Τ Β' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

ΙΟΥΛΙΟΥ

 

Μνμη τς ν Βλαχρναις Καταθσεως τς τιμας σθτος τς περαγας Θεοτκου.

 

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

 

Ες τό, Κριε κκραξα, ἱστμεν Στχους ς' καψλλομεν ΣτιχηρΠροσμοια γ' ατά, δευτεροντες.

χος δ'

δωκας σημεωσιν ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

δωκας φιλνθρωπε, τν σν Μητρα βοθειαν, τος σος δολοις ς εσπλαγχνος, δι' ἧς τν πρρητον, καφρικτν εργσω, σν οκονομαν, κατπρωτκτιστον μν, ἐπανωρθσω θεον ξωμα· διτν πανσεβσμιον, τατης τιμντες πανγυριν, ἀνυμνομεν τκρτος σου, Ἰησοπαντοδναμε.

 

Πλιν τν τιμσν σε, κακατχρος δοξζουσαν, περιπεις πανμνητε, Ἐσθτι τιμίᾳ σου, ἐξ θεωττων, ἄχραντε βαρβρων, ἀπλιμοτε κασεισμοῦ, καὶ ἐμφυλου πολμου πντοτε, Παρθνε πειργαμε· καδιτοτο δοξζει σε, Παναγα Θενυμφε, τν νθρπων βοθεια.

 

σθτα τιμαν σου, θεοχαρτωτε Δσποινα, ἐδωρσω τπλει σου, πλοτον ναφαρετον, σκπην τε κακλος, καὶ ἄρρηκτον τεχος, καὶ ἰαμτων θησαυρν, κατν θαυμτων πηγν ἀένναον, λιμνα τε σωτριον, χειμαζομνοις κστοτε· διτοτο μνομν σε, ὑπερμνητε Δσποινα.

Δξα... Κανν... Ἦχος β'

Φρνα καθραντες κανον, σν τος γγλοις καὶ ἡμες πανηγυρσωμεν, φαιδρς ξρχοντες, δαυιτικν μελδαν, τνενιδι νμφτοΒασιλως ΧριστοτοΘεοῦ ἡμν.νστηθι, Κριε, λγοντες ες τν νπαυσν σου, σκαὶ ἡ κιβωτς τοῦ ἁγισματς σου· ς γρ παλτιον τερπνν, τατην κατεκσμησας, κακατεκλρωσας ατν τπλει σου Δσποτα, nεριποιεσθαι κασκπειν, ἐκ πολεμων βαρβρων, τκραταιδυνμει σου, τας κεσαις ατς.

 

Ες τν Στχον, ΣτιχηρΠροσμοια.

χος α'

Πανεφημοι Μρτυρες ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Παλτιον μψυχον Θεοῦ, μνη χρημτισας, κατν τιμαν σθτσου, οκῳ ἁγίῳ σου, τεθησαυρισμνην, τος πιστος γασμα, κατεχος δωρσω πρθητον, δι' ἧς πλις σου, Θεομτορ διασζεται, ἀνυμνοσα, τὸ ἔνθεον κρτος σου.

 

Στχ. νστηθι Κριε ες τν νπαυσν σου σκαὶ ἡ κιβωτς τοῦ ἁγισματς σου.

 

σθτα τιμαν σου τσν, τμιον καὶ ἅγιον, σμα σεμνπεριστελασαν, δξης θησαρισμα, ἐδωρσω πσι, καπηγν πηγζουσαν, τς χριτος εζωα νματα, ἧς ορτζομεν, τν κατθεσιν τιμντς σε, Θεοτκε, τν πντας τιμσασαν.

 

Στχ. Τπρσωπν σου λιτανεσουσιν οπλοσιοι τολαοῦ.

 

οκς σου Δσποινα τσν, ἱερν μαφριον, ὡς θησαυρν γισματος, φρων κστοτε, ἁγιζει πντας, ἡμς τος προστρχοντας, κασχρεωστικς μακαρζοντας, ἐν τοτῳ ἔχοντας, τν λπδα τν ψυχν μν, καβεβααν, σκπην κακραταωμα.

Δξα... Κανν... Ἦχος β'

ς στφανον πρλαμπρον, πανχραντε Θεοτκε, Ἐσθτσου τν γαν, ἡ Ἐκκλησα τοΘεοπεριθετο, καφαιδρνεται χαρουσα σμερον, καμυστικς χορεει, Δσποινα κβοσσοι· Χαρε διδημα τμιον, καστφανε τς θεας δξης ατο· Χαρε μνη δξα τοπληρματος, κααἰώνιος εφροσνη· Χαρε τν ες σπροστρεχντων, λιμν καπροστασα, κασωτηρα μν.

 

πολυτκιον χος πλ. δ'

Θεοτκε ειπρθενε, τν νθρπων σκπη, Ἐσθτα καΖνην τοῦ ἀχρντου σου σματος, κραταιν τπλει σου περιβολν δωρσω, τῷ ἀσπρτκσου φθαρτα διαμεναντα· πσογρ καφσις καινοτομεται καχρνος· διδυσωπομν σε, ερνην τοκουμνδωρσασθαι, κατας ψυχας μν τμγα λεος.

 

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

 

Μεττν α' Στιχολογαν

Κθισμα χος δ'

πεφνης σμερον ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Τς σεπτς σθτς σου, τκαταθσει, ἑορτζει σμερον σς πανμνητε λας, καὶ ἐκτενς νακραζει σοι· Χαρε Παρθνε, Χριστιανν τκαχημα. (Δς)

 

Μεττν β' Στιχολογαν

Κθισμα μοιον

ορτζει σμερον, ἡ οκουμνη, τν σεπτν κατθεσιν, τς σς σθτος σεμνή, καμετπθου κραυγζει σοι· Χαρε Παρθνε, πιστν βοθεια. (Δς)

 

Οδο Καννες τς περαγας Θεοτκου, ὧν παρν φρει κροστιχδα τν δε.

 

σθτα τιμτς πανγνου Παρθνου.

ωσφ.

 

δα' χος δ'

Τρισττας κραταιος ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

σθτσου σεπτν, Θεοτκε Παρθνε, ττιμντσε λαῷ, δεδρησαι εί, ἱερν περιτεχισμα| ὅθεν πσαν ναντων, ἐπανστασιν πντοτε, ἐκτρεπμεθα σθνει τοΠνεματος.

 

Σαρκτοδι' ἡμς, ἐξ γνν σου αμτων, γνωρισθντος πγς, Ἐσθτα ερν, ἐπαφκαθηγασας, σματς σοτε προσψασει, δι' ἧς πντας τος δολους σου, ἁγιζεις Παρθνε μνοντς σε.

 

Θησαρισμα σεπτν, τος πιστς σε τιμσιν, ἐδωρσω γαθή, Παρθνε ληθς, τν τιμαν σθτσου, ἅπαντας καταπλουτοσα, δωρεας θεου Πνεματος καθαυμτων πολλας πιδεξεσιν.

 

Ἡ ἄσπιλος μνς τν μνν τεκοσα, τοΘεοῦ ὑπερφυς δεδρησαι μν, τν τιμαν σθτσου, σπλον ντως καὶ ῥυτδα, ἐκκαθαρουσαν πντοτε, τν ατν προσκυνοντων Πανμωμε.

 

τερος Κανν

 

χος ατς

Θαλσσης τρυθραον ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Λαμπδα, φωτοφανκαὶ ἄδυτον τς Πανγνου νας, ὡς ορανς ερμενος φαιδρς, τν τιμαν σθτα ατς, τν οκουμνην σμερον, τας τν χαρτων αθριζει αγας.

 

σχν τε, καὶ ἀσφαλεας σνδεσμον, τν σν Πανχραντε, Ἐσθτα θεαν ντως ληθς, περιχει πλις σου, ὡς κρτος δισπαστον· δικαχαρει καυχωμνη ν σοί.

 

Τς πλαι, ὡς ληθς πρτιμος, ἡ σσορς Κιβωτοῦ, Θεογενντορ φθη τος ν γῇ, οτσμβολα φρουσα, ἀλλπιστς φυλττουσα, τς ληθεας τγνωρσματα.

 

δγ'

τι στερα τεκεν ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Ττερπνν γασμα, τν πουρνιον πλην, τν τοΘεοΜητρα μνσωμεν, κατν ατς σθτα θεα βρουσαν χαρσματα, ἣν πθῳ ἀσπασμεθα.

 

φθαρσας νδυμα, τος τφθοργυμνωθντας, σοτῷ ἀφθρτκῳ, πντας νδυσας Σεμνή, ος τν σεπτν σθτσου, δεδρησαι λβον ναφαρετον.

 

Τν νεφλαις, Ἄχραντε, προσεπενδοντα λον, τν Ορανν σθτσου, περιστειλας σεπτῇ, ἣν προσκυνοντες, πστει σε δοξζομεν, σκπη τν ψυχν μν.

 

ατρεον μισθον, τος σθενοσιν πρχει, ὁ θεος οτος οκος· τν γρ σθτσου γνή, πηγν παστως βρουσαν, ἰάματα κκτηται Πανμωμε.

 

τερος

 

Εφρανεται πσο ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Τιμσωμεν οπιστοί, ὡς συναφεας πρς Θεν σνδεσμον, τν τς γνς σμερον, Ἐσθτα πιστς ελαβομενοι.

 

Ἰάματα τος πιστος, ἡ πολυτμητος μν σμερον, τς περτμου γνς, Ἐσθς ναβρει ν χριτι.

 

ς δρσος ωθινή, ἡ εφροσνη σου γνὴ ῥέουσα, τν τν παθν κμινον, τν σὲ ἀνυμνοντων κομζει εί.

Ερμς ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

«Ἐυφρανεται πσοί, ἡ Ἐκκλησα σου Χριστκρζουσα· Σμου σχς Κριε, κακαταφυγή, καστερωμα».

 

Κθισμα χος δ'

Ὁ ὑψωθες ν τΣταυρ ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Οτν θαυμτων ποταμοΘεοτκε, ἐκ τς πανσπτου σου σοροπροερχμενοι, ὡς ξ δμ ποτζουσι τπρσωπον τς γς, χριτας προχοντες, τος πιστς σε τιμσιν· θεν νυμνομν σε, κασεπτς εφημομεν, καεχαρστως κρζομεν ε· Χαρε μνη, ἐλπς τν μνοντων σε.

 

δδ'

Δι' ἀγπησιν οκτρμον ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Μεγαλνωμεν τν μνην ελογημνην, κατν ατς σθτα, προσπτυξμεθα πστει, ὅπως ρυσμεθα τν χριν τοΠνεματος.

 

ς πολτιμον θησαρισμα κεκτημνη, ἡ στιμσα πλις, τν σθτσου Κρη, πστει κατασπζεται, καχριν κομζεται.

 

Τν σθτσου, ὡς βρουσαν φθαρσαν, καταστολν τε δξης, χρηματζουσαν πσι, τος μνολογοσσε, τιμμεν Πανμωμε.

 

Πανμωμος καμνη γιωτρα, τν Χερουβμ φανεσα, τς ψυχς μν σσον, πσης περιστσεως, τν πστει τιμντων σε.

 

τερος

 

παρθντα σε δοσα ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

ς πρτιμον στερωμα Θεοτκε, ὁ ποιητς κακτστης σε πηξμενος, ὥσπερ, ἄστροις κατεκσμησε, τας θεαις λλμψεσιν, ας καταφαιδρνεις τπρατα.

 

πγς μς νλκει Θεογενντορ, πρς ορανν θεα, Ἐσθς σου τπθσεμνή, τατης ναφθντας θερμς· δισε δοξζομεν, ὡς αταν δξης τς κρεττονος.

 

δοχρις νεξντλητος, δετε πντες, ελικρινεκαρδίᾳ, ἀρσασθε θείᾳ, νματα πηγζοντα, ἀφθνως φιλορτοι, τς σεπτς σοροτς πανγνου Μητρς.

 

δε'

ΣΚριμου φς ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

ΣΔσποινα μν, τος σος δολοις δεδρησαι, κραταωμα τν σθτα, κατιμαν σου Ζνην, καθεον περιτεχισμα.

 

Παρδεισος τερπνς, εωδαν τοΠνεματος, πανχραντε ποπμπων, ὁ νας κατχων, τν σν σθτα δδεικται.

 

γασον μν, τς ψυχς κατσματα, τν πστει σου τν γαν, Παναγα σθτα, τιμντων ς πρτιμον.

 

Ναος μς Θεοῦ, τοῦ ἐν σοὶ ἐνοικσαντος, ἀνδειξον Θεοτκε, τος τθείῳ νασου, πιστς σε μακαρζοντας.

 

τερος

 

ατς Ερμς

Σύ, Κριε τν σν, Μητρα μεγλυνας, σὺ ὕψωσας πρ πσας νοερς ξουσας, ἀσυγκρτως τν δξαν ατς.

 

χρις τοΘεονν φθνως παρχεται, πανχραντε Θεοτκε, ἐκ τιμας σοροσου, τος πθπροσκυνοσσε.

 

Σδναμιν πιστοί, Βασιλες περιζννυνται, σσνδεσμον Θεοτκε, ἡ σὴ ἔχουσα πλις, Ἐσθτσου σεμννεται.

 

δς'

βησε, προτυπν ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

νδειξας, τπασν Βασιλδι τν πλεων, ἡ τεκοσα, Βασιλα τν λων καΚριον, ἀρραγς ς τεχος, τν σεπτν καὶ ἁγαν σθτσου.

 

Γηθμενοι, τς Παρθνου τν χριν δοξσωμεν, κατν τατης, παναγαν σθτα τιμσωμεν, ἐξ ς πσα ῥῶσις, ἀσθενοσιν παστως προρχεται.

 

Ναμτων σε, ζωηρτων πηγν πιστμεθα, Θεοτκε, κατιμμεν τν θεαν σθτσου, ἐξ ς τς ἰάσεις, καθ' ἑκστην πιστοὶ ἀρυμεθα.

 

Κριος, μετσοΘεοτκε γενμενος, τν νθρπων, ἑαυττν οσαν κεωσε, κατοῦ ἀλλοτρου, ἐξ ατς πσαν βλβην ξρισεν.

 

τερος

 

Θσω σοι, μετφωνς ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

λην σε, ὑπερφυς δξασε Κριος, ὅλην λμπρυνε Κρη, ὅλην σε τμησεν πρ λγον, Θεοτκε, τνασου, σν τΖνῃ, Ἐσθτι καθείᾳ Σορῷ.

 

σχν σε, οπιστοκεκτημνοι κακαχημα, περιζωννονται δξαν, τν σεπτν σου Ζνην Θεοκυτορ, κατχοντες, ὡς πρλαμπρον κσμον κατμιον.

 

δεν σου, Θεοτκε τν δξαν τν φατον, πλαι δνησαν θεως, οΠροφται πντες, ἀλλ' ἐπ' ἐσχτων, ἡμν φθη, τν μερν χρνων πκεινα.

Ερμς ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

«Θσω σοι, μετφωνς ανσεως Κριε, ἡ Ἐκκλησα βοσοι· κ δαιμνων λθρου κεκαθαρμνη, τδι' οκτον, ἐκ τς πλευρς σου εσαντι αματι».

 

Κοντκιον χος δ'

Ὁ ὑψωθες ν τΣταυρ ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Περιβολν πσι πιστος φθαρσας, θεοχαρτωτε γνὴ ἐδωρσω, τν ερν σθτσου, μεθ' ἧς τὸ ἱερν, σμσου σκπασας, σκπη θεα νθρπων· σπερ τν κατθεσιν, ἑορτζομεν πθῳ, καὶ ἐκβοντες κρζομεν πιστς· Χαρε Παρθνε, Χριστιανν τκαχημα.

Οκος

Τν καθαρν καὶ ἀληθσκηνν τοΘεοΛγου, τν μψυχον νεφλην, καστμνον τν τοΜννα, τν Θεοτκον Μαριμ, πντες οσωθντες διτοτκου ατς ν πστει μακαρσωμεν, κατν σεπτν, Ἐσθτα προσπτυξμεθα, ᾗπερ τν Δεσπτην περισχοσα, ὡς βρφος βστασε φορσαντα σρκα, δι' ἧσπερ τν βροτν φσις πρθη πρς μετρσιον ζων καβασιλεαν· θεν γεγηθτες, κραυγζομεν μεγαλοφνως· Χαρε Παρθνε, Χριστιανν τκαχημα.

 

Συναξριον

ΤΒ' τοατομηνς, Μνμην ποιομεθα τς ν τῇ Ἁγίᾳ σορκαταθσεως τς τιμας σθτος τς περαγας Θεοτκου, ἐν Βλαχρναις, ἐπΛοντος τομεγλου, καΒηρνης τς ατογυναικς.

Στχοι

Χιτν μν ΥοΧριστοφρουρος δημοις.

σθς δΜητρς χριστοφρουρτπλει.

Δευτερίῃ κατθεντο σορῷ Ἐσθτα Πανγνου.

 

Τατῇ ἡμρᾳ, Μνμη τς θλσεως τοΜρτυρος Κοντου, καμνμη τοῦ ἐν γοις Πατρς μν ουβεναλου, Ἀρχιεπισκπου εροσολμων.

 

Τας ατν γαις πρεσβεαις, ὁ Θες, ἐλησον μς. Ἀμν.

 

δζ'

βραμιαοι ποτ ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

ψηλοττνοΐ, καταπεινκαρδίᾳ, τοΒασιλως ψηλτατον, τν θρνον δοξσωμεν, τν παναγαν Κρην, κακεχαριτωμνην.

 

Παστς Θεοῦ ἐκλεκτή, ἐν τσεπτσου τατῃ, παστδι πστει τν σθτσου, κειμνην σεβμεθα, ὡς κιβωτν γαν, καεσεβοντων σκπην.

 

νακαινζεται πς, ὁ προσιν ν πστει, κατν γαν σπαζμενος, σορν τν κατχουσαν, τν σν γνΠαρθνε, φωτοειδῆ Ἐσθτα.

 

Ῥύπου παντς ψυχικοῦ, καθαρτικὴ ὑπρχει, ἡ σΠαρθνε παναμμητε, σορς καλπτουσα, τν τσεπτν σου σμα, καλψασαν σθτα.

 

Θεογενντορ γνή, τν στιμσαν πλιν, λιμοσεισμοτε κακακσεως, ἁπσης περσζε, καὶ ἐθνικς φδου, καὶ ἐναντιας βλβης.

 

τερος

 

ν τκαμνῳ Ἀβραμιαοι ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Σὺ ὡς λιος, δικαιοσνης μνος ν γαθέ, θεως τν ναν φαδρυνας τς Σεμνς, τος ποικλοις σου χαρσμασιν, ἐν ᾗ ἀνσχουσα, τς κτνας κπμπει σθτος ατς.

 

περβλζουσιν, οτν θαυμτων θεοι Πναγνε, χριν ληθς κρατρς σου τος πιστος, καὶ ἀφθνως τος τιμσσε, τς σοροπροχονται, ὡς ξ λλης δμ νοητοποταμοί.

 

Νν προσλθετε, μτ' εφροσνης πντες οἱ ἐπγς, δετε, ἡ σορς προτρπεται μυστικς, τς Κυρας περιπτξασθε, τν περνδοξον, ἐν μοθησαυρισθεσαν ζνην ατς.

 

δη'

Λυτρωττοπαντς ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Εχαρστοις φωνας νυμνομν σε, τν παντοων καλν μν πρξενον, κατν σεπτν σθτσου, ἀσπαζμεθα Κρη ναβοντες· Ελογετε τὰ ἔργα τν Κριον.

 

Νοητν ς λαμπδιον χοντες, ἐν λυχνίᾳ τραπζπροκεμενον, τὸ ἱερν μαφριον, τς πανγνου Παρθνου, τς τς καρδας, φωτιζμεθα κρας κστοτε.

 

Οδαμς μοιροντας κατλιπες, ἱερς σου Παρθνε προσψασεως· τος ναξους δολους σου ντσματος γρ σου τοζωηφρου, τν σθτσου πσι δεδρησαι.

 

μνδαις νθοις τιμσωμεν, τοΘεοτερχωρον σκνωμα, τν ν μητρσι Πναγνον, τν ορνιον πλην, δι' ἧς κλεσθη, ἡ πρς θνατον πλη πγουσα.

 

τερος

 

Χερας κπετσας Δανιλ ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

γγελοι πανχραντε γνή, νν συγχορεουσιν, ἐν τσεπτσου ναῷ, καπεριπουσι Δσποινα, τν τιμαν καὶ ἁγαν σου, Ἐσθτα πθκαχαρᾷ, καεφροσνπολλπροσκυνοντες, καὶ ἀνυμνοντες τν δξαν τογνους μν.

 

Ῥάβδος τὸ ἄνθος τς ζως, ἀναβλαστσασα, σεἶ ἡ πντων χαρά, ἡ πολυτμητος χραντε, μυροθκη τοΠνεματος, ὁ θησαυρς τν γαθν, τν ρωμτων πηγή, ἐξ ς μρα τν αμτων, ἐκβλζει θεα σορς.

 

μνοσι πανχραντε γνή, τμεγαλεῖά σου, ανοεραστρατιαὶ ἀνακηρττουσιν παντες, Πατριρχαι καΠροφται τρανς, καὶ Ἀποστλων χορς, Μαρτρων πλρωμα, καὶ Ὁσων παν τπλθος μεθ' ὧν προσκυνομν σε.

Ερμς ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

«Χερας κπετσας Δανιλ, λεντων χσματα, ἐν λκκῳ ἔφραξε, πυρς δδναμιν σβεσαν, ἀρετν περιζωσμενοι, οεσεβεας ρασταί, Παδες κραυγζοντες· Ελογετε πντα τὰ ἔργα, Κυρου τν Κριον».

 

δθ'

Εα μν ττς παρακος ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

δοσε τν κλνην Σολομν, γεραρομεν, χαρμοσνοις μελδμασι· κατν τιμαν σου, Ἐσθτα, ὡς λλην κιβωτν γισματος, κυκλοντες τς ἰάσεις λαμβνομεν, τς σωτηρους ειπρθενε.

 

φθη νν θεα σου σορς, κατχουσα, τν σθτα τν τιμαν σου, ὥσπερ πηγφωτς Παρθνε, ἀκτνας αμτων κπμπουσα, κασκτος νοσημτων δικουσα, ἥν μετπθου σπαζμεθα.

 

Σμερον συγχαρουσιν μν, πανμωμε, προσκυνσει τς σθτς σου, πσαι ορνιαι Δυνμεις, Ἀπστολοι, Προφται καΜρτυρες, καὶ Ὅσιοι καΔκαιοι παντες, Δσποινα μνη ειπρθενε.

 

γασται πασα γῆ, πανγιον, τοΔεσπτου καταγγιον, τκαταθσει τς σθτος τς σς, καὶ ὁ Δαυδ παγλλεται, τς πλαι κιβωτοπροτυποσης σε, τκαταπασει ειπρθενε.

 

Φαιδρν περιβλαιον τσν, μαφριον, ἐδωρσω καπροτεχισμα, τστιμσΒασιλδι, τν πλεων πασν ς Βασλισσα, ἁπντων ποιημτων τυγχνουσα, Θεοκυτορ Μητροπρθενε.

 

τερος

 

Λθος χειρτμητος ρους ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Θλαμος πρτιμος οτος, Θεογενντορ σορς σου, ὤφθη τν τιμαν σου Ζνην, κατν σθτα παρθενικν, ὡς στολν, κανυμφικν ς χουσα, κασυντηροσα ς ζως θησαυρν.

 

Ναν κμιμομενον πσαν, τν ορανν τν εκοσμαν, σμερον πιστοτς Παρθνου, κατειληφτες τας τν θαυμτων αγας, ὥσπερ στρσι λμπουσι, καταυγαζμεθα τχριτι.

 

χει τν γαν σου Ζνην, Θεογενντορ σπλις, κατν σν σθτα ς τεχος, κατν δογμτων θεαν ντητα, καὶ ὀρθοδξων καχημα, καΒασιλων τροπαιοχημα.

 

μνομεν τν φατον δξαν, κατν νεκαστν σου χριν· σγρ επηγτς σοφας, ἐξ ς λγος, πσι προρχεται, τος στιμσιν, Ἄχραντε, καμεγαλνουσι τν τκον σου.

Ερμς ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

«Λθος χειρτμητος ρους, ἐξ λαξετου σου Παρθνε, ἀκρογωνιαος τμθη, Χριστς συνψας τς διεστσας φσεις· διὸ ἐπαγαλλμενοι, σΘεοτκε μεγαλνομεν».

 

ξαποστειλριον

Φς ναλλοωτον Λγε ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Μνη καφσιν καχρνον, ἐκανισας Θεομτορ· φθορος γρ σου τκος, ἄφθαρτος καὶ ἡ Ἐσθς, δι' ἧς τν πλιν σου σκπεις, ᾗ κατσκπτρα, τς εσεβεας κρατνεις. (Δς)

 

Ες τος Ανους, ἱστμεν Στχους δ' καψλλομεν ΣτιχηρΠροσμοια γ', δευτεροντες τα'.

χος δ'

ς γενναον ν Μρτυσιν ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

σορς κατχουσα, τν σθτα σου χραντε, κιβωτς τος δολοις σου γισματος, καὶ ἱερν περιτεχισμα, καδξα κακαχημα, καὶ ἰάσεων πηγή, καθ' ἑκστην γνωρζεται, ἔνθα σμερον, ἱερς θροισθντες, ἀνυμνομεν, τπολλσου μεγαλεα, κατν θαυμτων τπλαγος. (Δς)

 

δε τπος περδοξος, ἴδε οκος εφωτος, ἐν τεθησαρισται τς θεπαιδος, Ἐσθς τιμα τχριτι. Προσλθετε νθρωποι, φωτισμν καὶ ἱλασμν, ἐξ ατς παρσασθαι, καβοσατε, εχαρστκαρδίᾳ, Παναγα, ελογομν σε Παρθνε, οσεσωσμνοι ττκσου.

 

Τν γαν κατθεσιν, τς σθτς σου Δσποινα, ἑορτν κεκτμεθα, εφραινμενοι, ὅτι τπλει σου σμερον, δοθναι ξωσας, ἱερν περιβολν, φυλακτριον συλον, δρον τμιον, ἀναφαρετον πλοτον αμτων ποταμν πεπληρωμνον, τν χαρισμτων τοΠνεματος.

Δξα... Κανν... Ἦχος β'

Φρνα καθραντες κανον, σν τος γγλοις, καὶ ἡμες πανηγυρσωμεν, φαιδρς ξρχοντες, δαυιτικν μελδαν, τνενιδι ΝμφτοΒασιλως ΧριστοτοΘεοῦ ἡμν.νστηθι Κριε, λγοντες, ες τν νπαυσν σου, σκαὶ ἡ κιβωτς τοῦ ἁγισματς σου· ς γρ παλτιον τερπνν τατην κατεκσμησας, κακατεκλρωσας ατν τπλει σου Δσποτα, περιποιεσθαι κασκπειν, ἐκ πολεμων βαρβρων, τκραταιδυνμει σου, τας κεσαις ατς.

 

Δοξολογα μεγλη, καὶ Ἀπλυσις

 

Ες τν Λειτουργαν, τΤυπικά, οΜακαρισμοί, καὶ ἐκ τοΚαννος γ' κας' ᾨδή.

 

Κοινωνικν

Ποτριον σωτηρου λψομαι, κατὸ ὄνομα Κυρου πικαλσομαι. Ἀλληλοϊα.