς, ἀπποικλων πειρασμν, καπεριστσεων.

 

Συμφυκασυναδιον δοξζομεν, ἕνα σε κατ' οσαν Θεν, ἰδιτησιν συγχτως ποστατικας, Τρις τδιφορον πλς, προβαλλομνη ν μορφῇ, ἀπαραλλκτσαφς.

Θεοτοκον

Θες ὁ ὑπεροσιος προσεληφεν, Ἄχραντε, ἐκ γαστρς σου γνς, τὸ ἡμτερον φιλανθρπως, φραμα σαφς, καπντας δδαξε βον· Ελογητς εἶ ὁ Θες, ὁ τν Πατρων μν.

 

δη' Ἐκ φλογς τος σοις ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

λασμν τν πταισμτων θττον παρσχου μοι, καπαθν πολυτρπων τν πολτρωσιν, σμμορφε Τρις, καΜονς τρισυπστατε, ἵνα σε δοξζω, ες πντας τος αἰῶνας.

 

Θελητς τοῦ ἐλους καταγγελλμενος, ὡς Θες λεμων πντας λησον, τρφωτε Μονς, καΤρις μοοσιε, τος δοξολογοντας, τν σν μεγαλωσνην.

 

κ φωτς ϊδου, φς συναδιον, τοΠατρς γεννηθντα Λγον σν Πνεματι, τῷ ἐκπορευτφωτπστει δοξζομεν, καὶ ὑπερυψομεν, ες πντας τος αἰῶνας.

Θεοτοκον

ατρν τος νθρποις χραντε ττοκας, παντοδναμον Λγον Χριστν τν Κριον, τς προγονικς πληγς, πντας ἰώμενον, τος περυψοντας, ατν ες τος αἰῶνας.

 

δθ' Θεν νθρποις δεν ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

ρν ατξεις Χερουβεμ Δσποτα, κλλους τοσοτν δξαν οδυνμεναι πτρυξι, κατακαλυπτμεναι, ἀπαστως τριττν, ὕμνον ναβοσι, ττρισυπστατον, τς σς θεαρχας νικς κρτος δοξζουσι.

 

Τς σς λλμψεις δυτε λιε, σν οκετν παρσχου τας καρδαις, καφτισον τς ψυχς, κα λτρωσαι πταισμτων πολλν, μνε παντελεμον, κατρισυπστατε, κατς κηρτου σου ζως, ἡμς ξωσον.

 

φς μτιμον κατρισλιον, καφωτουργν Θετης πεφυκυα καταγασον, τος πιστς σε μλποντας, κατς ζοφερς, ῥῦσαι κακοπραγας, καταξωσον, τν φωτεινοττων σου σκηνν, ὡς περγαθος.

Θεοτοκον

Σοφς τν νθρωπον πρν διπλασεν, ὁ σς Υἱὸς Παρθνε, καφθαρντα νπλασε, δισοΠανύμνητε, καθεου φωτς, αγλης τς νεσπρου, πντας πλρωσε, τος σΘεοτκον ληθῆ, ἀε δοξζοντας.

 

Ἡ Ὑπακοὴ Ἦχος πλ. β'

Τῷ ἑκουσίῳ καζωοποισου θαντΧριστέ, πλας τοῦ ᾍδου συντρψας ς Θες, ἤνοιξας μν τν πλαι Παρδεισον, καὶ ἀναστς κ τν νεκρν, ἐρρσω κ φθορς τν ζων μν.

 

ΕΝ ΤΟΡΘΡ

 

πολυτκιονχος πλ. β' ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

γγελικαΔυνμεις πτμνμσου, καοφυλσσοντες πενεκρθησαν, καὶ ἵστατο Μαρα ν ττφῳ, ζητοσα τὸ ἄχραντν σου σμα. Ἐσκλευσας τν δην, μπειρασθες π' ατοῦ, ὑπντησας τΠαρθνῳ, δωρομενος τν ζων, ὁ ἀναστς κ των νεκρν, Κριε δξα σοι.

Θεοτοκον

τν ελογημνην καλσας σου Μητρα λθες πτπθος κουσίᾳ βουλῇ, λμψας ν τΣταυρῷ, ἀναζητσαι θλων τν δμ, λγων τος γγλοις· Συγχρητμοι, ὅτι ερθη ἡ ἀπολομνη δραχμή, ὁ πντα σοφς οκονομσας, δξα σοι.

 

Καθσματαχος πλ. β'

Τοτφου νεγμνου, τοῦ ᾍδου δυρομνου, ἡ Μαρα βα πρς τος κεκρυμμνους ποστλους· ξλθετε οτοῦ ἀμπελνος ργται, κηρξατε τν τς ναστσεως λγον. Ἀνστη Κριος, παρχων τκόσμτμγα λεος.

Δξα...

Κριε, παρστατο ττφσου Μαρα Μαγδαληνή, καὶ ἔκλαιε βοσα· κακηπουρόν σε νομζουσα λεγε· Ποῦ ἔκρυψας τν αἰώνιον Ζων; ποῦ ἔθηκας τν πθρνου Χερουβμ; ογρ τοτον φυλσσοντες, ἀπτοφβου πενεκρθησαν, ἢ τν Κριν μου δτε μοι, ἢ σν μοκραυγσατε· ὁ ἐν νεκρος κατος νεκρος ναστσας δξα σοι.

Κανν... Θεοτοκον

Προϊστορεῖ ὁ Γεδεν τν σλληψιν, καὶ ἑρμηνεει Δαυδ τν τκον σου Θεοτκε· κατβη γρ ς ετς ππκον, ὁ Λγος ν τγαστρσου, καὶ ἐβλστησας νευ σπορς Γῆ ἁγα, τοκσμου τν σωτηραν, Χριστν τν Θεν μν Κεχαριτωμνη.

 

Ζωή, ἐν ττφῳ ἀνκειτο, κασφραγς ν τλθῳ ἐπκειτο, ὡς Βασιλα πνοντα, στρατιται φλαττον Χριστν, κατος χθρος ατοῦ ἀορασίᾳ πατξας, ἀνστη Κριος.

Δξα...

Προϊστορεῖ ὁ Ἰωνς τν τφον σου, καὶ ἑρμηνεει Συμεν τν γερσιν τν νθεον, ἀθνατε Κριε· κατβης γρ σενεκρς ν ττφῳ, ὁ λσας δου τς πλας, ἀνστης δὲ ἄνευ φθορς ς Δεσπτης, τοκσμου ες σωτηραν, Χριστὲ ὁ Θες μν, φωτσας τος ν σκτει.

Κανν... Θεοτοκον

Θεοτκε Παρθνε, ἱκτευε τν Υἱόν σου, τν κουσως προσπαγντα ν σταυρῷ, καὶ ἀναστντα κ νεκρν, Χριστν τν Θεν μν, σωθναι τς ψυχς μν.

Ἡ Ὑπακοὴ Ἦχος πλ. β'

Τῷ ἑκουσίῳ καζωοποισου θαντΧριστέ, πλας τοῦ ᾍδου συντρψας ς Θες, ἤνοιξας μν τν πλαι Παρδεισον, καὶ ἀναστς κ τν νεκρν, ἐρρσω κ φθορς τν ζων μν.

Οἱ Ἀναβαθμο

ντφωνον Α'

ν τοραντος φθαλμος μου αρω, πρς σΛγε, οκτειρόν με, ἵνα ζσοι.

λησον μς τος ξουθενουμνους, καταρτζων εχρηστα, σκεη σου Λγε.

Δξα... Κανν...

γίῳ Πνεματι, πανσωστικατα, ετινι τοτων κατ' ἀξαν πνεσει, τχει ξαρει τν τς γς, πτεροῖ, αξει, τττει νω.

ντφωνον Β'

Εμὴ ὅτι Κριος ν ν μν, οδες μν ντισχεν δνατο, ἐχθροπλαισμα· ονικντες γρ νθεν ψονται.

τος δοσιν ατν, μμου ληφθτω ψυχή, ὡς στρουθον Λγε, ομοι! πς μλλω τν χθρν υσθναι, φιλαμαρτμων πρχων.

· ·

Δξα... Κανν...

γίῳ Πνεματι, ἐνθωσις τος πσιν, εδοκα, σνεσις, ερνη καὶ ἡ ελογα· σουργν γρ τΠατρί στι καΛγῳ.

ντφωνον Γ'

Οπεποιθτες πΚριον χθρος φοβεροί, καπσι θαυμαστικο· νω γρ ρσιν.

ν νομαις χερας ατν, ὁ τν δικαων κλρος, ἐπκουρν σε χων, Στερ οκ κτενει.

Δξα... Κανν...

γίῳ Πνεματι, τκρτος ππντων, ὅπερ αἱ ἄνω Στρατηγαι προσκυνοσι, σν πσπνοτν κτω.

Προκεμενον

Κριε, ἐξγειρον τν δυναστεαν σου, καὶ ἐλθες τσσαι μς.

Στχ. ποιμανων τν σραλ πρσχες.

 

Κανν ναστσιμος

 

δα' Ἦχος πλ. β' Ὁ Ερμς ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

«Ὡς ν περπεζεσας ὁ Ἰσραλ, ἐν βσσῳ ἴχνεσι, τν δικτην Φαραώ, καθορν ποντομενον, Θεῷ, ἐπινκιον δν, ἐβα σωμεν».

 

Στχ. Δξα τῇ Ἁγίᾳ Ἀναστσει σου, Κριε.

 

κτεταμναις παλμαις πΣταυροῦ, πατρικς πλρωσας, εδκας γαθέ, Ἰησοτσμπαντα· διό, ἐπινκιον δν, σοπντες σωμεν.

 

Στχ. Δξα τῇ Ἁγίᾳ Ἀναστσει σου, Κριε.

 

Φβσοι ς θεραπαινς τελευτή, προσταχθεσα πρσεισι, τΔεσπττς ζως, δι' ατς βραβεοντι μν, ἀτελετητον ζων, κατν νστασιν.

Θεοτοκον

Στχ. περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

Τν αυτς δεξαμνη Δημιουργν, ὡς ατς θλησεν, ἐξ σπρου σου γαστρς, ὑπρ νον σαρκομενον γνή, τν κτισμτων ληθς, ἐδεχθης Δσποινα.

 

Κανν Σταυροαναστσιμος

Κματι θαλσσης ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Βματι Πιλτου, παρσταται θλων νμκρματι, ὥσπερ κριτς κριτς, καὶ ἐκ χειρς δικας, ες τπρσωπον απζεται, ὁ Θες ν φρττουσιν, ἡ γκατορνια.

 

Στχ. Δξα σοι, ὁ Θες μν δξα σοι.

 

πλωσας τς θεας, παλμας σου Στερ, ἐν τῷ ἀχρντσου, καζωηφρΣταυρῷ, κασυνηγγου τὰ ἔθνη, ες πγνσν σου Δσποτα, προσκυνοντα Κριε, τν νδοξον σου Σταρωσιν.

Σταυροθεοτοκον

Στχ. περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

στατο δακρων, πηγς φιεσα ἡ Ὑπερμωμος, ἐν τΣταυρσου Σωτρ, τς κ πλευρς σου ανδας, τν αμτων καθορσα Χριστέ, κατν σν νεκαστον, συμπθειαν δοξζουσα.

 

Κανν τς περαγας Θεοτκου, οὗ ἡ Ἀκροστιχς.

Μτερ Θεοῦ, τν φθονν μοι δς χριν.

 

ς ν περπεζεσας ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Μεταλαβοσα Εα τς τοφυτοῦ, παρηκου βρσεως, ἐπεισγει τν ρν, ἀλλ' ατν διλυσας γνή, ελογας παρχν Χριστν κυσασα.

 

Στχ. περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

μαργαρτην τς θεας ξαστραπς, τν Χριστν κυσασα, τν παθν μου τν χλν, καπταισμτων τραχον, Ἁγνή, διασκδασον φωττς σς λαμπρτητος.

 

Στχ. περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

Τν τν θνν προσδοκαν ὁ Ἰακβ, τν κ σοσαρκομενον, προερα μυστικς, νοερος τος μμασι Θεν, τν υσμενον μς τ μεσιτείᾳ σου.

 

Στχ. περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

κλελοιπτων ρχντων κ τς φυλς, τοῦ Ἰοδα Πναγνε, ὁ Υἱός σου καΘες, προελθν γομενος τς γς, τν περτων ληθς νν βασλευσεν.

 

δγ' Ὁ Ερμς ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

«Οκ στιν γιος ς σύ, Κριε, ὁ Θες μου, ὁ ὑψσας τκρας, τν πιστν σου γαθέ, καστερεσας μς, ἐν τπτρτς μολογας σου».

 

Στχ. Δξα τῇ Ἁγίᾳ Ἀναστσει σου, Κριε.

 

Θεν σταυρομενον σαρκί, καθορσα κτσις, διελετο φβῳ, ἀλλτσυνεκτικῇ, παλμτοδι' ἡμς, σταυρωθντος, κραταις συνεχετο.

 

Στχ. Δξα τῇ Ἁγίᾳ Ἀναστσει σου, Κριε.

 

Θαντθνατος λυθες, κεται δελαιος πνους· τς ζως γρ μφρων, τν νθεον προσβολν, νεκροται ὁ ἰσχυρς, καδωρεται, πσιν ἡ Ἀνστασις.

Θεοτοκον

Στχ. περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

Τοθεου τκου σου γνή, πσαν φσεως τξιν, ὑπερβανει τθαμα· Θεν γρ περφυς, συνλαβες ν γαστρί, κατεκοσα, μνεις ειπρθενος.

 

Κανν Σταυροαναστσιμος

 

Στν πὶ ὑδτων ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Τφτριημερεσας, ἀνστησας ζωοποιῷ ἐγρσει, τος πρν θανατωθντας, οκαταδκης λυμενοι, χαρμονικς γλλοντο. Ἰδοὺ ἡ λτρωσις, ἦλθες, Κριε, κραυγζοντες.

 

Στχ. Δξα σοι, ὁ Θες μν δξα σοι.

 

Δξα τσῇ ἐγρσει, Σωτρ μν, ὅτι μς ξ δου, φθορς κατοθαντου, ἐρρσω ς παντοδναμος, καμελδοντες λγομεν· οκ στιν γιος, πλν σου Κριε φιλνθρωπε.

Θεοτοκον

Στχ. περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

Στν κ σοτεχθντα, ὡς βλεψας τιτρωσκμενον λγχῃ, ἐτρθης τν καρδαν περαγα πανμωμε, καθαμβουμνη λεγες· Τί σοι πδωκε, τκνον, δμος παρνομος;

 

Τς Θεοτκου

Οκ στιν γιος ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

ευστν μου σρκα καθνητν, πναγνε Θεομτορ, ἐκ γαστρς σου φρστως, προσλαβν ὁ ἀγαθς, καὶ ἀφθαρτσας ατν, αωνως αυτσυνδησε.

 

Στχ. περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

Θεν σαρκομενον κ σοῦ, καθορντες Παρθνε, ἐξεπλττοντο φβῳ, τν γγλων οχοροί, καὶ ὡς Μητρα Θεοῦ, ἀσιγτοις μνοις σε γεραρουσιν.

 

Στχ. περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

ξστη ρος νοητν, βλπων σε Προφτης, Δανιλ ξ ολθος, ἐτμθη νευ χειρν, κατν δαιμνων βωμος, Θεομτορ κραταις συντριψεν.

 

Στχ. περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

Οσθνει λγος σε βροτν, οτε γλσσα Παρθνε, εφημσαι ξως· κ σογρ νευ σπορς, ὁ ζωοδτης Χριστς, σαρκωθναι Πναγνε ηδκησε.

 

δδ' Ὁ Ερμς ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

«Χριστς μου δναμις, Θες καΚριος, ἡ σεπτὴ Ἐκκλησα θεοπρεπς, μλπει νακρζουσα, ἐκ διανοας καθαρς, ἐν Κυρίῳ ἑορτζουσα».

 

Στχ. Δξα τῇ Ἁγίᾳ Ἀναστσει σου, Κριε.

 

Τξλον νθησε, Χρισττς ντως ζως· Σταυρς γρ πγη καὶ ἀρδευθες, αματι καὶ ὕδατι, ἐξ κηρτου σου πλευρς, τν ζων μν βλστησεν.

 

Στχ. Δξα τῇ Ἁγίᾳ Ἀναστσει σου, Κριε.

 

Οκ τι φις μοι ψευδς, τν θωσιν ποβλλει· Χριστς γρ θεουργς, τς νθρπων φσεως, νν κωλτως τν τρβον, τς ζως μοι νεπτασεν.

Θεοτοκον

Στχ. περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

ς ντως φθεγκτα, καὶ ἀκατληπτα, ττς σς Θεοτκε θεοπρεπος, πφυκε κυσεως, τος πγς καορανοῦ, Ἀειπρθενε μυστρια.

 

Κανν Σταυροαναστσιμος

Τν ν Σταυρσου ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Τν τμιον Σταυρν σου σβομεν, κατος λους Χριστέ, κατν γαν λγχην, σν τκαλμῳ, στφανον τν ξ κανθν· δι΄ν κ τς τοῦ ᾍδου φθορς ρρσθημεν.

 

Στχ. Δξα σοι, ὁ Θες μν δξα σοι.

 

Τφος Σωτρ σε πεδξατο, ἑκουσως νεκρν, ὑπρ μν φθντα, ἀλλ' οδαμς δεδνηται Λγε κατασχεν· ς Θες γρ νστης, σζων τγνος μν.

Θεοτοκον

Στχ. περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

Θεοκυτορ ειπρθενε, ἡ Σωτρα Χριστν, βροτος ποτεκοσα, κινδνων, κακολσεων, λτρωσαι μς, τος προσφεγοντας πστει, τθείᾳ σκπσου.

 

Τς Θεοτκου

Χριστς μου δναμις ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

μνομεν χραντε, σ τν πανμωμον· δισοοσωθντες καεσεβς, μλποντες κραυγζομεν· Ελογημνη Θεν, Ἀειπρθενε κυσασα.

 

Στχ. περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

Τφς τὸ ἄδυτον, Παρθνε ττοκας, τος ν σκτει τοβου δισαρκς, φανον Παμμακριστε, κατος μνοσσε χαρν, Ἀειπρθενε πγασας.

 

Στχ. περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

χρις νθησεν, ὁ νμος ππαυται, δισοΠαναγα· σγρ γνή, ττοκας τν Κριον, τν παρεχμενον μν, Ἀειπρθενε τν φεσιν.

 

Στχ. περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

Νεκρόν με δειξε, φυτοῦ ἀπγευσις, τς ζως δτξλον κ σοφανν, Πναγνε νστησε, καΠαραδεσου τς τρυφς, κληρονμον με κατστησε.

 

δε' Ὁ Ερμς ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

«Τθείῳ φγγει σου γαθέ, τς τν ρθριζντων σοι ψυχς, πθεδναι καταγασον δομαι, σ Λγε Θεοῦ, τν ντως Θεν, ἐκ ζφου τν πταισμτων νακαλομενον».

 

Στχ. Δξα τῇ Ἁγίᾳ Ἀναστσει σου, Κριε.

 

ποχωρεμοι τΧερουβεμ, νν καὶ ἡ φλογνη ομφαα, Δσποτα ντμοι δδωσι, σὲ ἰδντα Λγε Θεοῦ, τν ντως Θεν, Λστῇ ὁδοποισαντα τν Παρδεισον.

 

Στχ. Δξα τῇ Ἁγίᾳ Ἀναστσει σου, Κριε.

 

Οκ τι δδοικα τν ες γν, Δσποτα Χριστὲ ἐπιστροφν· σγρ κ γς με νγαγες, ἐπιλελησμνον δι΄εσπλαγχναν πολλν, πρς ψος φθαρσας τῇ Ἀναστσει σου.

Θεοτοκον

Στχ. περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

Τος Θεοτκον σε κ ψυχς, Δσποινα τοκσμου γαθή, ὁμολογοντας δισωσον· σγρ προστασαν καταμχητον, κεκτμεθα τν ντως Θεογενντριαν.

 

Κανν Σταυροαναστσιμος

Θεοφανεας σου Χριστ ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Βρσει τοξλου ν δμ, ἀπατηθες ες φθορν κατλισθεν, ὁ γενρχης παρακοσας Κριε, ἐντολς τς σς περγαθε, ἀλλτοτον διΣταυροῦ, πλιν νγαγες ες τπρτον κλλος, ὑπκοος τΠατρΣτερ γενμενος.

 

Στχ. Δξα σοι, ὁ Θες μν δξα σοι.

 

Τσθαντῳ ἀγαθέ, ττοθαντου φνισται κρτος, καπηγζως μν νβλυσε, καὶ ἀθανασα δεδρηται· διτοτ σου τν Ταφν, κατν νστασιν πστει προσκυνομεν, δι' ἧς ς Θες, κσμον πντα κατεφτισας.

Θεοτοκον

Στχ. περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

κατοικν ν ορανος, καποιητς τν πντων Κριος, ἐν τσΠανμωμε, κατκησεν, ἀπορρτως μτρδοξσας σε, ὑπερτραν τν ορανν, ἁγιωτραν τε ταγμτων ἀΰλων· δινν οἱ ἐπγς, σμακαρζομεν.

 

Τς Θεοτκου

Τθείῳ φγγει σου ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

γνείᾳ λμψασα τηλαυγς, θεον νδιατημα τοΔεσπτου Πανμνητε γγονας· σγρ μνη μτηρ ντως δεχθης Θεοῦ, ἀγκλαις σπερ βρφος, τοτον βαστσασα.

 

Στχ. περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

 

Φοροσα κλλος τνοητν, τς ραιοττης σου ψυχς, Νμφη Θεοῦ ἐχρημτισας, κατεσφραγισμνη τπαρθενίᾳ σεμνή, καφγγει τς γνεας, κσμον φαιδρνουσα.

 

Στχ. περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

Θρηνετω σστημα δυσσεβν, τν μκηρυττντων σε, διαρρδην γνν Θεομτορα· σγρ πλη θεου φωτς δεχθης μν, τν ζφον τν πταισμτων διασκεδζουσα.

 

δς' Ὁ Ερμς ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

«Τοβου τν θλασσαν, ὑψουμνην καθορν, τν πειρασμν τκλδωνι, τεδίῳ λιμνι σου προσδραμών, βοσοι· νγαγε, ἐκ φθορς τν ζων μου, Πολυλεε».

 

Στχ. Δξα τῇ Ἁγίᾳ Ἀναστσει σου, Κριε.

 

Σταυρομενος Δσποτα, τος μν λοις τν ρν, τν καθ' ἡμν ξλειψας, τδλγχνυττμενος τν πλευρν, Ἀδμ τχειργραφον, διαρρξας, τν κσμον λευθρωσας.

 

Στχ. Δξα τῇ Ἁγίᾳ Ἀναστσει σου, Κριε.

 

δμ κατεννεκται, δι' ἀπτης πτερνισθες, πρς ττοῦ ᾍδου βραθρον, ἀλλ' ὁ φσει Θες τε κασυμπαθς, κατλθες πρς ρευναν, καὶ ἐπ' ὤμων βαστσας, συνανστησας.

Θεοτοκον

Στχ. περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

πναγνος Δσποινα, ἡ τεκοσα τος βροτος, τν κυβερντην Κριον, τν παθν μου τν στατον καδεινν, κατενασον τραχον, καγαλνην, παρσχου τκαρδίᾳ μου.

 

Κανν Σταυροαναστσιμος

Συνεσχθη, ἀλλ' οκατεσχθη ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Χριστοκτνος, καπροφητοκτνος, ἔφυ βραων πληθς· ς γρ προφτας πλαι, ἀληθεας ντας μυστικς κτνας, κτεναι οκ δεδοκει, οτω κανν τν Κριον, ὃν κρυττον κενοι ττε, φθνβαλλμενοι κτειναν, ἀλλ' ἡμν, γγονε ζωή, ατοῦ ἡ νκρωσις.

 

Στχ. Δξα σοι, ὁ Θες μν δξα σοι.

 

Συνεσχθης, ἀλλ' οκατεσχθης, Στερ, ἐν τμνματι· εγρ καὶ ἑκουσως, ἀπεγεσω τοθαντου Λγε, ἀλλ' ἀνστης ς Θες θνατος, συνεγερας τος δεσμους τος ν δῃ, καχαρν γυναιξν νττς λπης, τς πρν νταλλαξμενος.

Θεοτοκον

Στχ. περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

τιμν σου, καὶ ἐκλεπον φθη, εδος σαρκς παρβροτος, ἐν τκαιρτοπθους, τς Θετητος καγρ οσίᾳ, ὡραος κλλει, τ Δαυδ δεκνυσο· λλὰ ῥάβδ σου τς Βασιλεας, ἐχθρν συντρψας σχν, ἔλεγεν ἡ Ἁγν· Υἱέ μου, καΘεέ, τφου νστηθι.

 

Κανν τς Θεοτκου

Τοβου τν θλασσαν ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

μγας προγραψεν, ἐν Προφταις Μωϋσς, σ κιβωτν κατρπεζαν, καλυχναν καστμνον συμβολικς, σημανων τν σρκωσιν, τν κ σοτοῦ ὑψστου Μητροπρθενε.

 

Στχ. περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

Νεκροται θνατος, καταργεται καφθορά, ττοῦ Ἀδμ κατκριμα, τκαρπσου, ὦ Δσποινα προσβαλών· ζων γρ γννησας, ἐκ φθορς λυτρουμνην τος μνοντς σε.

 

Στχ. περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

νμος σθνησε, καπαρλθεν σκιά, τς πρ νον καὶ ἔννοιαν, ἐκφανθεσης μοι χριτος τς κ σοΠαρθνε κυσεως, τοΘεοῦ, καΣωτρος πολυμνητε.

 

Κοντκιονχος πλ. β'

Τζωαρχικπαλμτος τεθνετας, ἐκ τν ζοφερν κευθμνων Ζωοδτης, ἀναστσας παντας Χριστς Θες, τν νστασιν βρβευσε, τβροτείῳ φυρματι· πρχει γρ πντων Σωτρ, ἀνστασις καζωή, καΘες τοπαντς.

Οκος

Τν Σταυρν κατν Ταφν σου Ζωοδτα, ἀνυμνομεν οπιστοκαπροσκυνομεν, ὅτι τν δην δησας θνατε, ὡς Θες παντοδναμος, κανεκρος συνανστησας, καπλας τοῦ ᾍδου συντριψας, κακρτος τοθαντου καθελες ς Θες. Διογηγενες δοξολογομν σε πθτν ναστντα, κακαθελντα χθροτ κρτος τοπανλους, καπντας ναστσαντα τος πσο πιστεσαντας, κακσμον λυτρωσμενον κ τν βελν τοῦ ὄφεως, καὶ ὡς μνον δυνατν, ἐκ τς πλνης τοῦ ἐχθρολυτρωσμενον μς· θεν νυμνομεν εσεβς τν νστασν σου, δι' ἧς σωσας μς, ὡς Θες τοπαντς.

 

δζ' Ὁ Ερμς ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

«Δροσοβλον μν τν κμινον εργσατο, Ἄγγελος τος σοις Παισί, τος Χαλδαους δκαταφλγον, πρσταγμα Θεοῦ, τν τραννον πεισε βον· Ελογητς εἶ ὁ Θες, ὁ τν Πατρων μν».

 

Στχ. Δξα τῇ Ἁγίᾳ Ἀναστσει σου, Κριε.

 

δυρμενος τπθει σου ὁ ἥλιος, ζφον περιεβλετο, καὶ ἐν μρᾳ ἐππσαν Δσποτα τν γν, τφς συνεσκτασε βον· Ελογητς εἶ ὁ Θες, ὁ τν Πατρων μν.

 

Στχ. Δξα τῇ Ἁγίᾳ Ἀναστσει σου, Κριε.

 

μφισαντο Χρισττκαταβσει σου, φγγος τκαταχθνια, ὁ προπτωρ δέ, θυμηδας μπλεως φθες, χορεων σκρτησε βον· Ελογητς εἶ ὁ Θες, ὁ τν Πατρων μν.

Θεοτοκον

Στχ. περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

Δισομτηρ Παρθνε φς ντειλε, πστοκουμνφαιδρν· τν γρ Κτστην στν πντων ττοκας Θεν, ὃν ατησαι Πναγνε μν, καταπεμφθναι τος πιστος τμγα λεος.

 

Κανν Σταυροαναστσιμος

φραστον θαμα ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

ξνου τρπου! τν σραλ ὁ ῥυσμενος, ἐκ δουλεας τς τοΦαραώ, σταυροται κν π' ατοῦ, καλει σειρς μπλακημτων, ᾧ πστει μελδομεν· Λυτρωτὰ ὁ Θες ελογητς εἶ.

 

Στχ. Δξα σοι, ὁ Θες μν δξα σοι.

 

Στν Σωτρα, ἐν τΚρανίῳ ἐσταρωσαν, παρανμων παδες σεβες, τν πλας χαλκς, καμοχλος συνθλσαντα, ες σωτηραν μν τν μελδοντων· Λυτρωτὰ ὁ Θες ελογητς εἶ.

Θεοτοκον

Στχ. περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

Εας τς πλαι, ἐλευθεραν κυσασα, τς κατρας λεις τν δμ, Παρθνε γν· δι μετ' Ἀγγλων σε, σν τΥἱῷ σου μνομεν καβομεν· Λυτρωτὰ ὁ Θες ελογητς εἶ.

 

Τς Θεοτκου

Δροσοβλον μν τν κμινον ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Νεανας τρες κμινος οκ φλεξε, γννησιν προτυποσα τν σν· τγρ θεον πρ, σμφλξαν κησεν ν σοί, καπντας δδαξε βον· Ελογητς εἶ ὁ Θες, ὁ τν Πατρων μν.

 

Στχ. περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

Μακαρζουσι τπρατα σΠναγνε, μτερ ς προεφτευσας, φωτιζμενα, φωτοβλοις λμψεσι τας σας, καχριτι μλποντα βον· Ελογητς εἶ ὁ Θες, ὁ τν Πατρων μν.

 

Στχ. περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

λεθρους μν δντας μοι νπειρεν, ὄφις πονηρτατος, ἀλλ' ατος σς Θεομτορ θλασεν Υἱός, ἰσχν δέ μοι δδωκε βον· Ελογητς εἶ ὁ Θες, ὁ τν Πατρων μν.

 

Στχ. περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

λαστριον τς φσεως σπφυκας, μνη θεομακριστε· τν π' ὤμων γρ, Χερουβεμ, καθμενον Θεν, ἀγκλαις βαστζουσα βος· Ελογητς εἶ ὁ Θες, ὁ τν Πατρων μν.

 

δη' Ὁ Ερμς ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

«Ἐκ φλογς τος σοις δρσον πγασας, καΔικαου θυσαν δατι φλεξας· παντα γρ δρς Χριστέ, μντβολεσθαι, σὲ ὑπερυψομεν, ες πντας τος αἰῶνας».

 

Στχ. Δξα τῇ Ἁγίᾳ Ἀναστσει σου, Κριε.

 

ουδαων τν πλαι προφητοκτνον λαν, θεοκτνον φθνος νν πειργσατο, σὲ ἐπΣταυροῦ ἀναρτσαντα, Λγε Θεοῦ, ὃν περυψομεν, ες πντας τος αἰῶνας.

 

Στχ. Δξα τῇ Ἁγίᾳ Ἀναστσει σου, Κριε.

 

Ορανους ψδας ο καταλλοιπας, καες δην φοιτσας, ὅλον συνγειρας, κεμενον Χριστέ, ἐν σαπρίᾳ τν νθρωπον, σὲ ὑπερυψοντα, ες πντας τος αἰῶνας.

Θεοτοκον

Στχ. περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

κ φωτς φωτοδτην Λγον συνλαβες, κατεκοσα φρστως τοτον δεδξασαι· Πνεμα γρ ν σοί, Κρη, θεον σκνωσεν· θεν σε μνομεν, ες πντας τος αἰῶνας.

 

Κανν Σταυροαναστσιμος

κστηθι φρττων οραν ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

φριξε πσα κοή, ὅπως ὁ Ὕψιστος κν, ἦλθεν πγς, τοῦ ᾍδου τν σχν χειρσασθαι, διΣταυροκαταφς, καπντας διεγεραι κραυγζειν· Οπαδες ελογετε, Ἱερες νυμνετε, λας περυψοτε, ες πντας τος αἰῶνας.

 

Στχ. Δξα σοι, ὁ Θες μν δξα σοι.

 

Ππαυται δου τυραννς, κατβασλειον ξουδνωται λοιπν. Σταυργρ πγς πηγνμενος, ὁ ἐππντων Θες, τν τοτου δυναστεαν καθελεν, ὃν παδες ελογετε, Ἱερες νυμνετε, λας περυψοτε, ες πντας τος αἰῶνας.

 

Στχ. Δξα σοι, ὁ Θες μν δξα σοι.

 

τς φρστου σου Χριστέ, φιλανθρωπτητος, καὶ ἀρρτων γαθν! ἐμγρ καθορν λλμενον, ἐν ττοῦ ᾍδου φρουρᾷ, τπθη πομείνας ρρσω· διό σε ελογομεν, τν τν λων Δεσπτην, καὶ ὑπερυψομεν, ες πντας τος αἰῶνας.

 

Τς Θεοτκου

κ φλογς τος σοις ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Διαχρσῳ ἐσθτι σπερ βασλισσαν, ὁ Υἱός σου λαμπρνας, αγλτοΠνεματος, σὲ ἐκ δεξιν, ατοῦ ἔστησε Πναγνε, ὃν περυψομεν, ες πντας τος αἰῶνας.

 

Στχ. περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

θελματι μνκσμον πηξμενος, ἐξ χρντου σου μτρας σρκα δανεζεται, ἄνωθεν ατν, ἀναπλάσαι βουλμενος, ὃν περυψομεν, ες πντας τος αἰῶνας.

 

Στχ. περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

Συναφεας τοΛγου πρός με τν νθρωπον, ἐνδιατημα θεον Πναγνε πφυκας, λμψασα σαφς, παρθενας λαμπρτησιν· θεν σε μνομεν, ες πντας τος αἰῶνας.

 

Στχ. περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

Χρυσαυγς σε λυχνα προδιετπωσε, δεξαμνην φρστως Φς τὸ ἀπρσιτον, γνσει τατοκαταυγζον τσμπαντα· θεν σε μνομεν, Ἁγνες τος αἰῶνας.

 

δθ' Ὁ Ερμς ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

«Θεν νθρποις δεν δνατον, ὃν οτολμᾷ Ἀγγλων τενσαι τ τγματα· δισοδΠναγνε, ὡρθη βροτος, Λγος σεσαρκωμνος, ὃν μεγαλνοντες, σν τας οραναις στρατιας, σμακαρζομεν».

 

Στχ. Δξα τῇ Ἁγίᾳ Ἀναστσει σου, Κριε.

 

Παθν μτοχος σ διμεινας, Λγε Θεοσαρκί, προσομιλσας τος πθεσιν, ἀλλλεις τν παθν τν νθρωπον, πθεσι χρηματσας πθος, Σωτρ μν· μνος γρ πρχεις παθς, καπαντοδναμος.

 

Στχ. Δξα τῇ Ἁγίᾳ Ἀναστσει σου, Κριε.

 

Φθορν θαντου καταδεξμενος, διαφθορς τρησας τσμσου γευστον, ἡ δσζωοποις καθεα ψυχή, Δσποτα ν τῷ ᾍδοκαταλλειπται, ἀλλ' ὥσπερ ξ πνου ναστς, ἡμς συνγειρας.

Τριαδικν

Στχ. γα Τρις Θες λησον κα σσον μς.

 

Θεν Πατρα Υἱὸν συνναρχον, πντες βροτοὶ ἐν χελεσιν, ἁγνος μν δοξζομεν, τν δὲ ἄρρητον καὶ ὑπερνδοξον, Πνεματος Παναγου, δναμιν σβομεν· μνη γρ πρχεις πανσθενς, Τρις χριστος.

 

Κανν Σταυροαναστσιμος

Μὴ ἐποδρου μου Μτερ ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Εκαὶ ἐν τφκατλθες, ὡς θνητς ζωοδτα, ἀλλτοῦ ᾍδου τν σχν, διλυσας Χριστέ, συνεγερας νεκρος, ος κασυγκατπιε, καὶ ἀνστασιν πσι, παρσχες ς Θες, τος ν πστει καπθῳ, σμεγαλνουσιν.

 

Στχ. Δξα σοι, ὁ Θες μν δξα σοι.

 

γαλλισθω κτσις, καὶ ἀνθετω ς κρνον· γρ Χριστς κ τν νεκρν γρθη ς Θες. Ποσου θνατε, νν τκντρον; κρζομεν. Ποσοῦ ᾅδη τνκος; Κάθελσε ες γν, ὁ ὑψσας τκρας μν, ὡς εσπλαγχνος.

Σταυροθεοτοκον

 Στχ. περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

Φρεις τν φροντα πντα, κακατχεις ς βρφος, ἐν τας χερστν κ χειρς υμενον μς, πολεμου χθροῦ ἄχραντε Δσποινα, καὶ ὁρς πξλου ψομενον Σταυροῦ, τν κ βθρου κακας μς ψσαντα.

 

Τς Θεοτκου

Θεν νθρποις δεν δνατον ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

στρ κλμπων αγας Θετητος, ἐξ ακβ τος ζφ κρατουμνοις ντειλε· δισονν Πναγνε, Χριστς Θες, Λγος σεσαρκωμνος, ᾧ φωτιζμενοι, σν τας οραναις στρατιας, σμακαρζομεν.

 

Στχ. περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

ωσθες δυνμει τσκαχριτι, σοτν δν προθμως, ἐκ καρδας νθηκα, ἀλλτατην πρσδεξαι Παρθνε γνή, χριν ντιδιδοσα, σοτν πολφωτον, ἐκ τν κηρτων θησαυρν, θεομακριστε.

 

Στχ. περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

στς δεχθης σαφς Θετητος, ἐν στολν τοσματος, ὁ Λγος ξφανε, θεουργσας τν μν Παρθνε μορφν, ἥν περ νδεδυμνος, πντας δισωσε, τος κ διανοας καθαρς, σ μεγαλνοντας.

 

Στχ. περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

Νεκρος νστασις νν δεδρηται, διτς σς φρστου καὶ ἀρρτου κυσεως, Θεοτκε πναγνε· ζωγρ κ σοῦ, σρκα περικειμνη, πσιν ξλαμψε, καττοθαντου μειδς, σαφς διλυσε.

 

Ανοιχος πλ. β'

Σταυρς σου Κριε, ζωκαὶ ἀνστασις πρχει τ λασου, καὶ ἐπ' ατπεποιθτες, στν ναστντα, Θεν μν μνομεν, ἐλησον μς.

 

 Ἡ ταφσου Δσποτα, Παρδεισον νοιξε τγνει τν νθρπων, καὶ ἐκ φθορς λυτρωθντες, στν ναστντα, Θεν μν μνομεν, ἐλησον μς.

 

Σν ΠατρκαΠνεματι, Χριστν νυμνσωμεν, τν ναστντα κ νεκρν, καπρς ατν κβομεν· Σζωὴ ὑπρχεις, ἡμν καὶ ἀνστασις, ἐλησον μς.

 

Τριμερος νστης Χριστέ, ἐκ τφου καθς γγραπται, συνεγερας τν Προπτορα μν· διό σε καδοξζει, τγνος τν νθρπων, καὶ ἀνυμνεσου τν νστασιν.

 

Κριε, μγα καφοβερν πρχει, τς σς ναστσεως τμυστριον· οτω γρ προλθες κ τοτφου, ὡς νυμφος κ παστδος, θαντθνατον λσας, ἵνα τν δμ λευθερσς· θεν ν ορανος, Ἄγγελοι χορεουσι, καὶ ἐπγς νθρωποι δοξζουσι, τν ες μς γενομνην, εσπλαγχναν σου φιλνθρωπε.

 

παρνομοι, Ἰουδαοι, ποεσιν ασφραγδες, κατὰ ἀργρια, ἃ ἐδκατε τος στρατιταις; οκ κλπη θησαυρς, ἀλλὰ ἀνστη ς δυνατς, ατοδκατσχνθητε, ἀρνησμενοι Χριστν, τν Κριον τς δξης, τν παθντα καταφντα, καὶ ἀναστντα κ νεκρν, ατν προσκυνσωμεν.

 

Σφραγισθντος τομνματος, πς συλθητε ουδαοι, φλακας καταστσαντες, κασημεα θντες; τν θυρν κεκλεισμνων, προλθεν Βασιλες· ἢ ὡς νεκρν παραστσατε, ἢ ὡς Θεν προσκυνσατε, σν μν μελδοντες· Δξα Κριε τΣταυρσυ, κατῇ Ἀναστσει σου.

 

Τζωοδχον σου μνμα, αμυροφροι Γυνακες, ὀδυρμεναι κατλαβον Κριε, καμρα βαστζουσαι, τΣμσου τὸ ἄχραντον μυρσαι πεζτουν, ερον δφωτοφρον γγελον, ἐν τλθκαθμενον, καπρς, ατς φθεγγμενον καλγοντα· Τί δακρετε τν κ πλευρς πηγσαντα τκόσμτν ζων; τί πιζητετε σπερ θνητν ν μνματι τν θνατον; δραμοσαι δμλλον, ἀπαγγελατε τος ατοΜαθητας, τς ατοῦ ἐνδξου ναστσεως τν παγκσμιον χαρμονν, ἐν καὶ ἡμς Σωτρ φωτσας, δρησαι λασμν κατμγα λεος.

 

ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

 

ΟΙ ΜΑΚΑΡΙΣΜΟΙ ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ 

Μακριοι οἱ ἐλεμονες, ὅτι ατοὶ ἐλεηθσονται.

 

Μνσθητμου, ὁ Θες Σωτρ μου, ὅταν λθς ν τΒασιλείᾳ σου, κασσν με, ὡς μνος φιλνθρωπος.

 

Μακριοι οκαθαροτκαρδίᾳ ὅτι ατοτν Θεν ψονται.

 

Διξλου, τν δμ πατηθντα, διξλου Σταυροπλιν σωσας, Λστν βοντα· Μνσθητμου, Κριε, ἐν τβασιλείᾳ σου.

 

Μακριοι οερηνοποιοί, ὅτι ατουοΘεοκληθσονται.

 

δου πλας, κα μοχλος συντρψας Ζωοδτα, νεκρος νστησας παντας, Σωτρ βοντας· Δξα τῇ ἐγρσει σου.

 

Μακριοι οδεδιωγμνοι νεκεν δικαιοσνης, ὅτι ατν στιν βασιλεα τν ορανν.

 

Μνσθητμου, ὁ τν θνατον σκυλεσας, τταφσου κατῇ Ἀναστσει σου, χαρς τπντα, πληρσας ς εσπλαγχνος.

 

Μακριοί ἐστε ταν νειδσωσιν μς, καδιξωσι, καεπωσι πν πονηρν ῥῆμα καθ΄μν ψευδμενοι νεκεν μοῦ.

 

Μυροφροι, ἐν τμνματι λθοσαι, τοῦ Ἀγγλου κραυγζοντος κουον· Χριστς νστη, φωτσας τσμπαντα.

 

Χαρετε καὶ ἀγαλλισθε, ὅτι μισθς μν πολς ν τος ορανος.

 

Τν ν ξλῳ, τοΣταυροπροσηλωθντα, κατν κσμον κ πλνης υσμενον, συμφνως πντες, Χριστν νυμνσωμεν.

Δξα...

Τν Πατρα, κα Υἱὸν δοξολογομεν, κατΠνεμα τὸ ἅγιον, λγοντες· Τρις γα, σσον τς ψυχς μν.

Κανν... Θεοτοκον

Ἡ ἀρρτως, ἐπ' ἐσχτων συλλαβοσα, κατεκοσα τν Κτστην τν διον, Παρθνε σζε, τος σμεγαλνοντας.