ΕΞΟΔΙΟΣ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΗΣ ΚΑΘΗΓΟΥΜΕΝΗΣ ΤΟΥ Ι. ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΥ «Ο ΤΙΜΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ» ΜΑΨΟΥ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΗΣ ΜΕΘΟΔΙΑΣ.

Σε πένθιμο κλίμα τελέσθηκε χθες Δευτέρα, 4 Οκτωβρίου 2021, στις 10 το πρωί, στο Ιερό Ησυχαστήριο Τιμίου Σταυρού Μαψού Κορινθίας κεκλεισμένων των θυρών, και τηρουμένων όλων των υγειονομικών μέτρων προστασίας για την διασπορά του ιού Covid-19, η Εξόδιος Ακολουθία της μακαριστής Καθηγουμένης Γερόντισσας Μεθοδίας (κατά κόσμον Αγγελικής Φλέσσα 1951-2021). Τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη μας κ. Διονύσιο, ο οποίος μετέχει στις εργασίες συγκλήσεως της Ι. Συνόδουτης Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, εκπροσώπησε ο Ιεροκήρυξ της Ιεράς Μητροπόλεως μας και Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Παναγία «Πάντων Χαρά» Καλεντζίου Πανοσ. Αρχιμ. π. Ανθιμος Παπαλεξόπουλος.

Την προηγουμένη ημέρα Κυριακή, 3 Οκτωβρίου 2021 και από ώρας 8.30 μ.μ. έως και 12.30 π.μ. τελέσθηκε Ιερά Αγρυπνία και μετά το πέρας αυτής Τρισάγιο υπέρ Αναπαύσεως της ψυχής της μακαριστής Γεροντίσσης, ενώ καθ’ όλη την διάρκεια της νύχτας οι Μοναχές, διάβαζαν, κατά τα ειωθότα, το Ιερό Ψαλτήριο. Την επομένη το πρωί ώρα 10:00 τελέσθηκε η εξόδιος ακολουθία από τον Ιεροκήρυκα π. Άνθιμο, ο οποίος στην ομιλία του αναφέρθηκε στο μυστήριο του θανάτου στη ζωή των Μοναχών. Η μελέτη του θανάτου για τους μοναχούς, είναι μελέτη ζωής. Αυτό πού αναπόφευκτα βλέπουμε μπροστά μας να πλησιάζει είναι ο θάνατος. Αυτό πού υπάρχει μέσα μας είναι η δίψα της αιώνιας ζωής. Και επειδή αγαπήσαμε το δρόμο αυτής τη ζωής και ασκήσεως, προχωρούμε… Αρχίζουμε να θαβόμαστε επειδή ζούμε τη νέκρωση και τρεφόμαστε από ζωή ανώλεθρο γεμάτοι από χαρά πού δεν παρέρχεται. Όταν βαπτιζόμαστε «εις τον θάνατον» του Ιησού, ενδυόμεθα τον Χριστό και παίρνουμε όνομα. Όταν γινόμαστε μοναχοί λαμβάνουμε δεύτερο βάπτισμα και παίρνουμε νέο όνομα, γιατί στην ουσία νεκρωνόμαστε για τον κόσμο. Το πλέον σημαντικό στον άνθρωπο δεν είναι τόσο οι σωματικές και διανοητικές του ικανότητες, όσο το ότι μπορεί να γίνει κοινωνός της Αναστάσεως του Χριστού και ότι μπορεί να πεθάνει και να ζήσει από σήμερα την αιώνια ζωή: «ὁ φιλῶν τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἀπολέσει αὐτήν, καὶ ὁ μισῶν τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἐν τῷ κόσμῳ τούτῳ, εἰς ζωὴν αἰώνιον φυλάξει αὐτήν» (Ιωάν. Ιβ΄,25). Ο μοναχός δίδοντας ολοκληρωτικά τον εαυτό του στον Θεό σώζει τη μία αλήθεια. Ζει και φανερώνει τη μία χαρά: «Ος αν απολέση, ούτος σώσει…». Η ζωή του μοναχού είναι μια απώλεια και μια εύρεση. Ορθόδοξος μοναχός δεν είναι απλώς ο «μυστικός» ούτε είναι αυτός που με μια ορισμένη δίαιτα ή τεχνική έφτασε σε υψηλό βαθμό αυτοκυριαρχίας και σε ασκητικά κατορθώματα. Αυτά μόνα τους είναι επιτεύγματα του παρόντος αιώνος, ασήμαντα και ανίκανα να νικήσουν το θάνατο για τον μοναχό και τους αδελφούς του. Αληθινός Ορθόδοξος μοναχός είναι ο αναστημένος που δεν έχει ως αποστολή να κάνει κάτι με τις σκέψεις του ή να διοργανώσει κάτι με τις ικανότητές του, αλλά να δώσει με τη ζωή του τη μαρτυρία ότι ο θάνατος νικήθηκε. Και αυτό γίνεται με το να θάπτεται ο ίδιος σαν το σπόρο μέσα στη γη. Με αυτή την βεβαιότητα της Αναστάσεως και την ελπίδα της αιωνίου ζωής προπέμπουμε σήμερα στην αιώνια Πατρίδα, την μακαριστή Γερόντισσα Μεθοδία, η οποία με τα πολλά και ποικίλα χαρίσματα, που ο Θεός την επροίκισε, οργάνωσε, αναμόρφωσε και αύξησε αριθμητικά και υλικά το Ιερό Ησυχαστήριο του Τιμίου Σταυρού, σύμφωνα με το πνεύμα του Ορθοδόξου Μοναχισμού.

Κλείνοντας μετέφερε στην απορφανισθείσα Αδελφότητα και στους οικείους της μακαριστής τις συλλυπητήριες ευχές του Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας κ. Διονυσίου ως και του Θεοφιλεστάτου Πρωτοσυγκέλλου της Ιεράς Μητροπόλεως μας, Επισκόπου Κεγχρεών κ. Αγαπίου. Ακολούθησε η ταφή στο κοιμητήριο του Ιερού Ησυχαστηρίου.

Ο Θεός να αναπαύσει την ψυχή της μετά των Αγίων και των Δικαίων!

  ΕΚ ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΥΠΟΥ.