ΤΓ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ

 

Προεόρτια τν Φώτων, καμνήμη τοῦ Ἁγίου Προφήτου Μαλαχίου, κατοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Γορδίου.

 

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

 

Ες τό, Κύριε κέκραξα, ἱστμεν Στίχ. ς' καψάλλομεν ΣτιχηρΠροσόμοια τοΠροφήτου.

χος πλ. δ'

Κύριε, ε κακριτηρί

Κύριε, σοτν σν Προφήτην κέτην, καπρεσβευτν προχειρίζομαι, οτας κεσίαις οκτίρμον, κατας πρεσβείαις ς εσπλαγχνος, ἀπεγνωσμένης ψυχς, τπταίσματα διάλυσον, οσιώδη κεκτημένος, καφυσικν γαθότητα.

 

ήματα, τς θεοκινήτου σου γλώττης, ἐκβεβηκότα θεώμενος· σ νν μακαρίζω Προφτα, τς ληθείας γάμενος· σγρ φωνλιγυρ, τν κόσμον περιήχησας, τν τοΚυρίου προαγορεύων, παρουσίαν τν σωτήριον.

 

γγελος, ἀγγελομιμήτσου βίῳ, ἐπτς γς χρημάτισας, καπροσηγορίαν γγέλου, παναρμονίως πλούτησας, τν καλλονν τς ψυχς, τκάλλει ττοσώματος, καταλλήλως συναρμόσας, Μαλαχία παμμακάριστε.

τερα ΣτιχηρΠροσόμοια τοΜάρτυρος.

χος ατς

τοπαραδόξου θαύματος ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Κορυφουμένην θεώμενος, τν τς πάτης χλύν, φυγαδεύων μάκρυνας, ἀθλοφόρε Γόρδιε, τν Θεν προσδεχόμενος, πολλος δπόνοις, ἐγγυμνασάμενος, κατας νηστείαις παιδοτριβούμενος, ὥσπερ ασθόμενος, τς σαυτοδυνάμεως, ἀγωνιστής, ὥρμησας ατόκλητος, πρς τν ντίπαλον.

 

Σφόδρα πεποιθς κατείληφας, τν δυσμενν τν πληθύν, παναοίδιμε Γόρδιε, παρ' οδν γούμενος, τν νόμων τθέατρον, καστς ν μέσῳ, κρυξ ατόμολος, μεγαλοφώνως Χριστν κήρυξας, Κτίστην καΚύριον, τΠατρσυνάναρχον, κατσεπτῶ, Πνεύματι μότιμον, κασυναΐδιον.

 

Ξίφει κεφαλν τεμνόμενος, ἀπζως ες ζωήν, ἐκ θνητς ες θάνατον, καφθαρτς πρς φθαρτον, προφανς μεταβέβηκας, μὴ ἀναμείνας φύσεως νέκρωσιν, ἀλλ' αθαιρέτως θανεν λόμενος.τν γώνων σου, Ἀθλοφόρε Γόρδιε! δι' ὧν Χριστόν, Μάρτυς μεγάλυνας, τν μόνον εσπλαγχνον.

Δόξα... Κανν...

χος δ' ωάννου Μοναχο

τοπαραδόξου θαύματος! ὁ ἐν Πνεύματι γίβαπτίζων καπυρί, ἐν ορδάνῃ ἔρχεται βαπτισθναι πὸ Ἰωάννου, Θες ο γυμνός, οδὲ ἄνθρωπος ψιλός, ἀλλ' ἐν δυστας φύσεσιν, ες ατς Υἱὸς μονογενής, ζητν μν τβάπτισμα, ὡς νθρωπος κ θνητοῦ, αρων δὲ ὡς Θεός, τν μαρτίαν τοκόσμου, καπαρέχων πσι τμέγα λεος.

 

ποστιχα. ΣτιχηρΠροσόμοια.

χος πλ. β'

Τριήμερος νέστης ΧριστΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

δοὺ ὁ φωτισμς τν πιστν, ἰδοὺ ὁ ἱλασμς μν, ἐπιβαίνειν, μέλλει είθροις ποταμοῦ, τν ύπον πως πλύνῃ, κακίας τν νθρώπων, καὶ ἀναπλάσ συντριβέντας μς.

 

Στίχ. Διτοτο μνησθήσομαί σου κ γς ορδάνου καὶ Ἐρμωνιεμ.

 

ς εδέ σε ρχόμενον, ὁ Πρόδρομος σου Κύριε, καατοντα, βαπτισθναι π' ατοῦ, ἐν φόβῳ ἀνεβόα· Θεέ μου πλαστουργέ μου, πς σε βαπτίσω τν μόλυντον;

 

Στίχ. Εδοσάν σε δατα Θεός, εδοσάν σε δατα καὶ ἐφοβήθησαν.

 

Συνέλθωμεν πιστονοητς, πρς τάς τοῦ Ἰορδάνου οάς, θαμα μέγα, ὅπως δωμεν σαφς· Κτίστης γρ τν λων, ἐπιφανες ράθη, καβαπτισθναι παραγέγονε.

Δόξα... Κανν... Ἦχος πλ. α'

ν ορδάνποταμΧριστς Θες μν, μολεπρς τΒάπτισμα, καθραι θέλων μς, ἐκ τν νομιν μν, τατοῦ ἐπιφανεί, ὡς μόνος γαθς καφιλάνθρωπος.

 

πολυτίκιον Προεόρτιον

χος δ'

τοιμάζου Ζαβουλών, καετρεπίζου Νεφθαλείμ. Ἰορδάνη ποταμέ, στθι πόδεξαι σκιρτν, τοβαπτισθναι ρχόμενον τν Δεσπότην. Ἀγάλλου ὁ Ἀδμ σν τΠρομήτορι, μκρύπτετε αυτούς, ὡς ν Παραδείστπρίν· καγρ γυμνος δν μς πέφανεν, ἵνα νδύσ τν πρώτην στολήν, Χριστς φάνη, τν πσαν κτίσιν, θέλων νακαινίσαι.

 

ν τος ποδείπνοις ψάλλομεν τπαρν Τριδιον, οὗ ἡ Ἀκροστιχίς.

 

Τετράδι ψαλ

 

δγ' χος β' Ερμς ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

«Τς πίστεως ν πέτρμε στερεώσας, ἐπλάτυνας τστόμα μου π' ἐχθρούς μου· ηφράνθη γρ τπνεμά μου ν τψάλλειν· οκ στιν γιος, ὡς Θες μν, καοκ στι δίκαιος, πλν σου Κύριε».

 

ν κενος ἡ ἐπίνοια τοῦ Ἡρδου, τομέλλοντας τυχεν τς λευθερίας, ἀνόμως νελόντος παδας· Χριστς γάρ, ὁ λυτρωτς μν, ζων χαρίζεται, πσι τν νώλεθρον βαπτιζόμενος.

 

Τδεινν βουλευτήριον τοῦ Ἡρδου, νηπίων πρν πέκτεινε νεολαίαν, τν Βηθλεμ αμάτων πληρσαν, νν δέ, τῇ ἘκκλησίΧριστς ρχεται, τέκνα πολλά, διτοΒαπτίσματος εσποιήσασθαι.

 

τερον Τριδιον, οὗ ἡ Ἀκροστιχίς.

 

Προσάββατόν τε

 

δή ε' χος πλ. β' Ερμς ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

«Πρς σρθρίζω, τν δι' εσπλαγχνίαν, σεαυτν τπεσόντι, κενώσαντα τρέπτως, καδούλου χειρί, βαπτισθναι θελήσαντα, Λόγε Θεοῦ, τν ερήνην παράσχου μοι φιλάνθρωπε».

 

υφθέντες φρένας, καπροκαθαρθέντες, μυστηρίου μεθέξει, φρικτς οκονομίας, ἅπαντες πιστοί, ἐρχομένΧριστῷ, ὑπαντήσωμεν, Ἰορδάνου τος είθροις κκαθραι μς.

 

ρτε φίλοι, τν φωνν τοΛόγου, τοῦ Ἡλίου τν λύχνον, τν φίλον τοΝυμφίου· Μετανοετε τος λαος κβοντα, κασπεύσατε καθαρθναι, τοΚτίστου ες πάντησιν.

 

δη' Ερμς ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

«Ῥῆμα τυράννου, ἐπεὶ ὑπερίσχυσεν, ἑπταπλασίως κάμινος, ἐξεκαύθη ποτέ, ἐν Παδες οκ φλέχθησαν, βασιλέως πατήσαντες δόγμα, ἀλλ' ἐβόων· Πάντα τὰ ἔργα Κυρίου, τν Κύριον μνετε, καὶ ὑπερυψοτε, ες πάντας τος αἰῶνας».

 

ποκενοντες, δακρύων πηγς οπιστοί, ἐξ φθαλμν καθάρωμεν, πάντα ύπον ψυχν, καφς ν φωττρισσν ψόμεθα, βαπτισθναι Χριστοῦ ἐρχομένου· ᾧ προσμαρτυρήσει Πατρ ορανόθεν, καΠνεύματος γίου, λάμψει παρουσίᾳ, περιστερς ν εδει.

 

Δάκρυον παν, Χριστς φαιρούμενος, ἀππαντς προσώπου, προέρχεται ψυχν, πολυώδυνα νοσήματα, ἀνωδύνως ν δατι παύων, καπαλαιωθέντας νθρώπους, καινίζων τπαλιγγενεσίᾳ, τος μνολογοντας ατν ες τος αἰῶνας.

 

ερουργονται, ψυχατοΒαπτίσματος, τθεοσδότλουτρῷ, καΠνεύματος πυρί, τοτπάθη κκαθαίροντος, κατν λην συμφλέγοντος πσαν, μοχθηρς κακίας, καχάριν διδόντος, βον ν κατανύξει· Σπερυψομεν, Χριστες τος αἰῶνας.

 

τερος

 

Στήλην κακίας ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

πβλεφάρων, ψυχν κακίας πνον κτιναξάμενοι, τάς πονηρίας φελώμεθα, πιστοκαρδιν μν, καδάκρυσι θερμος, λούσωμεν φρένας, θεατατοῦ ἐπιφανέντος, ὅπως φθμεν, τν Χριστν δοξάζοντες ες τος αἰῶνας.

 

Βέβηλον πος, πονηρν ννοημάτων μπροσενέγκωμεν, λόγον δθεον μελετήσαντες, τος μνοις προσάξωμεν τΛόγῳ, δι' ἡμς σαρκφανέντι, καφωτίζοντι τος ν σκότει· ν πσα κτίσις ελογεῖ, δοξάζουσα ες τος αἰῶνας.

 

Βάθους σοφίας, κεκρυμμένον μυστήριον, νν φανεροται βροτος, Θεοκριμάτων νν ἡ ἄβυσσος, πιστος κκαλύπτεται, Θεομετσαρκς ν γφανέντος, ες νάπλασιν βροτείου γένους· ν πσα κτίσις ελογεῖ, δοξάζουσα ες τος αἰῶνας.

 

παγορεύεις, Ἰωάννη περ δράσεις τάχος πείκων μου· φες ον ρτι· οτω πρέπον γρ μν στιν πασαν, πληρσαι ληθς δικαιοσύνην, ὁ Δεσπότης τδούλῳ ἔφη· ν πσα κτίσις ελογεῖ, δοξάζουσα ες τος αἰῶνας.

Ερμς

«Στήλην κακίας, τοδεινοῦ Ἡρδου πάντες κμυκτηρίσαντες, πρς ορδάνην δετε ωμεν, πιστοὶ ἵν᾽ ὀψώμεθα, Χριστν τν λυτρωτήν, ὑπΠροδρόμου, βαπτιζόμενον σαρκὶ ἐν είθροις· ν πσα κτίσις ελογεῖ, δοξάζουσα ες τος αἰῶνας».

 

δθ' Ερμς ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

«Ψυχας καθαρας, καὶ ἀρρυπώτοις χείλεσι, δετε μεγαλύνωμεν, τν κηλίδωτον, καὶ ὑπέραγνον Μητέρα τοῦ Ἐμμανουήλ, δι' ατς τῷ ἐξ ατς, προσφέροντες πρεσβείαν τεχθέντι· Φεσαι τν ψυχν μν, Χριστὲ ὁ Θεός, κασσον μς».

 

γνώμων μηδείς, καπρς Χριστν χάριστος, ἔστω τμακρόθυμον τς νοχς ατοῦ, καχρηστότητος βρίζων καταφρονήσει, ἀλλ' ἐν φόβκαχαρ δουλεύσωμεν, ατμελδοντες· Φεσαι τν ψυχν μν, Χριστὲ ὁ Θεός, κασσον μς,

 

Λέγει τος λαος, τν πειθν Πρόδρομος· Τς μν πέδειξεν, ἐκ τς ργς φυγεν, ἐχιδνν γεννήματα τς μελλούσης; μετανοίας ον καρπούς, ἐνδείξασθε ξίους βοντες· Φεσαι τν ψυχν μν, Χριστὲ ὁ Θεός, κασσον μς.

 

πηρωτικς, ἀγνωμοσύνης τόλμημα! ὂν γρ οἱ ἀλλόφυλοι, ὡς λυτρωτν Χριστόν, προσεκύνησαν ν δώροις τετιμηκότες, οοκεοι μανικς, ἐζήτουν ποκτεναι φανέντα. Φεσαι τν ψυχν μν, Χριστὲ ὁ Θεός, κασσον μς.

 

τερος

 

Τν τιμιωτέραν ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

λέθριον πτμα ττοῦ Ἀδάμ, νν πανορθώσων, ἐπεφάνη νέος, Ἀδάμ, τν λευθερίαν, τς παλιγγενεσίας, παρέχων παραδόξως, διΒαπτίσματος.

 

Νόμον καΠροφήτας ποπληρν, καδικαιοσύνην, ἐκτελν πάντων Σωτήρ, νν ππαλάμης, χειροθετεται δούλου, δουλείας φαρπάζων, ἐχθροτν νθρωπον.

 

Τος θνεσιν λαμψε μέγα φς· τος σκοτισμένοις, θεϊκνσχεν αγ, τος ν σκιπάλαι θανάτου καθημένοις, ὁ Ἥλιος τς δόξης, Χριστς νέτειλεν.

 

κύκλουν γγέλων αστρατιαί, τν ν ορδάνῃ, βαπτιζόμενον Λυτρωτήν, κατρόμτμέγα, Μυστήριον νύμνουν, τς τούτου πορρήτου, συγκαταβάσεως.

Ετα τν Ερμν

«Τν τιμιωτέραν τν Χερουβίμ, καὶ ἐνδοξοτέραν, ἀσυγκρίτως τν Σεραφίμ, τν διαφθόρως, Θεν Λόγον τεκοσαν, τν ντως Θεοτόκον, σ μεγαλύνομεν».

 

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

 

Μεττν α' Στιχολογίαν

Κάθισμα χος γ΄

Τν ραιότητα ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Ὁ ἀπερίγραπτος ν τθεότητι, περιγραφόμενος λ τοσώματος, μέλλει προέρχεσθαι οας, Ἰορδάνου τοβαπτισθναι. Τοτον καθαρότητι, διανοίας δεξώμεθα· πάντων γρ ργάσασθαι, τν νάπλασιν βούλεται, πρς ν νν κβοήσωμεν φόβ· Δόξα Χρισττῇ ἐπιφανείσου.

Δόξα... Κανν... ὅμοιον

πιφανέντος σου ν ορδάνΣωτήρ, ἐπτὰ ὕδατα τοβαπτισθναι σαρκί, ατν γγέλων στρατιαί, ἐξίσταντο καθορσαι, δούλπαριστάμενον, τν Δεσπότην τς κτίσεως, ἄνωθεν κήρυττε, σ Πατρ προάναρχος· διμετ' εφροούνης βομέν σοι. Δόξα Χρισττῇ ἐπιφανείσου.

 

Μεττν β' Στιχολογίαν

Κάθισμα χος πλ. α’

Τν συνάναρχον Λόγον ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Τν μότιμον Λόγον ΠατρκαΠνεύματι, σαρκωθέντα δι' οκτον καβαπτιζόμενον, τν γγέλων οχοροί, βλέποντες τρεμον, καὶ Ἰορδάνης ποταμός, ελαβηθες καφοβηθείς, ἐστράφη ες τὰ ὀπίσω, ἡμς νάγων πρς ψος, τς σωτηρίας, πάθεσι εύσαντας.

Δόξα... Κανν... ὅμοιον

συνάναρχος Λόγος ΠατρκαΠνεύματι, μορφωθες δισπλάγχνα νν τὸ ἀλλότριον, βαπτισθναι δι' ἡμς, ἤδη πείγεται, ὑπαντήσωμεν ατῷ, διανοίκαθαρ· Ελογητς εβοντες, ΧριστΣωτρ εεργέτα, ὁ ἁγιάσαι μς ρχόμενος.

 

Κανόνες τρες, ὁ Προεόρτιος ες ς' τοΠροφήτου ες δ' κατοΜάρτυρος ες δ'.

 

Προεόρτιος, οὗ ἡ ἀκροστιχίς, κατὰ Ἀλφάβητον.

ωσήφ.

 

δα’ χος δ' Ερμς

«Ἀνοίξω τστόμα μου, καπληρωθήσεται Πνεύματος, καλόγον ρεύξομαι, τΒασιλίδι Μητρί, καὶ ὀφθήσομαι, φαιδρς πανηγυρίζων, καὶ ᾄσω γηθόμενος, ταύτης τθαύματα».

 

βύσσους προστάγματι, δημιουργήσας φιλάνθρωπε, τν γν τος δασι, κρεμάσας Κύριε, ταπεινούμενος, προέρχβαπτισθναι, ποταμίοις εύμασι, πλύνων με ύπου παθν.

 

Βουλήσει πτώχευσας, τν κουσίως πτωχεύσαντα, κακν πιδόσεσιν, ἐμπλουτίζων Χριστέ, καὶ ἐν δασι, προέρχῃ Ἰορδάνου, Βάπτισμα ατούμενος, ὁ ἀναμάρτητος.

 

Γηράσαντα πταίσμασι, κόσμον καινίζων Φιλάνθρωπε, ξένην ναγέννησιν, ἔρχποιήσασθαι, διὰ ὕδατος καπνεύματος νθρώποις· θεν, σου δοξάζομεν, τν πιφάνειαν.

 

Δαυδ θείΠνεύματι, προκελαδν πεφθέγγετο· Τσοι στι θάλασσα, ὅτι νν φυγες; κατὶ ὅτι σύ, ἐστράφης ορδάνη, Χριστν θεασάμενος, γυμνν σττα ν σοί;

 

τερος Κανν τοΠροφήτου, οὗ ἡ Ἀκροστιχίς.

 

Μαλαχίου με τκλέος δοξαζέτω.

Θεοφνους.

 

δα’ χος πλ. δ' ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

«Ἡ κεκομμένη τν τομον τεμε, καεδεν λιος γν, ν οκ θεάσατο, ἀλάστορα χθρν τὸ ὕδωρ κατεπόντισε, καὶ ἄβατον διλθεν σραήλ, ᾠδδὲ ἀνεμέλπετο. ΤΚυρίῳ ᾄσωμεν· νδόξως γρ δεδόξασται».

 

Μεττς νω χορείας γηθόμενος, καταύτσυγχορεύων κασυναγαλλόμενος, καθείου φωτισμοῦ, ἀξίως μφορούμενος, θεόπνευστε, τος πίστει τν σεπτήν, σομνήμην ορτάζοντας, τΚυρίψάλλοντας, πρεσβεύων διαφυλάττε.

 

γγελομόρφψυχς ραιότητι, κακάλλει διαπρέπων, πάλιν ττοσώματος, τν νωθεν αγήν, τς θείας πιλάμψεως, ἐδέξω θεηγόρε τηλαυγς, καχαίρων νεκραύγαζες· τΚυρίῳ ᾄσωμεν, ἐνδόξως γρ δεδόξασται.

 

Λελογισμένως νύων τν βίον σου, κατρόπων εκοσμίᾳ, καθωραζόμενος, καὶ ἤθεσι χρηστος, Παμμάκαρ σεμνυνόμενος, Προφήτης ληθείας εσεβής, κραυγάζων ναπέφηνας. ΤΚυρίῳ ᾄσωμεν· νδόξως γρ δεδόξασται.

Θεοτοκίον

χραντε Μήτηρ ΘεοΠαντοκράτορος, ἡ Βασιλίδος φυλς, Δέσποινα βλαστήσασα, καμόνη τν Θεόν, τν πάντων βασιλεύοντα, γεννήσασα σαρκὶ ὑπερφυς, κινδύνων με διάσωσον, τΥἱῷ σου ψάλλοντα· νδόξως γρ δεδόξασται.

 

τερος Κανν τοΜάρτυρος, οὗ ἡ ἀκροστιχίς.

 

Μάρτυρα Γόρδιον μνοισιν μελιηδέσιν δω.

Θεοφάνους.

 

δα’ χος ατς ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

«ᾌσωμεν τΚυρίπάντες λαοί, τῷ ἐν θαλάσσῃ Ἐρυθρτν Φαραβυθίσαντι, ᾠδν πινίκιον, ὅτι δεδόξασται».

 

Μάρτυς τς ληθείας, Γόρδιε παμμάκαρ γνωριζόμενος, φωτοφόρον μοι χάριν, ορανόθεν παράσχου τας πρεσβείαις σου.

 

σωμεν τΚυρίῳ, ττν θλοφόρον νισχύσαντι, καττν ντιπάλων, καστεφάντς νίκης κοσμήσαντι.

 

ώμκαπανοπλί, τοΠαμβασιλέως κρατυνόμενος, τν τυράννων καθελες, τν μανίαν πανένδοξε Γόρδιε.

 

Τόνοις τς εσεβείας, ἐγγεγυμνασμένος δι' ἀσκήσεως, τος γνας πέδυς, ἑκουσίως πανεύφημε Γόρδιε.

Θεοτοκίον

δατος λλομένου, ες θανασίαν φθης σκήνωμα, τοπηγάζοντος πσι, τν ζων τος νθρώποις Θεόνυμφε.

 

δγ' Ερμς ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

«Τος σος μνολόγους Θεοτόκε, ὡς ζσα καὶ ἄφθονος πηγή, θίασον συγκροτήσαντας, πνευματικν στερέωσον, καὶ ἐν τθείδόξσου, στεφάνων δόξης ξίωσον».

 

Εφράνθητι ρημος διψσα, βροτν φύσις πασα δού, τὸ ὕδωρ πιφαίνεται, ττς ζως ρδεον σε, γονιμωτάτως χάριτι, Χριστς πάντων νάπλασις.

 

Ζητσαί με γνώμπλανηθέντα, προέρχῃ ἐν δασι Χριστέ, ἐν ος καταδυόμενος, βυθίζεις μου τπταίσματα, καὶ ἐκ βυθοῦ ἀνάγεις με, πάσης κακίας ς εσπλαγχνος.

 

λιον ρν σε μέλλων Λόγε, γυμνούμενον κρύπτει τάς αγάς· ρχγρ γυμνωθέντα με, ἀπάτττοῦ ὄφεως, διτοσο Βαπτίσματος, στολν νδσαι σωτήριον.

 

ΤοΠροφήτου

 

Σετστερέωμα ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Χαίρεις νν θεώμενος, τν τν προρρήσεων κβασιν, μάκαρ τν σν, τετελειωμένην, Μαλαχία θεόληπτε.

 

ασιν ν πτέρυξιν, ἔχων νέτειλεν λιος, ὁ νοητός, τς δικαιοσύνης, ὡς προέφης θεόπνευστε.

Θεοτοκίον

λην τν λπίδα μου, ἐν σοΠανάμωμε τίθημι, ὅλην πρς σέ, χαίρων νατείνω, τν ψυχν καδιάνοιαν.

 

ΤοΜάρτυρος

 

Οκ στιν γιος ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

εόντων τὸ ἄστατον λογιζόμενος, καμενόντων τν σύστασιν, Μάρτυς, ἀοίδιμε, ἐνθυμούμενος μάκαρ, ἀτρόμως τστάδιον, ὑπλθες τς θλήσεως.

 

πέθου τν πρόσκαιρον ματαιότητα, κασυνέθου Πανόλβιε, τος εδιαμένουσι, καφυγν τος νθρώπους, Ἀγγέλων μόσκηνος, θεόφρον χρημάτισας.

 

Γεώδη φρονήματα καταλέλοιπας, πολιτείαν οράνιον, Μάρτυς εράμενος· καθορν γρ μφέρων, τς πλάνης τφρύαγμα, ες ρημον μάκρυνας.

Θεοτοκίον

Οκ στιν μεμπτος ς σΔέσποινα, καοκ στιν χραντος, πλν σου πανάμωμε· ν γαστργρ τν Κτίστην, τν πάντων χώρησας, τν μόνον πολυέλεον.

Ερμς

«Οκ στιν γιος ς Κύριος, καοκ στι δίκαιος, ὡς Θες μν, ὂν μνεπσα κτίσις, οκ στιν γιος, πλν σου Κύριε φιλάνθρωπε».

 

Κάθισμα τοΠροφήτου

χος πλ. δ'

Τν Σοφίαν καΛόγον ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Προφητείας τν χάριν πεπλουτηκώς, ἐσομένων τν γνσιν θεοπρεπς, μεμύησαι ν Πνεύματι, Μαλαχία θεόπνευστε, καπρολέγεις πασι, Χριστοτν πέλευσιν, καὶ Ἐθνν πανόλβιε, τν θείαν νάκλησιν. θεν τν σεπτήν σου, ἑορτάζομεν μνήμην, καπόθῳ ὑμνομεν σε, καπιστς μακαρίζομεν, ἐκβοντές σοι νδοξε. Πρέσβευε ΧρισττΘεῷ, τν πταισμάτων φεσιν δωρήσασθαι, τος ορτάζουσι πόθτν γίαν μνήμην σου.

Δόξα... το Μάρτυρος, ὅμοιον

Πυρωθες τῇ ἀγάπτοῦ Ἰησοῦ, αθαιρέτβουλήσει Μάρτυς σοφέ, προθύμως ες θάνατον, σεαυτν παραδέδωκας, κασταδίου ν μέσῳ, ατόκλητος στασο, ἐκβον τος τυράννοις, ἰδοὺ ἐγπάρειμι.θεν κατν πλάνην παρρησίλέγξας, ἐτμήθης τν κάραν σου, καζων πρς τν ληκτον, μεταβέβηκας νδοξε. Πρέσβευε ΧρισττΘεῷ, τν πταισμάτων φεσιν δωρήσασθαι, τος ορτάζουσι πόθῳ, τν γίαν μνήμην σου.

Κανν... Προεόρτιον

χος ατς

Αλν Ποιμενικν ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Χορς προφητικός, προκηρύττων χαίρει, τΒάπτισμα Χριστοτν ζων ναβλύζον· Κράζει ὁ Ἡσαας, ἀντλσαι δωρ τκαθαρτήριον. Γράφει Θεοπάτωρ, πς κ προσώπου φεύγει θάλασσα, τοεδοκίσζοντος Θεοῦ, τγένος τν νθρώπων.

 

δδ' Ερμς ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

«Τν νεξιχνίαστον θείαν βουλήν, τς κ τς Παρθένου σαρκώσεως, σοτοῦ Ὑψίστου, ὁ Προφήτης, Ἀββακούμ, κατανον κραύγαζε. Δόξα τδυνάμει σου Κύριε».

 

Θάμβει συσχεθήσεται ορανός, καττν γγέλων στρατεύματα, δουλοπρεπς σε, ἀφικνούμενον Χριστέ, πρς τν σν δολον βλέποντες, καὶ ἐπιζητοντα τΒάπτισμα.

 

ωάννη σκίρτησον· ρχεται γάρ, πάντας λυτρούμενος Κύριος, ὑποκλιθναι, ὁ τχειρί σου ταπεινς, ὅπως ταπεινωθέντα με, θείῳ ἀνυψώσΒαπτίσματι.

 

Κλίνας καταβέβηκας τος ορανούς, ἐπτν Παρθένον Φιλάνθρωπε, καὶ Ἰωάννῃ, ὑποκλίνεις κορυφήν, ἐπιζητν τΒάπτισμα· δόξα τπολλεσπλαγχνίσου.

 

Λύων τάς μέτρους μου Λόγε σειράς, τν μαρτημάτων ν δασι, τοῦ Ἰορδάνου, ἐπισπεύδεις προσελθεν, καβαπτισθναι Δσποτα, δόξα τπολλεσπλαγχνίσου.

 

ΤοΠροφήτου

 

Εσακήκοα Κύριε ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

ποφήτης γενόμενος, τς θεαρχικς Μάκαρ γαθότητος, πσιν θνεσιν κήρυξας, τν γεγενημένην πολύτρωσιν.

 

Μυηθες διΠνεύματος, τς περφυος τοΛόγου σαρκώσεως, τὸ ἀπόρρητον μυστήριον, Μαλαχία μάκαρ προηγόρευσας.

Θεοτοκίον

πσοὶ ἀνατίθημι, πσαν προσδοκίαν τς σωτηρίας μου, κατοβίου τν κυβέρνησιν, Κεχαριτωμένη Μητροπάρθενε.

 

ΤοΜάρτυρος

ξ ρους κατασκίου ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

ήσεων Χριστοῦ, παμμάκαρ πακούσας, χαίρων τν φθαρτήν, κατέλιπες στρατείαν, καΒασιλεῖ ἐστρατεύθης τορανίῳ, στεφανηφόρε Μάρτυς Γόρδιε.

 

Διεθρύβησαν μάρτυς, ὄρη τν τυράννων, ἐτάκησαν δέ, βουνοοτν εδώλων, τκαρτερσου θλήσει καπαρρησίᾳ, στεφανηφόρε προσεγγίσαντα.

 

σχυσας Σταυροῦ, τθείδυναστείᾳ, δήμδυσσεβεῖ, βον μεγαλοφώνως· Τος μζητοσιν ερέθην μηδ' ἐρωτσι· νν πεποιθότως μφανίζομαι.

 

λην κατσοῦ, θέοφρον τοτυράννου, ἤγειρας σοφέ, τν σχετον μανίαν, καταπλαγέντος παμμάκαρ τς διανοίας, κατς ψυχς σου τὸ ἀνάστημα.

Θεοτοκίον

Νύμφη τοΘεοῦ, Μαρία Θεοτόκε, ῥῦσαί με δεινν, πταισμάτων κακινδύνων, καπρς γαλήνης λιμένα κασωτηρίας, τας σας πρεσβείαις καθοδήγησον.

 

δή ε' Ερμς ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

«Ἐξέστη τσύμπαντα, ἐπτθείδόξσου· σγρ πειρόγαμε Παρθένε, ἔσχες ν μήτρᾳ, τν ππάντων Θεόν, κατέτοκας χρονον Υόν, πσι τος μνοσι σε, σωτηρίαν βραβεύοντα».

 

Μακρν τὸ ἀνθρώπινον, ἀπΘεογενόμενον, ὁ Λόγος Θεοκατοικτειρήσας, ἄνθρωπος φθη, καΒαπτισμθεουργῷ, τοτο οκειο θεοπρεπς, καπρς τὸ ἀρχέτυπον, ἐπανάγει ξίωμα.

 

Νεκρος χρηματίσαντας, ἡμς τας παραβάσεσιν, ἔρχΖωοδότα πανοικτίρμον, ἀναζωσαι τας, Ἰορδάνου οας· θεν σου δοξάζομεν πιστς, νν τν πιφάνειαν, καὶ ἄφατον λεος.

 

Ξενίζεται πασα, ψυχὴ ἐννοουμένη σου, Λόγε τν φρικτν οκονομίαν! πς ναπλάσαι πάντα βουλόμενος, ἔρχῃ ἐπιβναι ποταμοῦ, ῥεύμασι γυμνούμενος, ὁ φς ναβαλλόμενος.

 

ΤοΠροφήτου

 

Ὁ ἐκ νυκτς γνοίας ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Τν φοβερν μέραν, τς τοΧριστοπαρουσίας παρήγγειλας, Μαλαχία θεόφρον, θείφωτιζόμενος Πνεύματι.

 

τν ψυχν τν ύπον, ἀναχωνεύων καπλύνων τχάριτι, ὡς ν πόπλυνόντων, οτως σε θεόφρον δόξασε.

Θεοτοκίον

Κράτος θανάτου Κόρη, τζωηφόρ σου τόκδιέλυσας, Παναγία Παρθένε, καζων πήγασας λυπον.

 

ΤοΜάρτυρος

 

ατς

πεισελθν τρόμως, καὶ ῥωμαλέως ς λέων τθέατρον, πέτρας σπερ ψύχους, Μάκαρ λογίσω τος φρονας.

 

Μεμυημένος Μάρτυς, τς θεοπνεύστου Γραφς τδιδάγματα, πάντα πρς σωτηρίαν, ερες παλείφοντα Γόρδιε.

 

Νενοηκς θέοφρον, τν σταθεράν σου Τύραννος νστασιν, πέτρα καθάπερ κμα, τσδιερράγη στερρότητι.

Θεοτοκίον

Ὁ ἐκ τς σς νηδύος, ὑπερουσίως Παρθένε σαρκούμενος, θεογνωσίας αγλῃ, κόσμον κατελάμπρυνε Πάναγνε.

 

δς' Ερμς ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

«Τν θείαν ταύτην καπάντιμον, τελοντες ορτν οθεόφρονες, τς Θεομήτορος, δετε τάς χερας κροτήσωμεν, τν ξ ατς τεχθέντα Θεν δοξάζοντες».

 

Οσκότει πάλαι καθήμενοι, τφς πιδημσαν θεώμενοι, χαρς μπλήσθητε, ἰδοὺ ἐπέφανε Κύριος, τὰ Ἰορδάνου εθρα περιβαλλόμενος.

 

Πς βλέψει σε φικόμενον, ὁ Πρόδρομος Σωτρ καατούμενον, τθεον Βάπτισμα, πς σε οαὶ ὑποδέξονται, τοῦ Ἰορδάνου, ῥεθρον ντα φέσεως;

 

ανάτωσαν εφραινόμεναι, νεφέλαι νοητν γαλλίασιν, ἰδοὺ ἀφίκετο, τοβαπτισθναι Κύριος, διασκεδάζων νέφη τν καρδιν μν.

 

ΤοΠροφήτου

 

Τν δέησιν κχε ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Λαμφθεσά σου σοφδιάνοια, ὑπ' ατς τς θεϊκς φωταυγίας, κατν χαμαί, χωρισθεσα πραγμάτων, τς τν μελλόντων ξίωται γνώσεως· τν κλσιν γρ τν τν θνν, κατονόμου τν πασιν προείρηκας.

 

λήλυθεν ληθς Κύριος, ν μες περιχαρς ζητομεν, ες τν ναόν, ν ατς κ Παρθένου, ελογημένης σοφς κοδόμησεν, ὡς φησεν πΘεοῦ, ἐλλαμφθες Μαλαχίας ὁ ἔνδοξος.

Θεοτοκίον

Ὁ ἄναρχος τοΠατρς Μονογενής, ὁ ατς μονογενς κ Παρθένου, σωματωθείς, ἀπορρήτως τέχθη, κατν τεκοσαν Παρθένον φύλαξε· Θες γρ ν ληθινός, εκαφύσιν νθρώπου νέλαβε.

 

ΤοΜάρτυρος

 

ς τν Προφήτην ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

ερουργείται θυσία, καδεκτπροσφορά σοι προσάγεται, σταζόμενος αματι, ὁ Γόρδιος Δέσποτα, τὸ ἑκούσιον Πάθος σου μιμούμενος.

 

Σεσοβημένος τάς φρένας, σοφθαρτν πισχνετο δοξάριον, τδόξαν κήρατον, Γόρδιε πλουτήσαντι, καὶ ἀθάνατον ζων θησαυρίσαντι.

 

θυτενες τάς λπίδας, πρς Θεν κεκτημένος παρέδραμες, τοβίου τὸ ἄστατον, καξίφει τεμνόμενος, πρς ερύχωρον πλάτος μεταβέβηκας.

Θεοτοκίον

Νενεκρωμένον τν νον μου, τν παθν τρικυμίαις νάστησον, ζων τν αώνιον, Χριστν κυήσασα, τν παρέχοντα πσι τὰ ἰάματα.

Ερμς

«Ὡς τν Προφήτην ρρύσω, ἐκ βυθοκατωτάτου Χριστὲ ὁ Θεός, κμτν πταισμάτων μου, ῥσαι ς φιλάνθρωπος, κακυβέρνησον τν ζωήν μου δέομαι».

 

Κοντάκιον τοΠροφήτου

χος γ'

Παρθένος σήμερον ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Τς σοφίας μπλεως, τς περσόφου καθείας, Μαλαχία μέγιστε, σπεφυκς ς Προφήτης, ἄνωθεν ατν τν ντα Θεοσοφίαν, ἔδειξας τος πσι κάτω ναστραφέντα· διτοτσε τιμμεν, τελοντες πίστει τν θείαν μνήμην σου.

τερον τοΜάρτυρος

χος πλ. β Τν ν πρεσβείαις ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Τν ν θλήσει ήττητον στρατιώτην, καὶ ἐν βασάνοις νίκητον στεφανίτην, Γόρδιον πάντες νευφημήσωμεν, τν ξ Ἑῴας μέγαν, ὄντως στέρα λάμψαντα, τθεον γλάϊσμα τν Μαρτύρων Χριστοῦ.

 

Σ υ ν α ξ ά ρ ι ο ν

ΤΓ' τοατομηνός, Μνήμη τοῦ Ἁγίου Προφήτου Μαλαχίου.

Στίχοι

κλσιν αχν γγέλου Μαλαχίας,

Αχεμάλιστα τν μετ' Ἀγγέλων στάσιν.

κ εθέων Μαλαχίου πέπτατο ν τρίτῃ ἦτορ.

 

Τατῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Γορδίου.

Στίχοι

Κατς παρέλθΓόρδιον τν πλίτην,

Πρς φρικτν πλον στερρν νδρα τξίφος;

Τμηθες μφτρίτπέσε Γόρδιος ν κονίησιν.

 

Τατῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ ὁσίου Πατρς μν Πέτρου τοΣημειοφόρου, τοῦ ἐν τῷ ἉγίΖαχαρίτς τρώας κειμένου.

 

Τατῇ ἡμέρᾳ, οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες, Μήτηρ καδύο τέκνα, πυρτελειονται.

Στίχοι

Μητρς φλεγείσης, καττέκνα πρς φλόγα,

Τετριγότα τρέχουσιν ς στρουθο τέκνα.

 

Τας ατν γίαις πρεσβείαις, ὁ Θες λέησον μς.

 

δζ' Ερμς ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

«Οκ λάτρευσαν τκτίσει οθεόφρονες, παρτν Κτίσαντα, ἀλλπυρς πειλήν, ἀνδρείως πατήσαντες, χαίροντες ψαλλον· περύμνητε, ὁ τν Πατέρων Κύριος, καΘες ελογητς εἶ».

 

Συντριβέντα με τος πταίσμασι, κακείμενον, ἐν σκότει Κύριε, τς παραβάσεως, οκτείρας λέησας, δι' ἀγαθότητα, καὶ ἐν δασι, τοῦ Ἰορδάνου Κύριε, παραγίν βαπτισθναι.

 

Ττξένον τοτο θέαμα; ἐβόησαν γγέλων τάγματα, ὁ λίμνας καποταμούς, ποιήσας προστάγματι, τὰ Ἰορδάνια, ῥεθρα ρχεται, περιβαλέσθαι· τούτοις γάρ, τν δμ νακαινίζει.

 

ψος φατον, καβάθος μμετρούμενον, ὑπάρχει Δεσπότα, οκονομία σή, πσαν περβαίνουσα, νος κατάληψιν, πς δι' ὕδατος, καΠαναγίου Πνεύματος, τος βροτος ναχωνεύεις.

 

ΤοΠροφήτου

 

Παδες βραίων ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Στοδεσπόζοντος τν λων, τν σεβάσμιον προεπες παρουσίαν, Μαλαχία Προφτα, μακάριε κραυγάζων· Ελογητς εΚύριε, ὁ Θες ες τος αἰῶνας.

 

Δέχου πρεσβεύοντα Οκτίρμον, τν οίδιμον Προφήτην Μαλαχίαν, ὑπρ τν εσεβς, ὑμνούντων καβοώντων· Ελογητς εΚύριε, ὁ Θες ες τος αἰῶνας.

Θεοτοκίον

λμοι λος συγχύτως, καθ' ὑπόστασιν νώθης ΘεοΛόγε, ἐκ Παρθένου σεπτς, φορέσας με οκτίρμον· Ελογητς εΚύριε, ὁ Θες ες τος αἰῶνας.

 

ΤοΜάρτυρος

 

τος Παδας δροσίσας ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Μαρτυρίου τκλέος κεκτημένος, μετγγέλων χορεύεις, στεφηφόρος Χριστκραυγάζων· Ελογητς εΚύριε, ὁ Θες τν Πατέρων μν.

 

Εσεβπαρρησίαν κεκτημένος, δυσσεβες καταισχύνεις, ἀναμέλπων μεγαλοφώνως· Ελογητς εΚύριε, ὁ Θες τν Πατέρων μν.

 

Λυτρωθναι πταισμάτων νν δυσώπει, τος ν πίστει μνοντας τν σν μνήμην, Χριστβοντας. Ελογητς εΚύριε, ὁ Θες τν Πατέρων μν.

Θεοτοκίον

οβόλους κάνθας μαρτίας, ἰαμάτων πλημμύρτν σν, ἀμβλύνεις Θεοκυτορ, ελογημένη Πάναγνε, ἡ Θεν σπόρως τέξασα.

 

δη' Ερμς ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

«Παδας εαγες ν τκαμίνῳ, ὁ τόκος τς Θεοτόκου διεσώσατο, τότε μν τυπούμενος, νν δὲ ἐνεργούμενος, τν οκουμένην πασαν, ἀγείρει ψάλλουσαν· Τν Κύριον μνετε τὰ ἔργα, καὶ ὑπερυψοτε, ες πάντας τος αἰῶνας».

 

ΦωντοΓεννήτορος ξ ψους, Υἱὸν μαρτυρήσει μοούσιον, βαίνοντα ν δασι, κατν ελογίαν σου, τούτοις προσεπιπέμποντα, ελογημένε Χριστέ, καΠνεμα σε τὸ Ἅγιον πσιν, ἐπανακηρύξει, Θεν σεσαρκωμένον.

 

Χόρευε κτίσις ασθομένη, Θεοτν γίαν πιφάνειαν.γγελοι μνήσατε, θάλασσα εφράνθητι· Λίμναι Πηγασκιρτήσατε, καΠοταμομυστικς, κροτήσατε ν μνοις, ἐπέστη, ὁ τας ελογίαις, ὑμς Χριστς λαμπρύνων.

 

Ψάλωμεν Κυρίῳ ἐν ανέσει, τῷ ἐπιφανέντι ν τος δασι, κατν συντριβν μν, τούτοις ναπλάσαντι, κακεφαλς συντρίψαντι, τν οράτων χθρν, κακράξωμεν· μνετε τὰ ἔργα, καὶ ὑπερυψοτε, ες πάντας τος αἰῶνας.

Θεοτοκίον

θαμα θαυμάτων! πς πάσης, ἐπέκεινα κτίσεως Θες μν, κτίζεται καπλάττεται, ἐκ τς Θεομήτορος, κακαινουργεθελήματι, καὶ ἀναπλάττει μς, δι' ὕδατος καΠνεύματος πλάσιν, θαυμασιωτάτην, ὁ μόνος εεργέτης.

 

ΤοΠροφήτου

 

ΝικηταΤυράννου ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Ξενωθες πάσης, ὑλικς μφάσεως εροφάντα, θεϊκς κτνος, ὤφθης κηλίδωτον σοπτρον μέλπων· Ελογετε πάντα τὰ ἔργα τν Κύριον, καὶ ὑπερυψοτε, ες πάντας τος αἰῶνας.

 

πορρήτου δόξης, θεατς σγέγονας, καμυστηρίων, ορανίων μάκαρ, κρυξ χρημάτισας, μέλπων παύστως· Ελογετε πάντα τὰ ἔργα τν Κύριον, καὶ ὑπερυψοτε, ες πάντας τος αἰῶνας.

Θεοτοκίον

Ζως σε Μητέρα, καΘεογεννήτριαν πεγνωκότες, ὀρθοδόξπίστει, πάντες μακαρίζομεν Παρθενομτορ, ελογοντες μα τν τόκον σου χραντε, καὶ ὑπερυψοντες, ες πάντας τος αἰῶνας.

 

ΤοΜάρτυρος

 

Οθεορρήμονες παδες ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Ἡ ἑπομένη σοι χάρις οράτως, καταλαμπρύνουσα Μάρτυς, ἀνδραγαθίας νέπλησεν· Ελογετε

βοντα τὰ ἔργα τν Κύριον, καὶ ὑπερυψοτε, ες πάντας τος αἰῶνας.

 

Δρόμσυντόνχρησάμενος θλοφόρε, πρς τποθούμενον τέλος, τς Βασιλείας κατήντησας· Ελογετε κραυγάζων τὰ ἔργα τν Κύριον, καὶ ὑπερυψοτε, ες πάντας τος αἰῶνας.

 

Ες περάντους αἰῶνας διαμένει, ἡ τν Μαρτύρων σου δόξα, καὶ ἡ ἀθάνατος εκλεια· Ελογομεν δισε παύστως τν Κύριον, καὶ ὑπερυψομεν, ες πάντας τος αἰῶνας.

Θεοτοκίον

Σεσαρκωμένον τν Λόγον συλλαβοσα, τν πρν σώματον Εας, ρν τς πάλαι νέτρεψας, ελογίαν Παρθένε, τκόσμκυήσασα· θεν σε μνομεν, ες πάντας τος αἰῶνας.

Ερμς

«Οθεορρήμονες Παδες ν τκαμίνῳ, σν τπυρκατν πλάνην, καταπατοντες πέψαλλον· Ελογετε τὰ ἔργα Κυρίου τν Κύριον, καὶ ὑπερυψοτε, ες πάντας τος αἰῶνας».

 

δθ' Ερμς ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

«Ἅπας γηγενής, σκιρτάτω τπνεύματι λαμπαδουχούμενος, πανηγυριζέτω δέ, ἀΰλων Νόων φύσις γεραίρουσα, τν ερν πανήγυριν, τς Θεομήτορος, καβοάτω· Χαίροις παμμακάριστε, Θεοτόκε γνὴ ἀειπάρθενε».

 

δε ὁ Ἀμνός, ὁ αρων τπταίσματα τς νθρωπότητος, ἦλθεν πεδήμησε· καπρς τν δολον ατν τΒάπτισμα, δουλοπρεπς φίσταται, ἐλευθερσαι ζητν, δουλωθέντας, ἡμς τῷ ἀλάστορι, κατκάλλος πρν πολέσαντας.

 

φθη μφανς, Θες σωματούμενος, δι' ἀγαθότητα, κατὰ Ἰορδάνια, περιβαλέσθαι ρχεται νάματα, ὁ περιβάλλων νέφεσι, τν ορανν ληθς, τούτου πάντες, νν προεορτάσωμεν, τν σεπτν ν χαρᾷ Ἐπιφάνειαν.

 

Σκίρτησον χαρά, καπροετοιμάσθητι, καθυποδέξασθαι, ὕδωρ τὸ ἁλλόμενον, ορδάνη ες αωνίαν ζωήν, οποταμοχορεύσατε, βλέποντες νν τς τρυφς, τν χειμάρρουν, ῥείθροις πιβαίνοντα, κακακίας τν χύσιν ξηραίνοντα.

 

Ηγασεν μν, ἡμέρα σωτήριος, τος ν νυκττν παθν, πάντοτε καθεύδουσι· καγρ πέστη Χριστς Κύριος, δικαιοσύνης λιος, ὢν κανοούμενος, ὑποκλναι, δούλκεφαλν ατοῦ, κασαρκβαπτισθναι θελήματι.

Θεοτοκίον

Φρίττει Χερουβμ καπσα οράνιος φύσις Πανάμωμε, τν πρ κατάληψιν, σεπτόν σου τόκον μοιωθέντα μν, δι' εσπλαγχνίαν φατον, καβαπτισθέντα σαρκί, οτν θείαν, πάντες πιφάνειαν, ἑορτάζομεν νν γαλλόμενοι.

 

ΤοΠροφήτου

 

φριξε πσα κοΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

πέστη θεοφεγγής, τοΠροφήτου ορτκασεβάσμιος, περιαυγάζουσα, τος συνελθόντας πίστει καψάλλοντας, προφητικας μαρμαρυγας, καπσι πηγάζουσα, ψυχν άματα, καφωτίζουσα φαιδρς τος θεόφρονας.

 

Τήρησον τζωαρχικῇ, κραταιτε δεξισου Φιλάνθρωπε, τν κκλησίαν σου, τας κεσίαις τοσο θεράποντος, τοπροθεσπίσαντος μν τν σν νανθρώπησιν, δι' ἧς νέτειλε, σωτηρία καπιστν πολύτρωσις.

Θεοτοκίον

ριμον δρέπομαι ζωήν, μβλαπτόμενος τξύλτς γνώσεως· σγρ Πανάμωμε, ζως τξύλον Χριστν ξήνθησας, τν τάς εσόδους τς ζως, τος πσι γνωρίσαντα· δισε πάναγνε, Θεοτόκον οπιστοκαταγγέλλομεν.

 

ΤοΜάρτυρος

 

Τν προδηλωθέντα ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

λεων γενέσθαι, δυσώπησον τν Δεσπότην, τος ν πίστει σε τιμσι, κατν σν φωτοφόρον, κασεπτν ορτν κτελοσι, Γόρδιε Μαρτύρων γκαλλώπισμα.

 

Νν τς κηράτου, τρυφς κατς θεοπτίας, ἐμφορούμενος Γόρδιε, καφωτς νεσπέρου, ἐν σκηνας αωνίοις κομίζῃ, τάς πικαρπίας τν γώνων σου.

 

Ατη ἡ ἡμέρα, τν σν θλησιν πεδεν, ν οκ μαύρωσεν χρόνος, οκ κάλυψε λήθη, ἀλλ' ἀετος μνοσσε πίστει, Μάρτυς νατέλλει σπερ λιος.

 

Δόξαν τν ευστήν, καφθαρτν καπεπατημένην, παριδν θέοφρον Μάρτυς, ἀϊδίου νν δόξης, καχαρς ληθος πολαύεις, θρόντοΔεσπότου παριστάμενος.

Θεοτοκίον

ς διασωθέντες, Παρθένε πρν τς κατάρας, διτοσοθείου τόκου, ἐπαξίως μνομεν, εχαρίστως πάντες μελδοντες· Χαρε Θεοτόκε ἡ ἐλπς μν.

Ερμς

«Τν προδηλωθέντα, ἐν ρει τΝομοθέτῃ ἐν πυρκαβάτῳ, τόκον τν τς ειπαρθένου, ες μν τν πιστν σωτηρίαν, μνοις σιγήτοις μεγαλύνομεν».

 

ξαποστειλάριον τοΜάρτυρος

Γυνακες κουτίσθητε ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Γορδίου τοθεόφρονος, καπανενδόξου Μάρτυρος, ατη πεδεν μέρα, τν θλησιν, ἧς τν μνήμην, λαμπρς νν κτελέσωμεν, Χριστογρ περήθλησε. Διαναστμεν προθύμως, φιλομάρτυρες πάντες, πρς ρετν εκαρπίαν.

Προεόρτιον

ν Πνεύματι τῷ ἹερΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Τν Βηθλεμ φέμενοι, τκαινότατον θαμα, πρός, Ἰορδάνην δράμωμεν, ἐκ ψυχς θερμοτάτης, κκεσε κατοπτεύσωμεν τφρικτν Μυστήριον· θεοπρεπς γρ πέστη, γυμνωθες Χριστός μου, ἐπενδύων με στολήν, τς ορανν Βασιλείας.

 

Ες τος Ανους στμεν Στίχους δ' καψάλλομεν ΣτιχηρΠροσόμοια.

χος πλ. β'

Αἱ Ἀγγελικα ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Θρόνον ορανόν, κεκτημένος Δεσπότης, ἦλθεν πγς, σαρκωθες κ τς Παρθένου, καπρς τν ορδάνην, ἐπιστς τκαθάρσιον, πάντων ξαιρετν ωάννην. Απατριατς γς πάσης, ατψάλλωμεν· Ελογημένος φανείς, Θες μν δόξα σοι.

 

φθασε Χριστός, πρς τὰ ῥεθρα ορδάνου, Βάπτισμα ατν, ὁ καθαίρων μαρτίας. Πσα γσκιρτάτω· Ορανοεφραινέσθωσαν· Χαρε τν θνν ἡ Ἐκκλησία, τΒασιλενυμφευομένη, πιστς βόησον· Ελογημένος φανείς, Θες μν δόξα σοι.

 

ρη γλυκασμόν, εφροσύνης σταλαξάτω, χερας μυστικς, νν κροτήσατε τὰ Ἔθνη, ἡ ἔρημος νθείτω ορδάνη πόδεξαι, δερο Βαπτισττμυστηρίῳ, τοΛυτρωτοῦ ὑπούργει χαίρων, λαομέλψωμεν· Ελογημένος φανείς, Θες μν δόξα σοι.

 

Φς τὸ ἐκ φωτός, ὑπρ χρόνον προεκλάμψαν, τος ν τνυκτί, καθημένοις πεφάνη, κασκότος μαρτίας, ἐκκαθραν φώτισε. Χόρευσον δάμ· εφραίνου Εα, ἡ λύτρωσις Χριστς πέστη, Δαυδ βόησον· Ελογημένος φανείς, Θες μν δόξα σοι.

Δόξα... ὅμοιον

στρον ακώβ, ἑξανέτειλε τκόσμῳ, κατν φλογεράν, τν νθρώπων μαρτίαν, ἀναλαβν νθάπτει, Ἰορδάνου τος νάμασι, λάμπων τς θεότητος τφέγγει, καφωτισμν θεογνωσίας, διδος θνεσιν· Ελογημένος φανείς, Θες μν δόξα σοι.

Κανν... ὅμοιον

Νόμου πληρωτής, κατσάρκα χρηματίσας, ἦλθεν Χριστός, ἀπαρχν τς σωτηρίας, ἐπτν ορδάνην, ἐκτελέσαι ς εσπλαγχνος, κατΒαπτιστκαθυποκλίνει, τν κορυφν πιστς βοντι, λαοκράξωμεν· Ελογημένος φανείς, Θες μν δόξα σοι.

 

ποστιχα Στιχηρ

χος β'

Οκος τοῦ Ἐφραθ

πτς Βηθλεέμ, ἐπτν ορδάνην, μεταβμεν· κεγάρ, τφς τος ν τσκότει, αγάζειν δη ρχεται.

 

Στίχ. Διτοτο μνησθήσομαί σου κ γς ορδάνου καὶ Ἐρμωνιείμ.

 

Γῆ ἡ τοΖαβουλών, οπέραν ορδάνου, ἀκούσατε· γγίζει, Χριστς σωτηρία, τφς ἡ ἀπολύτρωσις.

 

Στίχ. Εδοσάν σε δατα Θεός, εδοσάν σε δατα καὶ ἐφοβήθησαν.

 

Ετρέπιζε κασύ, Ἰορδάνη τὸ ῥεθρον· πυργρ βαπτίζων, ἐγγίζει τοκαινίσαι, τσυντριβν πλαστούργημα.

Δόξα... Κανν... ὅμοιον

φθη τπατρικόν, ἀπαύγασμα τς δόξης, ἐν είθροις ορδάνου, Βαπτίσματι καθαρον, τν ύπον τν ψυχν μν.

 

λοιπὴ Ἀκολουθία τοῦ Ὄρθρου, ὡς σύνηθες, καὶ Ἀπόλυσις.