ΕΝΘΡΟΝΙΣΤΗΡΙΟΣ ΛΟΓΟΣ ΕΚΦΩΝΗΘΕΙΣ ΥΠΟ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΚΟΡΙΝΘΟΥ ΤΗΝ 26ην ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2006 ΕΝ ΤΩ Ι. ΚΑΘΕΔΡΙΚΟ ΝΑΟ ΤΟΥ ΑΠ. ΠΑΥΛΟΥ ΕΝ ΚΟΡΙΝΘΩ
Μέ δέος ἀνῆλθα τίς κλίμακες τοῦ περιπτύστου καί ἀποστολοπαραδότου τούτου θρόνου τῆς ἱστορικῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κορίνθου καί σταθείς ἐπ΄ αὐτοῦ τό πρῶτον ὡς κανονικός καί νόμιμος Ἐπίσκοπος ὁρῶ τόν Οὐρανόν καί δοξολογῶ τό εὐλογητόν καί ὑπερύμνητον καί δεδοξασμένον, πάντιμον καί μεγαλοπρεπές ὄνομα τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος ἐπιβλέψας ἐπί τήν ἀσθένειάν μου, κατ΄ ἄκραν συγκατάβασιν, ἐπιτρέπει μοι ἀπό τοῦ παρόντος νά ἵσταμαι ἐπ᾿ Αὐτοῦ «εἰς τύπον καί τόπον Αὐτοῦ» καί παρέχει μοι τήν ἐξουσίαν, ὡς Ποιμήν, νά βόσκω τά λογικά ἀρνία καί τά πρόβατα τῆς Ποίμνης Του, ὁδηγῶν αὐτά εἰς νομάς χαρισμάτων τῶν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Καί αὕτη ἡ θεία παραχώρησις ὁμολογῶ ὅτι μέ ἐξένισεν ὑπερβαλλόντως. Διότι, ὡς τυγχάνει γνωστόν, τά τῆς Ἐκκλησίας πόρρω ἀπέχουσιν τῶν τοῦ κόσμου πραγμάτων. Αἰφνιδιασθείς αἰφνιδίασα καί καθώς λίαν εὐστόχως παρατηρεῖ, διανοητικῷ τῷ τρόπῳ, σύγχρονος Ἐπίσκοπος «Ὁ Ἐπίσκοπος αἰφνιδιάζεται διά τῆς ἀπροβλέπτου ἐκλογῆς του καί αἰφνιδιάζει διά τῆς ἀπροσδοκήτου παρουσίας του. Ὁ Ἐπίσκοπος ἔρχεται εἰς τό μέσον ὑμῶν ἀπό τήν πνοήν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τό ὁποῖον «ὅπου θέλει πνεῖ» (Ἰωαν. 3,8). Ὡς ἐκ τούτου δέν δύναται νά καυχηθῇ ἐπικαλούμενος προσωπικάς ἱκανότητας, ἤ νά ἐπιδείξῃ περγαμηνάς καταγωγῆς καί σοφίας, διά νά γίνῃ πιστευτός καί ἀποδεκτός. Πορεύεται πρός τόν Λαόν τοῦ Θεοῦ, ὄχι διά νά κηρύξῃ ἑαυτόν, ἀλλά τόν λόγον τῆς καταλλαγῆς, τό Εὐαγγέλιον καί τήν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ». Ἄλλωστε ποῖος θά εἶχεν ἀληθῶς τήν δύναμιν νά ἀντιπαρατάξῃ τόν ἑαυτόν του εἰς τήν προσδοκίαν τοῦ Λαοῦ, ἐάν δέν ἤρχετο ἐν φόβῳ Θεοῦ καί ἐν ὀνόματι Κυρίου, ἔστω κι᾿ ἄν περιβεβλημένος καί θωρακισμένος μέ τήν ὅποιαν πνευματικήν πανοπλίαν ἀπεπειρᾶτο νά σταθῇ μόνος αὐτός ἔναντι τῶν ἀξιώσεων τοῦ πλήθους; Διά τοῦτο δηλῶ ἀπεριφράστως ὅτι ἡ ὑπόδειξίς μου ὑπό τοῦ Πολυσεβάστου μοι Γέροντος καί Πρωτοθρόνου Ἀρχιεπισκόπου καί ἡ διά συντριπτικῆς πλειοψηφίας ἀποδοχή τῆς προτάσεώς Του ὑπό τοῦ σεπτοῦ καί Πανιέρου Σώματος τῆς Ἱεραρχίας τῆς καθ᾿ Ἑλλάδα Ἐκκλησίας καί ἡ ἐκλογή μου διά τήν Ἱεράν ταύτην τῆς Κορίνθου Μητρόπολιν εἶχεν καί ἔχει διά πάντας ἡμᾶς διττήν τήν ἔννοιαν πρῶτον μέν τήν ἐφαρμογήν τοῦ λόγου τοῦ Κυρίου «ὁ δεχόμενος ὑμᾶς ἐμέ δέχεται, καί ὁ ἐμέ δεχόμενος, δέχεται τόν ἀποστείλαντά με» καί δεύτερον τήν τήρησιν τοῦ λόγου τοῦ βιβλίου τῶν Πράξεων τῶν Ἀποστόλων «Ἀναστάς πορεύου σύν αὐτοῖς μηδέν διακρινόμενος». Ὁ μέν πρῶτος λόγος ἔχει κυρίως ἀποδέκτας ὑμᾶς. Ὁ δέ δεύτερος ἀπευθύνεται πρός ἐμέ. Ἄς ἐμβαθύνωμεν. Ἀκούοντες τόν λόγον πού ἀπευθύνεται πρός Σᾶς θεωρῶ ὅτι εἶ-ναι λίαν ἐπίκαιρος ἀλλά κυρίως μή ἀποδεχόμενος ἀμφισβήτησιν. Ὁ Ἐπίσκοπος Σας ἦλθεν. Ἀλλά δέν ἦλθεν ἀφ᾿ ἑαυτοῦ. Ἦλθεν ὡς ἀπεσταλμένος τοῦ Θεοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας. Ἦλθεν διά νά συνεχίσῃ τό ἔργο τῶν ἁγίων Προκατόχων του προσθέτων ὅσα τά δοθέντα ὑπό τοῦ Θεοῦ τάλαντα τοῦ ἐπιτρέψουν. Δέν ἦλθεν ὡς «κατακυριεύων τῶν κλήρων». Οὔτε ὡς «ἀφ΄ ἑαυτοῦ λαβών τήν τιμήν». «Καλούμενος ὑπό τοῦ Θεοῦ» ἦλθεν. Διά τοῦτο δέν ἔχει ἀξίαν τόσον τό βιογραφικόν Του σημείωμα, οὔτε τά στοιχεῖα τῆς ἀστυνομικῆς του ταυτότητος, οὔτε καί ἡ ἐν γένει προσφορά του ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ διά τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ, ὅσον τό «πῶς ἔρχεται καί τό τί θά προσπαθήσῃ νά ἐπιτελέσῃ μεθ᾿ ὑμῶν, δι᾿ ὑμῶν καί ὑπέρ ὑμῶν, ὡς ὁ ὑπεύθυνος φρουρός καί διάκονος τῶν ψυχῶν Σας τάς ὁποίας ἔλαβεν ὡς παρακαταθήκην καί τάς ὁποίας τοῦ ἐνεπιστεύθησαν ὁ Θεός καί ἡ Ἐκκλησία, μέ τήν ἐπιφύλαξιν πάντοτε τῆς λογοδοσίας ἐκ μέρους του διά «ψυχάς ὑπέρ ὦν Χριστός ἀπέθανεν». ῏Ηλθεν ἀλλ᾿ ὡς ἐξουσίαν ἔχων διακονίας. ῏Ηλθεν διά νά εἶναι θεράπων, ἱκέτης καί πρέσβυς ἀκοίμητος. ῏Ηλθεν πτωχός ὑλικῶς, ἀλλά πλούσιος πνευματικῶς. ῏Ηλθεν ὡς «μηδέν ἔχων καί τά πάντα κατέχων». ῏Ηλθεν προσκομίζων τά δῶρα τῆς Πεντηκοστῆς, τήν χάριν, τήν εὐλογίαν, τό ἔλεος, τήν φιλανθρωπίαν, τήν σωτηρίαν. Ζωήν καί Ἀνάστασιν. ῏Ηλθεν κρατῶν ἀνά χεῖρας τάς πρός Κορινθίους δύο Ἐπιστολάς τοῦ Προστάτου Ἐφόρου, Πολιούχου καί Ἱδρυτοῦ τῆς Ἐκκλησίας ταύτης Ἀποστόλου Παύλου, διδασκούσας τόν λόγον τοῦ Σταυροῦ, τήν ἀδιαλείπτως ἐνεστῶσαν Ἁγιοπνευματικήν χάριν, τήν καθαρότητα τοῦ βίου, τάς ἀρετάς τῆς πίστεως, τῆς ἐλπίδος καί τῆς ἀγάπης καί κυρίως τήν ἑνότητα τῆς πίστεως, τήν εἰρήνην καί τήν ὁμόνοιαν ἐν τῇ Ἐκκλησία, τήν ἀποχήν ἐκ τῆς ἁμαρτίας, τήν μετάνοιαν καί τήν δι᾿ αὐτῆς σωτηρίαν. ῏Ηλθεν μέ τό καταλυτικόν ἐρώτημα «μεμέρισται ὁ Χριστός;». ῏Ηλθεν διά νά εἶναι αὐτός πρῶτος μιμητής τοῦ Κυρίου, παράδειγμα χρηστοῦ βίου, ἁγίας βιοτῆς, διαχειρίσεως πνευματικῶν καί ὑλικῶν πραγμάτων καλός οἰκονόμος. ῏Ηλθεν μέ τήν φιλοδοξίαν νά ἀνοίξῃ σελίδα νέαν καί νά διακηρύξῃ πρός πᾶσαν κατεύθυνσιν ὅτι «ἐν γάρ Χριστιῶ Ἰησοῦ γέγονεν καινά τά πάντα». ῏Ηλθεν ὄχι νά διαγράψῃ τό παρελθόν ἀλλά νά ἐπουλώσῃ πληγάς. Νά μή ἐπιτρέψῃ σφάλματα τοῦ παρελθόντος νά ἀπασχολήσουν τήν Ἐκκλησία ἔστω καί ὡς ἀνάμνησις, παρά μόνον κατά τό μέτρον πού μᾶς ἀφῆκαν πληγάς, τάς ὁποίας ἐν μετανοίᾳ, ταπεινώσει, ἐπιμονῇ καί ὑπομονῇ ἐπιβάλλεται νά προσπαθήσωμεν νά ἐπουλώσωμεν, «νου-θετοῦντες μετά δακρύων ἕνα ἕκαστον ὑμῶν». Ἡ προσπάθεια αὕτη ὅμως ἀπαιτεῖ ἀγάπην ἀνυπόκριτον, ζῆλον, εἰλικρίνειαν, αἰσιοδοξίαν, συγχωρητικότητα, συμβουλάς, αὐστηρότητα καί ἐπιείκειαν πράγματα τά ὁποῖα δέν πρέπει νά Σᾶς ξενίσουν, ἀλλά νά τά ἐκτιμήσετε δεόντως, παρακαλῶ ἀδελφοί, ὥστε τοῦ λοιποῦ νά μή ἐπιτρέψωμεν νά ἀναφυῶσιν ἐν μέσῳ ἡμῶν «ἔρις, ζῆλος, θυμός, ἐριθεῖαι, καταλαλιαί, ψυθιρισμός, φυσιώσεις καί ἀκαταστασίαι» (Β΄ Κορ. 12, 20). Κατά τόν Θεῖον Παῦλον ἀπευθυνόμενος πρός ὑμᾶς τούς Κορινθίους δέν διστάζω νά εἴπω «ἐγώ ἥδιστα δαπανήσω καί ἐκδαπανηθήσομαι ὑπέρ τῶν ψυχῶν ὑμῶν» (Β΄ Κορ. 12, 15) καί ποιήσω πάντα «ὑπέρ τῆς ὑμῶν οἰκοδομῆς». Πατήρ ὑμῶν καί Ποιμενάρχης κατασταθείς θά φροντίζω διά τήν πρόοδον καί τήν προκοπήν τοῦ βίου καί τῆς πίστεως. Δέν θά προσωποληπτήσωμεν, ἀποβλέποντες εἰς πρόσωπον ἀνθρώπων, οὐδέ διάκρισιν θά ποιήσωμεν κακή. Συμπεριφερόμενος ἐν πραότητι καί παιδαγωγικῶς θά μείνωμεν ὑμῶν πατήρ καί ἀδελφός καί φίλος καί προστάτης καί κηδεμών, διώκοντες δικαιοσύνην καί ταύτην ἀπονέμοντες. Ἰδού λοιπόν διατί ἔχουσιν ἰσχύν οἱ ἁγιογραφικοί λόγοι δι᾿ ὦν ἠρξάμην ἀπαγγέλων τόν πρῶτον μου λόγον πρός ὑμᾶς, φίλτατα τέκνα ἐν Κυρίῳ καί εὐλογητά, καταρχόμενος τήν ἐνταῦθα διά βίου διακονίαν μου καί ἀποστολήν. Διότι ἀπευθύνονται πρός ἅπαντας ἡμᾶς. Ὑμᾶς καί ἐμέ. Ἀκούσατε ταῦτα καί ἐπευλογήσατέ τα Μακαριώτατε Πάτερ καί Δέσποτα σύν πᾶσι τοῖς πλαισιοῦσι Ὑμᾶς ἐν Χριστῷ ἀγαπητοῖς συνεπισκόποις τοῖς τιμῶσιν καί συνευλογοῦσιν ἡμᾶς οἱ στηρίζοντες ἐφ᾿ ἡμᾶς χρηστάς ἐλπίδας Δεήθητε τοῦ Κυρίου, ἱκετεύσατε ὑπέρ τῆς εὐσταθείας καί σωτηρίας ταύτης τῆς Ἱ. Μητροπόλεως, τοῦ Ἐπισκόπου καί τοῦ Ποιμνίου αὐτῆς καί ἐκζητήσατε τήν μή διάψευσιν τῶν προσδοκιῶν Σας. Ἀκούσατε ταῦτα φιλόχριστοι ἄρχοντες καί ἔλθετε ἀρωγοί καί ἀντιλήπτορες «ἐν οἶς κατά τόν θεῖον αὐτοῦ φωτισμόν πράττομεν ἀγαθοῖς» καί δέξασθε τήν τιμήν, τάς εὐχαριστίας, τάς εὐλογίας διά τήν ἐνταῦθα παρουσίαν Ὑμῶν καί διά πάσας τάς τιμητικάς καί φιλόφρονας ἐκδηλώσεις τοῦ σεβασμοῦ Σας πρός τήν Μητέρα Ἐκκλησίαν καί τόν ἐν Κορίνθῳ νεόφυτον Ἐπίσκοπον αὐτῆς καί μή παύσητε ἐνισχύοντες ἡμᾶς γευόμενοι ὡς τέκνα ἡμῶν προσφιλῆ καί ἀγαπητά, τάς οὐρανίους καί ἐπιγείους δωρεάς, «ἵνα καί ἡμεῖς ἐν τῇ γαλήνῃ ὑμῶν ἥρεμον καί ἡσύχιον βίον διάγωμεν ἐν πᾶσι εὐσεβείᾳ καί σεμνότητι». Ἐνωτίσθητε ταῦτα παμφίλτατοι συνεργοί ἐν Χριστῷ, οἱ συναποτελοῦντες τόν καθ᾿ ἡμᾶς Ἱερόν Κλῆρον, καί ἀποδιώξατε ἀπό καρδίας πᾶσαν τυχόν κακίαν, φιληδονίαν, μισαλλοδοξίαν, φιλαργυρίαν, ἐριθείαν, ζῆλον, ἀκαταστασίαν καί πᾶν φαῦλον πρᾶγμα «γινόμενοι τύποι τῶν πιστῶν ἐν λόγῳ ἐν ἀναστροφῇ ἐν ἀγάπῃ» «ἐπιτελοῦντες ἁγιωσύνην ἐν φόβῳ Θεοῦ». Ἀγαπήσατε ἔτι πλέον τόν Κύριον, ἀναζωπυρώσατε τό χάρισμα τῆς ἱερωσύνης Σας καί σύν ἐμοί ἀπό τοῦ νῦν καί εἰς τό ἑξῆς, ὡς καλοί στρατιῶται Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἐφαρμόσατε μετ᾿ ἐπιστήμης τήν ποιμαντικήν ὑμῶν μέριμναν πρός ἅπαν τό πλήρωμα τῶν ἐνοριῶν Σας. Ἐκθρέψωμεν λοιπόν τά νήπια, παιδαγωγήσωμεν τήν νεότητα, περικρατήσωμεν τό γῆρας, παραμυθήσωμεν τούς ὀλιγοψύχους, ἐπισυναγάγωμεν τούς ἐσκορπισμένους, ἐπαναγάγωμεν τούς πεπλανημένους καί συνάψωμεν τῇ Ἁγίᾳ Καθολικῇ καί Ἀποστολικῇ Ἐκκλησία ταύτῃ «ἕως φθάσωμεν οἱ πάντες εἰς ἄνδρα τέλειον εἰς μέτρον ἡλικίας τοῦ πληρώματος τοῦ Χριστοῦ». Πολυάριθμοι εὐλαβεῖς Μονασταί καί Μονάστριαι, οἱ συνιστῶντες τήν πνευματικήν σπονδυλικήν στήλην τῆς τοπικῆς μας Ἐκκλησίας δροσίσατε τήν Κορινθιακήν Ἐκκλησίαν μέ τό νέκταρ τῶν ἀρετῶν, τόν ἅγιον καί ἀσκητικόν βίον σας, τήν νυχθήμερον προσευχήν Σας, τοῦ κομβοσχοινίου σας τήν καρδιακήν εὐχήν. Στερεώσατε διά τοῦ ἁγίου παραδείγματός Σας τάς καρδίας ἡμῶν. Ξενώθητε τοῦ κόσμου, «τόν νοῦν εἰς οὐρανόν μεταθέντες», καί ἐπιρρίψατε τήν μέριμνάν Σας ἐπί τόν συγκοιταζόμενον καί συνανιστάμενον ὑμῖν Κύριον, καί «μή συγκοινωνεῖτε τοῖς ἔργοις τοῖς ἀκάρποις τοῦ σκότους μᾶλλον δέ καί ἐλέγχετε». Ἀγωνίσθητε διά τήν ἑνότητα καί γνησιότητα τῆς ἀμωμήτου ἡμῶν πίστεως. Γίνετε ἐλεήμονες καί φιλάνθρωποι, μεστοί ἐλέους καί καρπῶν ἀγαθῶν. Λαέ εὐλογημένε, παιδιά μου ἀγαπητά, κοπιόντα καί πεφορτισμένα ἐκ τῶν περιστάσεων καί θλίψεων καί ἀναγκῶν τῆς ἁλμυρᾶς τοῦ βίου του θαλάσσης. «Δόξα μου καί Στέφανέ μου». Ὅ,τι εἶπον ἄχρι τοῦ νῦν διά Σᾶς τά εἴπον. Εἰς σᾶς ἀπεσκόπουν. Εἰς τήν σωτηρίαν τῆς ψυχῆς Σας ἐστόχευαν. Ἀπό σήμερον καί ὅσο ζῶ «ἔσομαι ὑμῖν εἰς πατέρα καί ὑμεῖς ἔσεσθε μοι εἰς υἱούς καί θυγατέρας» καί οὐδείς θά δυνηθιῆ νά διαρρύξῃ τόν ῾Ιερόν τοῦτον δεσμόν. Σεῖς θά εἶσθε τό πᾶν γιά μένα. Διά σας θά ζῶ, διά σας θά ἀναπνέω, διά σας θά τρέχω, εἰς Σᾶς θά ἀποβλέπω, Σεῖς θά εἶσθε ἡ οἰκογένειά μου, ἡ γυναίκα μου, τά παιδιά μου, τά ἀδέλφια μου, οἱ γονεῖς μου, ὁ Θεός μου. Σεῖς τά πάντα γιά μένα θά εἶσθε. Σεῖς τό αἴτημα τῶν προσευχῶν μου. Σεῖς ἡ αἰτία τῆς ὑπάρξεώς μου. Σεῖς τό ἀντικείμενο τῆς διακονίας μου. Διά Σας θά χτυπᾷ ἡ καρδιά μου. Διά τοῦτο μή διστάσετε νά ἐμπιστευθῆτε τόν Πνευματικό Σας πατέρα, πού θά τό διαπιστώσετε, σᾶς τό ὑπόσχομαι αὐτό τήν ἱεράν αὐτήν ὥραν, πάντοτε θά εἶναι κοντά σας «χαίρων μετά χαιρόντων καί κλαίων μετά κλαιόντων». Φιλοδοξία του ταπεινή δέν θά εἶναι νά στέκεται σ΄ αὐτόν τόν θρόνο τόν ξύλινο καί παγωμένο ἀλλά στίς καρδιές σας, «στά σπλάχνα τῶν ἁγίων τῆς Κορίνθου» διά νά χρησιμοποιήσω ἁγιογραφικήν ἔκφρασιν, ἐκεῖ θέλω νά ἐνθρονισθῶ, αὐτό ἐπιδιώκω καί σ΄ αὐτό κατατείνω. ὅποιοι κι΄ ἄν εἶσθε, ὅ,τι κι΄ ἄν ἐκπροσωπεῖτε ἕκαστος ἐξ ὑμῶν, ὅ,τι κι ἄν ἐκφράζετε. Θά τολμοῦσα νά εἶπω τόν λόγον τοῦ Κυρίου κατά συνεκδοχήν μετά τῶν χωρίων ἅτινα ἐχρησιμοποίησα ἀνωτέρω. «Πιστεύετε εἰς τόν Θεόν καί εἰς ἐμέ πιστεύετε.» καί ὁ Θεός τῆς εἰρήνης ἔσται μεθ΄ ὑμῶν». Μακαριώτατε, τί νά Σᾶς ἀνταποδώσω περί πάντων ὦν ἀνταπεδώκατέ μοι, εὐγνωμοσύνην καί σεβασμό διά βίου, ὑπακοήν καί ἀφοσίωσιν καί διαβεβαίωσιν, πώς ἡ Κόρινθος θά εἶναι καί δική Σας Μητρόπολις, τί νά εἴπω πρός τούς πολυσεβάστους ἐκπροσώπους τῶν παλαιφάτων Πατριαρχείων. Τόν πολυσέβαστον μου ἀδελφόν καί φίλον καί ἐκπρόσωπον τοῦ Πανσεβάστου μου Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Χαλκίδος κ. κ. Χρυσόστομον καί τόν πολύσεπτον Γέροντα Ἀξώμης Σεβασμιώτατον κ. Πέτρον, τόν ἐκπρόσωπον τοῦ Πατριάρχου τῶν Ἀλεξανδρέων διά τήν ἐκπροσώπησιν καί τούς φιλόφρονας λόγους αὐτῶν τε καί τῶν ὦν ἐκπροσωποῦν προσκυνητῶν μοι Πατριαρχῶν. Εἰς τόν Τοποτηρητήν τῆς Ἱ. Μητροπόλεως ἄχρι τοῦ νῦν Σεβασμιώτατον Καλαβρύτων καί Αἰγιαλείας θά ἐκφράσω τήν εὐγνωμοσύνην μου καί τόν σεβασμόν διά τήν προσπάθειαν του ὥστε τά πάντα νά λειτουργήσουν ἄψογα. Τούς παρισταμένους ἄρχοντας, τούς τιμήσαντας με διά προσφωνήσεων καί αἰσθημάτων ἀγάπης εὐχαριστῶ ἀπό καρδιάς καί τούς διαβεβαιῶ, ὅπως καί ἐκεῖνοι τό ἔπραξαν, ὅτι θά εἶμαι πάντα δίπλα τους, σέ ὅ,τι ἀφορᾷ εἰς τόν ἄνθρωπο, σέ ὅ,τι ἀφορᾷ εἰς τήν κοινωνία, σέ ὅ,τι ἀφορᾷ εἰς τήν καλλιέργεια κάθε πνευματικότητος. Ἐπιθυμῶ νά εὐχαριστήσω τόν Πρωτοσύγκελλον τῆς Μητροπόλεως π. Νεκτάριον Μαρμαρινόν καί τόν Γενικόν αὐτῆς Ἀρχιερατικόν Ἐπίτροπον π. Ἀγάπιον Δρίτσαν δι᾿ ὅσα ἐκοπίασαν μέχρι σήμερον, διά τήν ἐνημέρωσιν, διά τό πλησίασμα, διά τόν σεβασμόν των καί τήν ἀφοσίωσίν των. Καί τά νῦν κατακλύοντες ἐπιθυμοῦμεν, ὅπως ἄλλωστε καί ἁρμόζῃ, ἵνα ἄνω σχῶμεν τόν νοῦν καί τάς καρδίας. Θέλω ἀδελφοί μου ὅλοι μαζί ἀπευθυνόμενοι πρός τόν Παράκλητον, τό Παράκλητον Πνεῦμα, τό Πνεῦμα τῆς Ἀληθείας, νά προσευχηθῶμεν μαζί, ἀφοῦ Αὐτό ὅλον συγκροτεῖ τόν θεσμόν τῆς Ἐκκλησίας καί νά Τοῦ ποῦμε ἀπό καρδίας: «Βασιλεῦ Οὐράνιε Παράκλητε, τό Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, ὁ πανταχοῦ παρῶν καί τά πάντα πληρῶν, ὁ θησαυρός τῶν ἀγαθῶν καί ζωῆς χορηγός, ἐλθέ καί σκήνωσον ἐν ἡμῖν καί καθάρισον ἡμᾶς ἀπό πάσης κηλίδος καί σῶσον Ἀγαθέ τάς ψυχάς ἡμῶν». Ἡ δέ χάρις καί τό ἄπειρον ἔλεος τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ εἴη μετά πάντων ἡμῶν εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων, Ἀμήν.