ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 9η

ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 9η

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΚΟΡΙΝΘΟΥ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ

Πρὸς
τόν Ἱερόν Κλῆρον, τάς Μοναστικάς Ἀδελφότητας καί τόν Εὐσεβῆ Λαόν τῆς καθ᾿ Ἡμᾶς Ἀποστολικῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως
Τέκνα μου ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,
«Ἰδού Ἐγώ μεθ᾿ ὑμῶν εἰμι πάσας τάς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος»(Ματθ. κη’, 20). 

Πόσο παρηγορητικὰ ἀκούγεται ἀνὰ τοὺς αἰῶνες αὐτή ἡ Ἀναστάσιμη ὑπόσχεση τοῦ Κυρίου μας!
Ἐγὼ θὰ εἶμαι μαζί σας σ᾿ ὅλες τὶς ἡμέρες μέχρις ὅτου συντελεσθῇ καὶ λάβῃ τέλος ὁ αἰώνας αὐτός, «ὁ ἀπαταιώνας»!!!
Ἐγὼ ὁ Νικητὴς τοῦ θανάτου θὰ εἶμαι πάντοτε μαζί σας!!!
Οὔτε ἄνθρωπος, οὔτε Ἄγγελος ἀλλ᾿ ὁ Σταυρωθείς καὶ Ταφείς καί Ἀναστάς Θεάνθρωπος. Ἐγὼ ὁ ἴδιος θὰ εἶμαι μαζί σας «πάσας τὰς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος».
Ὑπόσχεται ὁ Θεός, ὄχι κάποιος ἄνθρωπος. «Πιστὸς (ἀξιόπιστος) δὲ ὁ Θεὸς» (Β’ Κορ. α’, 18) μᾶς διαβεβαιώνει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος. Οἱ ἄνθρωποι προκειμένου νά ἐμφανίσουν τό ἔργο τους πιθανὸν κάποτε νὰ ψεύδωνται καὶ νὰ ὑπόσχωνται ψευδῶς. Κι ἀκόμη πιθανὸν νὰ θέλουν νὰ ἐκπληρώσουν τὴν ὑπόσχεσή τους ἀλλά νὰ μὴν δύνανται. Εἶναι ἀδύναμοι, εἶναι τρεπτοί, εὐμετάβολοι. Δὲν ἔχουν συνέχεια, οὔτε συνέπεια. Σήμερα λέγουν αὐτὸ καὶ αὔριο τὸ ἄλλο. Ἐδῶ ὅμως ὑπόσχεται ὁ Ἰσχυρός. Ὁ Κύριος τῶν Δυνάμεων, ὁ Θριαμβευτής, ὁ «τὸν θάνατον πατήσας τὸν δὲ διάβολον καταργήσας καὶ ζωὴν τῷ κόσμῳ δωρησάμενος». Ἐδῶ δίνει ὑπόσχεση ὁ ἀψευδὴς Θεός.
Ἀλήθεια! Μετά ἀπ᾿ αὐτό, τί ἔχουμε νὰ φοβηθοῦμε; Μήπως τὸν πικρὸ θάνατο; «Καταβροχθίσθηκε ὁ θάνατος καί ἐνικήθηκε. Ποῦ εἶναι, θάνατε, τό κεντρί σου; Ποῦ εἶναι, Ἄδη ἡ νίκη σου;» θριαμβολογεῖ ὁ Ἀπόστολός μας (Α’ Κορ. ιε’, 54-55).
Μήπως τὸν μισόκαλο διάβολο; «Ἐπειδή, λοιπόν, ὅλα τά παιδιά τοῦ Θεοῦ ἔχουν συμμετάσχει στήν ἀσθενῆ ἀνθρώπινη φύση (αἷμα καί σάρκα) διά τοῦτο καὶ αὐτὸς (ὁ Χριστὸς), κατά παρόμοιο τρόπο, ἔλαβε τήν ἀνθρώπινη φύσι, διά νά καταργήσῃ διά τοῦ θανάτου Του ἐκεῖνον πού ἔχει τήν δύναμι καί τό κράτος τοῦ θανάτου, δηλαδή τόν διάβολο» μᾶς διαβεβαιώνει καί πάλι θεολογικά (Ἑβρ. β’, 14 ).
Μήπως τὴν κακία τοῦ κόσμου; «Εἰς τόν κόσμον θά ἔχετε θλῖψι, ἀλλὰ ἔχετε θάρρος, ἐγὼ ἔχω νικήσει τὸν κόσμον» μᾶς ἐνημερώνει ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης ὁ Θεολόγος (Ἰω. ιστ’, 33).
Μήπως τούς κακούς καί διεστραμμένους; «Καί ποιός μπορεῖ νά σᾶς βλάψῃ, ἐάν μιμῆσθε τό καλό;» μᾶς καθησυχάζει ὁ Ἀπόστολος Πέτρος (Α’ Πετρ. γ’, 13).
Μήπως τὴν κακία πού κατοικεῖ στὸν ἑαυτό μας; Καί πάλι ὁ Ἀπόστολος Πέτρος μᾶς προτρέπει: «Μετανόησε λοιπόν ἀπὸ τήν κακίαν αὐτήν καί παρακάλεσε τόν Θεό γιά την λύτρωσή σου» (Πράξ. η’, 22).
Ἐάν, ἀδελφοὶ μου, εἴμαστε πλησίον στὸν Ἀναστάντα Χριστόν, ἐὰν ἔχουμε σχέση μὲ τὴν Ἐκκλησία Του καὶ τὰ Ἅγια Μυστήρια, ἐὰν πιστεύουμε σ᾿ Αὐτὸν καὶ ζοῦμε βίον ἔντιμο κατὰ τὸ Εὐαγγέλιό Του, ἐὰν στὴν καρδιὰ μας κατοικῇ ὁ Νικητὴς Ἰησοῦς Χριστὸς τίποτε ἀπολύτως δὲν πρόκειται νὰ μᾶς φοβίση καί νά μᾶς νικήσῃ. Καὶ ἐὰν τὰ πάντα ἀλλοιωθοῦν καὶ καταστραφοῦν, δὲν πρόκειται νὰ χαθοῦμε. Τό Θεοσεβές ἱστορικό παρελθόν τοῦ γένους μας μέ στεντόρεια φωνή μᾶς διαβεβαιώνει γι᾿ αὐτό ἀπό τά βάθη τῶν αἰώνων. Νά λοιπόν, γιατί ἡ ὑπόσχεση τοῦ Θριαμβευτῆ Ἰησοῦ Χριστοῦ, σήμερα, πού ὁ κόσμος ὅλος διέρχεται πνευματική, ἠθική, κοινωνική καί οἰκονομικὴ κρίσι καὶ ἡ χώρα μας πλήττεται ἀπό τὰ ἀποτελέσματά της, ἀκούγεται ὅλο καὶ πιὸ γλυκειά, ὅλο καὶ πιὸ παρηγορητική. Ἔχομε τὴν διαβεβαίωση ἀπὸ τὸ ἀψευδὲς στόμα τοῦ Κυρίου μας:
«Ἰδοὺ Ἐγὼ μεθ᾿ ὑμῶν εἰμι πάσας τὰς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος». «Θαρσείτω, λοιπόν, λαὸς τοῦ Θεοῦ». Καί ἐπειδή Χριστὸς ἀνέστη καί διά τῆς Ἀναστάσεώς Του «Ζωή πολιτεύεται» ἄς τόν δοξάσουμε, ἄς τόν τιμήσουμε, ἄς τόν εὐχαριστήσουμε και ἄς ἀκολουθήσουμε τά ἴχνη του «πάσας τάς ἡμερας τῆς ζωῆς ἡμῶν», λέγοντες προσκυνητικά: Αὐτῷ ἡ δόξα καί τό κράτος εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν
Μ᾿ αὐτήν τήν διάθεση καί χαρά ἀπό τήν πατρική μου καρδία εὔχομαι, ὅπως ὁ Νικητὴς τοῦ θανάτου καὶ τῆς ἁμαρτίας ἐνισχύῃ, παραμυθῇ, φωτίζῃ, ἐπευλογῇ καὶ ἁγιάζῃ ἅπαντας. 

Μετά πατρικῶν εὐλογιῶν καί ἀναστασίμων ἀσπασμῶν
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
Ὁ Κορίνθου, Σικυῶνος, Ζεμενοῦ, Ταρσοῦ καί Πολυφέγγους ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ